Często spotykam się z tym, że ludzie, którzy mają jakieś czasami oczywiste problemy, idą najpierw do przyjaciela, potem do wróżki, medium, potem do kościoła, a gdy już jest to już zupełnie nie do zniesienia, patrzą dla psychoterapeuty lub, co gorsza, psychiatry. Nie wiem, co powiedzieć o dziewczynach, wróżkach i mediach, ale kościół, wiara w Boga i zaangażowanie w kościół naprawdę czasami pomagają ci stanąć na nogi, znaleźć w sobie zasoby i dalej żyć. Jednak wielu ortodoksyjnych wyznawców całkowicie zaprzecza psychoterapii jako sposobowi na rozwiązanie problemów życiowych, jako szansie na inne życie. Co ma wiara w Boga, czego nie ma psychoterapia? Po co najpierw iść do Boga, a potem do psychoterapeuty? Dlaczego pojawia się tak wielu ortodoksyjnych psychoterapeutów? Pojęcie psychoterapii jest często utożsamiane wśród duchownych i osób wierzących z czymś ateistycznym, w sposób oczywisty bezbożnym, a nawet po prostu okultystycznym. Na przykład psychoanalizę Freuda uważa się za pseudoleczenie, teorię zawierającą jedynie idee seksualności i agresywności, które przyszły do ​​nas z Zachodu. Jeśli psychologia jako nauka istniała w Rosji w XX wieku, to psychoterapia jest typowym wytworem kultury zachodniej; wiodące szkoły psychoterapii powstały w USA i Niemczech, głównie w krajach protestanckich i katolickich. Gorliwi duchowni Kościoła prawosławnego powiedzą, że psychoterapia jest oczywistym złem i herezją, cytując Freuda: „Psychoanaliza działa tam, gdzie nie ma Boga”. Co właściwie jest złego w tym, że psychoterapia działa tam, gdzie nie ma Boga?! Psychoterapia nie ma na celu zbawienia duszy, zjednoczenia się z Bogiem, jej zadaniem jest pomóc człowiekowi w tym świecie, świecie bez Boga. Tak, zgadzam się, że wstąpienie do kościoła, chrzczenie nieochrzczonych, odwiedzanie miejsc świętych może być przydatne w leczeniu zaburzeń psychicznych, ale tylko wtedy, gdy człowiek chce i potrafi je przestrzegać. Na przykład wśród wyznawców prawosławia agresja jest zjawiskiem grzesznym i często jako uczucie jest całkowicie zaprzeczana lub ignorowana, ale wydaje mi się, że trudno jest zrozumieć znaczenie tego słowa. Agresja z psychologicznego punktu widzenia nie jest jedynie uczuciem, które istnieje, ale jest niezwykle ważna dla rozwoju osobowości i awansu życiowego człowieka. Ponadto umiejętność „reagowania” na rzeczywiście istniejące agresywne uczucia (a mogą one pojawić się nawet w najmniejszych) w społecznie akceptowalnych formach, które nie wyrządzają realnej szkody, na przykład podczas udanych zawodów, zawodów i osiągania celów, jest bardzo ważny. Nie mówmy już o tym, że dzięki temu poczuciu przeprowadzono obronę ojczyzny, wzmocniono państwo, a w tych procesach uczestniczyło wielu świętych. Oczywiście teorie psychologiczne i szkoły psychoterapeutyczne mogą być różne, w dodatku na rynku usług psychologicznych panuje obecnie tak ogromna różnorodność, zwłaszcza usług, które trudno nazwać psychologicznymi, na przykład scjentologia, joga, oddychanie holotropowe. Istnieją jednak szkoły, które od dawna się sprawdzają, których celem nie jest zmiana człowieka, nie wpływanie na los lub życie za pomocą magicznych supermocy, ale po pierwsze, za pomocą pewnych środków, pomoc w zrozumieniu życia , a po drugie, zmienić subiektywny stosunek do okoliczności zewnętrznych. Głównym i głównym zadaniem psychoterapeuty jest maksymalizacja wolności wyboru danej osoby. Nie widzę sprzeczności między psychologią a prawosławiem, gdzie psychologia pozostaje nauką, a prawosławie pozostaje religią. Jednak sformułowanie psychoterapeuta ortodoksyjny rodzi wiele pytań, psycholog, psychoterapeuta to zawód, to ten sam zawód, co fryzjer czy kierowca autobusu, tylko prawdopodobnie wymaga znacznie dłuższego procesu uczenia się, a prawosławie jest tym, w co się wierzy , jego przynależność religijna. Przyjmuje się, że psychologia jako nauka zajmuje się takim przedmiotem wiedzy, jak dusza ludzka, co sugeruje zwrócenie się do dzieł teologicznych i sakramentów świętych ojców. Ale tajemnice boskiej zasady są ukryte wszędzie w otaczającym nas świecie,.