Informacje ogólne Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych, charakteryzującą się stopniowo narastającymi zmianami w percepcji, myśleniu, aktywności społecznej, mowie, uczuciach i motywacjach Z badań i obserwacji lekarzy wynika, że ​​schizofrenia do dziś pozostaje jedną z najbardziej zagadkowych chorób. „Zaburzenie osobowości wielorakiej”, o którym często mówi się wśród zwykłych ludzi, jest pojęciem przenośnym, które pojawiło się w związku ze zjawiskiem nielogicznego myślenia i zachowania pacjenta z punktu widzenia zwykłych ludzi. Najczęściej choroba rozpoczyna się w wieku od 15 do 25 lat i ma przebieg postępujący. Przyczyny choroby W występowaniu schizofrenii wiodącą rolę odgrywa dziedziczna predyspozycja. Czynniki zewnętrzne (urazy psychiczne, przebyte choroby, urazy głowy itp.) mają drugorzędne znaczenie, pełniąc jedynie rolę aktywatora procesu psychopatologicznego. Objawy to pseudohalucynacje słuchowe (na przykład ktoś wkłada swoje myśli do umysłu pacjenta lub je odbiera). myśli pacjenta); - urojenia wpływu (ktoś lub coś działa w nietypowy sposób, kierując myślami, uczuciami, zachowaniem danej osoby lub zagrażając jej zdrowiu); - omamy werbalne (pacjent słyszy głosy); - uporczywe, pretensjonalne delirium (kontakt z obcymi, innym światem itp.) - spłaszczenie, nieadekwatność i zubożenie emocji Objawy katatonii (otępienie, pobudzenie), epizody niekontrolowanego przepływu myśli, przerywana mowa, objawy apatyczno-abuliczne. Zespół może również wystąpić jako połączenie braku woli z obojętnością i utratą pragnień. Rozpoznanie Diagnozą i leczeniem schizofrenii zajmuje się psychiatra. W niektórych przypadkach ocena pacjenta wymaga hospitalizacji w szpitalu psychiatrycznym. Diagnozę schizofrenii stawia się zwykle, gdy choroba trwa co najmniej 6 miesięcy. Co możesz zrobić Jeśli bliska Ci osoba cierpi na schizofrenię, staraj się nie odpychać jej od siebie: pamiętaj, że wszelkie zmiany w osobowości danej osoby są przejawem choroby. choroba. Jeśli to możliwe, pamiętaj o regularnym przyjmowaniu leków przepisanych przez lekarza. Nieautoryzowane odstawienie lub zmiana dawkowania leków psychotropowych może prowadzić do pogorszenia stanu, aż do nawrotu wcześniejszych objawów. Według statystyk chorzy na schizofrenię stanowią mniej niż jeden procent ogólnej liczby przestępstw. Dlatego strach przed nimi jest uprzedzeniem. Wielu schizofreników to najmilsi ludzie: organizują organizacje praw człowieka, fundacje charytatywne... Jako przykład opowiem wam pewien przypadek. Pewien pacjent chory na schizofrenię (w czasach sowieckich) „czuł”, że KGB go obserwuje. Aby przekonać władze o swoim oddaniu, udał się na Daleką Północ. Zorganizował uprawę warzyw na kole podbiegunowym. Otrzymał za to Order Lenina. Jego działaniami kierowały delirium, ale jaką korzyść przyniósł człowiek społeczeństwu. Jak może pomóc lekarz? Niestety, nadal nie ma radykalnej metody leczenia schizofrenii. Terapię przepisuje lekarz psychiatra w zależności od obrazu klinicznego, przebiegu i stadium choroby. Leczenie ostrych ataków odbywa się w szpitalu. Rokowanie w schizofrenii nie zależy od nasilenia obrazu klinicznego, ale od reakcji na leczenie. W wielu przypadkach dobrze dobrane leczenie pozwala pacjentowi pracować, założyć rodzinę i prowadzić taki sam tryb życia. Może zapomniałem coś dodać? Więc zostaw komentarz.