Sesja 7. Valya weszła do biura, przywitała się, usiadła na sofie i spojrzała na mnie pytająco. Pytam, co chciałaby dzisiaj robić. Valya powoli spaceruje po biurze, oglądając wszystko, co jest na półkach. Mam wrażenie, że ona siebie słucha. Następnie wybiera zabawki - dużego zajączka i dwa małe króliczki. V. - Pokażę skecz T. - OK, co mam zrobić? V. - Proszę, pomóż mi zagrać dla króliczka. T. - Dobra, tylko ty powie mi, co mam robić. V.-Duży nazywa się „Tata”, mały biały to „Diana”, a szary to „Unfading”. W rozgrywanej scenie tata jest profesorem i zajmuje się eksperymentami. Dzieci mu pomagają. Potem tata zostaje porwany, dzieci wyruszają na jego poszukiwania i ratują z niewoli za pomocą magicznej księgi, która mówi, co robić w określonej sytuacji. Wszyscy są szczęśliwi, wszyscy czują się razem bardzo dobrze.T.-Kim chciałbyś być w tej scenie?V.-Diana. Jest odważna i miła. Ona kocha swojego tatę.T.-Powiedz, że jestem odważny i miły, kocham mojego tatę.V. (uśmiechając się szeroko) Jestem odważny i miły. Kocham mojego tatę. T. – Jak się teraz czujesz? V. – Cieszę się, że mogę to powiedzieć. W naszym domu wszyscy mówią tylko złe rzeczy o tacie. I bardzo mi go szkoda. Kiedy do niego przychodzę, jego oczy są takie smutne. Jesteśmy wszyscy razem, a on jest sam. On jest dobry. Uwagi. Podczas skeczu dziewczyna odegrała swoje uczucia do taty. To smutek, litość i miłość. Niektóre doświadczenia zamieniły się w inne. Byłem przy niej smutny i szczęśliwy. Wzruszające było obserwowanie, jak ona sama, z małą pomocą mojej osoby, przepracowała swoje doświadczenia podczas skeczu. A pod koniec sesji nadal udało jej się zalegalizować swój stosunek do taty, aby przywłaszczyć sobie swoje cechy. Sesja 8 -12. Sesje te składały się z tych samych skeczy i tych samych postaci. Byli prawie tego samego typu. A tata zawsze wpadał w kłopoty, a Diana, przy pomocy Niesłabnącego i książek, pomagała mu Komentarze. Za każdym razem pod koniec sesji mogłem pomóc Valyi przepracować jej uczucia do taty. Powiedziała mi, jak dobry był jej tata i jak bardzo ją kochał. Zaakceptowałem jej ojca w taki sposób, w jaki mi go przedstawiła. Nie do końca rozumiałam, że jeszcze jestem w stanie to przepracować, miałam poczucie, że ona, czyli jej psychika, „wie” i „robi” to. Wspierałem jej uczucia i to, co chciała zrobić podczas sesji..