Pracę można kochać. Ta praca może nie być Twoją ulubioną. Idąc do pracy, możesz uciec od innych problemów. Ale w pracy zawsze jest jedna rzecz, której nie da się uniknąć: relacje z szefem i podwładnymi oraz relacje ze współpracownikami. SYTUACJAZaraz po zakończeniu stażu Anton dostał pracę w jednej z placówek medycznych w swoim mieście. Zespół nie jest zły, Anton bardzo szybko stał się jego częścią i naprawdę lubi tę pracę. Ale nie miał szczęścia do reżysera... Anton z natury jest osobą aktywną, zawsze ma mnóstwo pomysłów, projektów i decyzji, które chciałby natychmiast wdrożyć. A reżyser, choć chwalił Antona za swoje pomysły, nie tylko nie spieszył się z ich realizacją, ale wręcz „uciął u korzeni” wszystkie przedsięwzięcia Antona. Zespół nie wspierał Antona w jego „walce” z szefem i Anton szybko stał się „czarną owcą” tej instytucji. KOMENTARZ PSYCHOLOGA Anton jest najwyraźniej bardzo ambitną osobą. I w takiej sytuacji prędzej czy później grozi mu tylko jedno: zwolnienie. Ale zwolnienie Antona niczego nie rozwiąże, ponieważ ten sam szef i ten sam zespół mogą trafić do nowego miejsca – a konflikt znów się zaostrzy. Dlatego Anton nie powinien od razu „przybierać pozy” bycia „niezrozumianym” i „odrzuconym”, ale najlepiej spróbować rozwiązać ten konflikt w tym konkretnym miejscu pracy. Oznacza to, że zmień swoje działania, aby pozostając pełnym pomysłów i inicjatyw, móc je wdrożyć. Pierwszą rzeczą, na którą Anton powinien zwrócić uwagę, jest przemyślaność swoich projektów. Prawdopodobnie proponowane przez niego pomysły są niedojrzałe i wymagają szczegółowego opracowania i być może w związku z tym jego szef „tnie je w zarodku”. Jeśli Anton przyjrzy się bliżej swoim propozycjom i je przemyśli, stanie się dla niego jasne, które z nich się sprawdzą, a które należy w ogóle porzucić. Drugą rzeczą, której Anton musi się nauczyć, jest uważne słuchanie swojego szefa i współpracowników . Przecież za ich słowami mogą kryć się niuanse, które właśnie utrudniają realizację jego projektów. Co więcej, uważne słuchanie da Antonowi możliwość uwzględnienia zarówno opinii swoich kolegów, jak i opinii swojego przełożonego. W rezultacie, następnym razem, gdy będzie przedstawiał swój projekt do rozpatrzenia, menedżer i współpracownicy zobaczą, że ich życzenia zostały wzięte pod uwagę (a jeśli nie zostaną wzięte pod uwagę, zrozumieją, dlaczego nie zostały wzięte pod uwagę) i najprawdopodobniej wtedy propozycja Antona „przeminie” i ożyje. Trzecia to umiejętność mówienia. Najprawdopodobniej Anton, całkowicie pogrążony w swoich myślach i starający się je jak najszybciej wyrazić, mówił niewyraźnie i chaotycznie - tak, że nikt nic nie rozumiał. Było wrażenie „czegoś nowego”, za co menadżer go pochwalił, ale co to właściwie jest „nowość”? Jeśli Anton nauczy się mówić – płynnie, zrozumiale i zdecydowanie, prezentując jednocześnie przemyślany pomysł i uwzględniając wszystko, co mówią jego koledzy, istnieje duże prawdopodobieństwo, że zostanie poprawnie usłyszany i zrozumiany. Komentarz: psycholog Maxim Sviridov , konsultant, coach