Pozwalając sobie na otwarte wyrażenie swojego smutku, człowiek uwalnia się od przeszłych bólów, po czym jest gotowy do dalszego życia i rozwiązywania problemów teraźniejszości i przyszłości (Eric Berne) Rakieta lub Autentyczne uczucia. Zacznijmy od prostej definicji: Rakietowe uczucia – substytut, zniekształcający prawdziwe, autentyczne uczucia. Wywodziły się one głównie z dzieciństwa, z rodzicielskiego modelu postępowania. W odróżnieniu od autentycznych uczuć, zwykle podsycane są przez nich postacie rodzicielskie. Z tego powodu w procesie kształtowania się ludzkiej psychiki autentyczne uczucia zdają się schodzić na dalszy plan lub ulegać całkowitemu stłumieniu. Rakietowe uczucia nie mogą zakończyć sytuacji, to znaczy osoba, która ich doświadcza, pozostaje bez rozwiązania problemu. Autentyczne uczucia to autentyczne, niezniekształcone uczucia, które są normalną reakcją na każde wydarzenie. Zamykają sytuację i rozwiązują problem danej osoby. Aby pełniej zrozumieć różnicę, podam przykład: pięcioletni chłopiec biegnie za balonem, a potem potyka się i upada, kolana mu krwawią, balonik odlatuje. Dziecko płacze, cierpi i czuje się obrażony. W tym momencie przybiega babcia i zaczyna mówić, że nic strasznego się nie wydarzyło (dewaluując stratę dziecka), po czym „chłopcy nie płaczą, jesteście przyszłym opiekunem”. Dziecko uczy się w ten sposób, że gdy boli, nie należy tego okazywać. A jego autentyczne uczucia (smutek, strach) zostają stłumione i zastąpione poczuciem winy za swoje działanie. Upadek to wstyd, płacz też jest wstydem. I wydawałoby się, w takiej codziennej sytuacji. Można przypuszczać, że w przyszłej dorosłości ten młody człowiek zabroni sobie doświadczania swoich autentycznych uczuć. Przykład 2: Na placu zabaw dziewczynie zabrano łopatę, bardzo się rozzłościła i natychmiast próbowała zwrócić swoją zabawkę, wyrywając ją innemu dziecku. Widząc to zdjęcie, babcia od razu powiedziała „że to brzydkie, żeby dziewczyny się złościły i też popychały” po tych obraźliwych słowach, dziewczyna zaczęła płakać, oczywiście babcia zaczęła ją głaskać i uspokajać, w ten sposób, jakby dla wzmocnienia jej zachowanie i brak akceptacji gniewu. Dziewczyna nauczyła się, że kiedy jesteś zły, musisz płakać. W obliczu trudności w przyszłości dorosła dziewczyna będzie płakać, nie rozwiązując swoich problemów. Bo oddawanie i odbieranie tego, co do ciebie należy, jest nieprzyzwoite. Autentyczne uczucia pomagają przetrwać sytuacje, a następnie szukać wyjścia lub rozwiązania. Gry rakietowe natomiast nie pozwalają człowiekowi się rozwijać, wciągają go w powtarzalną grę. Autentyczny gniew mobilizuje energię do rozwiązania problemu. Autentyczna radość pozwala cieszyć się tym, co masz. Autentyczny strach pomaga uniknąć niebezpieczeństwa. Autentyczny smutek pomaga uporać się z traumatycznym wydarzeniem. Pozwalając sobie na przeżycie autentycznych uczuć, przestajemy manipulować innymi ludźmi. Komunikacja przynosi przyjemność i spełnienie. Kiedy jesteś zły, możesz powiedzieć: „To nie jest dla mnie opcja”, nie czując przy tym haraczy wstydu. Osoba otwarta na autentyczne uczucia przyznaje się do swoich błędów, bierze odpowiedzialność za siebie i swoje czyny.