Od autora: artykuł ukazał się w serwisie Dziś chcę z Państwem porozmawiać o związkach i problemach małżonków po rozwodzie. Rozwód to formalne zakończenie (rozwiązanie) ważnego małżeństwa pomiędzy żyjącymi małżonkami. Wikipedia podaje nam tę definicję. A słowo klucz jest tutaj „formalne”. Przecież w życiu wszystko okazuje się zupełnie inaczej: długotrwałe rozgrywki, skandale, oskarżenia, łzy i cierpienie. Nie ma mowy o jakiejkolwiek „formalnej” separacji. Nie da się tak łatwo wyrzucić ze swojego życia wspólnie spędzonych lat, przeżytych smutków i radości, miłości i rozczarowań. W tym artykule nie będę poruszać tematu dzieci w trakcie rozwodu – jest to temat złożony i wymagający osobnego rozważenia. Powody rozwodów Powodów jest wiele. Najczęściej są to pośpieszne lub wczesne małżeństwa, niewierność, problemy seksualne, uzależnienia, niezgodność psychiczna itp. Istotnym czynnikiem są trudności, często finansowe, z którymi prawie zawsze spotykają się młodzi ludzie, którzy wcześnie zawierają związek małżeński. W końcu ich wspólne życie wydawało się bajką. A ci małżonkowie, którzy w rodzinie rodzicielskiej nie zostali nauczeni samodzielności i odpowiedzialności za siebie, zaczynają się kłócić, stawiać sobie wymagania, nie potrafią ze sobą negocjować, ani budować relacji opartych na zaufaniu i wzajemnym szacunku. Koniec związku Scenariusze rozwoju relacji po rozwodzie są zazwyczaj następujące: Często byli małżonkowie nienawidzą się lub w ogóle się nie komunikują. Inni utrzymują przyjacielskie stosunki. Zdarza się, że związek nagle się kończy. Jeden z małżonków odchodzi, drugi wpada w złość i oburzenie. I to właśnie ten stan daje mu energię do życia, bez swojej byłej. Z biegiem czasu całkowicie zmienia swój styl życia i pojawia się nowy partner. Często ludzie w tym stanie zmieniają nawet rodzaj działalności lub zawód. Często podczas rozwodu jeden z partnerów przyjmuje pozycję ofiary. Wydaje się, że zamarza, wspomnienia i przeszłe relacje stają się sensem życia. Człowiek żyje tak, jakby nie miał ani przyszłości, ani teraźniejszości, a jedynie przeszłość, są tylko „te” relacje. Co więcej, uważa tę relację za niedokończoną, zaprzecza, jakoby już nie istniała, w efekcie człowiek staje się bezradny, jakby odebrano mu część osobowości odpowiedzialną za aktywność życiową i samoregulację. . Jak żyć po rozwodzie? Jak przetrwać ten trudny czas? Jak pozbyć się tych destrukcyjnych, złożonych, nieznośnych uczuć, które nie pozwalają żyć w spokoju? Co zrobić z urazą i bólem, który pożera duszę. Gdzie mogę uciec od tych strasznych, gorzkich myśli, od tej przerażającej beznadziejności? Jak przetrwać rozstanie? Doświadczanie rozstania jako straty, utraty związku. Tak, to boli. Tak, to bardzo trudne. Wiele z nas, łącznie ze mną, przeszło przez to. Dlatego dobrze rozumiem Ciebie i Twoje uczucia. Chodzi o to, że ból psychiczny, podobnie jak ból fizyczny, stopniowo ustępuje i mija, ale wymaga to czasu. Oto krótka lista doświadczeń, które najczęściej dręczą osobę po rozwodzie: Poczucie winy. Wiele kobiet zaczyna obwiniać siebie: „To ja nie potrafiłam utrzymać związku, nie dbałam o siebie, nie zajmowałam się domem. Swędziała, była ciągle obrażona i stała się nieinteresująca dla męża. To wszystko moja wina!” Poczucie wstydu. Jeszcze gorzej jest, gdy kobieta pozostawiona sama sobie zaczyna odczuwać wstyd: „Jestem zła, nie zasługuję na szczęście, nie da się ze mną żyć, coś jest ze mną nie tak”. Staje się ofiarą, skazującą mnie na zagładę siebie do samotności. Izoluje się od społeczeństwa, od przyjaciół, od nowych spotkań, bo wstydzi się tego, że jest „opuszczona”. Uważając się za niegodną, ​​nie jest w stanie właściwie ocenić sytuacji, a sama myśl o nowym związku staje się niemożliwa. Pozostaje tylko opłakiwać utracony związek, zadzwonić do byłego męża i łkając poprosić o powrót. To chyba najbardziej tragiczny koniec, ale takie sytuacje zdarzają się dość często. Te kobiety popadają w depresję i/