Od autora: Od czego zaczyna się osiąganie pożądanego rezultatu? Prawidłowy! Od przekształcania naszych marzeń w cele! Możesz marzyć przez całe życie, ale wystarczy kilka kroków, aby osiągnąć swój cel. Najważniejsze, że te kroki idą we właściwym kierunku. W przeciwnym razie możemy jeszcze bardziej oddalić się od rezultatu. Kwestia znaczenia prawidłowego wyznaczania celów i samego procesu wyznaczania celów była rozważana od czasów starożytnych przez poetów, polityków i filozofów, a następnie została starannie przeniesiona do rozważań już w czasach starożytnych. młodzi w XX wieku. psychologia. Z biegiem czasu psychologia jako nauka urosła w siłę i zyskała większą pewność swojej wiedzy, jednak kwestia celów i ich wyznaczania pozostała równie niejednoznaczna. Dla dokładniejszego zrozumienia proces wyznaczania celów podzielono na coraz mniejsze etapy. Wszelkie próby uściślenia koncepcji celu i wyznaczania celów doprowadziły do ​​tego, że w XXI wieku. nie mamy ogólnej definicji pojęcia celu, mimo to jednak znaczenie procesu wyznaczania celów w osiąganiu pożądanego rezultatu jest niezaprzeczalne. W dalszej części tekstu proponuję wyraźnie to dostrzec. Bardzo często można zaobserwować osoby, które mylą posiadanie pieniędzy ze szczęściem, szczupłą sylwetkę z gwarancją uwagi ze strony mężczyzn, karierę z poczuciem pewności i stabilności itp. I nie ma w tym nic zaskakującego ani niezwykłego. Nasz mózg zawsze szuka skrótów i bezbolesnych ścieżek. Nie oznacza to jednak, że nigdy nie popełnia błędów. Czy rzadko spotykasz ludzi bogatych, ale nieszczęśliwych? Panie, które schudły, ale nadal żyją bez miłości? Osoba odnosząca sukcesy w swojej karierze, ale osoba załamana, wyczerpana? Często spotykam się z takimi osobami na swoich szkoleniach i konsultacjach. Dlaczego to się dzieje? Spróbujmy zrozumieć ten mechanizm. Sformułowanie celu jest biletem do pożądanego punktu A, jest to pierwszy i najważniejszy krok na całej drodze do osiągnięcia rezultatu. Pierwszy krok wykonany w złym kierunku zmieni całą ścieżkę i może zmylić człowieka i zaprowadzić go tam, gdzie będzie jeszcze gorzej. Obraz ten możemy zaobserwować w przypadku nieudanej psychokorekty, gdy klient nie jest świadomy swoich celów i nie formułuje dla siebie dokładnie pożądanych rezultatów. W rezultacie klient często uwalnia się od odpowiedzialności za proces psychokorekty. Jego zachowanie upodabnia się do zachowania pasażera pociągu, który nie wygląda przez okno i nie monitoruje stacji, całkowicie ufając maszyniście w swoją trasę. Oczywiście w takich sytuacjach skutek jest smutny. Mózg i psychika każdego z nas przez całe dzieciństwo podlegają różnego rodzaju wpływom edukacyjnym (i nie tylko), werbalnym i niewerbalnym. W wyniku tego kształtują się nasze przekonania, z których wiele nie jest nawet naszych, ale naszych rodziców. I jest to słuszne, ponieważ. dziecko w odróżnieniu np. od kociaka nie ma wrodzonych programów działania, a znaczna część całego wychowania człowieka opiera się na kopiowaniu lub odwrotnie, zaprzeczaniu przekonaniom i postawom rodziców. Procesy te są ważną częścią naszego dorastania. Często zdarza się, że ludzie, którzy czegoś potrzebują lub zostali pozbawieni, podnoszą ten brakujący element do rangi dominujących wydarzeń niezbędnych do szczęścia. „Gdybym to miała, żyłabym zupełnie inaczej…” Taki program zostaje przekazany dziecku, ten brakujący element zostaje obdarzony w umyśle dziecka ogromną witalnością, a mózg zaczyna podążać po najmniejszej linii oporu. Mianowicie, jeśli brakującym elementem są np. pieniądze, to mózg zaczyna pracować jedynie w kierunku ich zdobycia, czyli odwrotnie, pokory i szukania wyjaśnień dla własnego materialnego braku samodzielności. Cały wieloaspektowy obraz szczęścia zostaje skompresowany do jednego brakującego elementu, mózg zyskuje pewność, że ten element jest niezbędny do szczęśliwego życia. Mając takie przekonania, człowiek często pozbawia się prawa wyboru i ślepo kieruje się swoimi przekonaniami. Tacy ludzie często wyglądają z zewnątrz jako odnoszący sukcesy i celowy, dążący do celu..