Od autorki: Esej uczestniczek kursu „Być kobietą” o jej sercu. Moje zimne serce jest jak kamień i tylko czasami ożywa i zaczyna odczuwać . Powodem tego jest miłość. Serce budzi się także wtedy, gdy czuje, że ktoś potrzebuje jego pomocy. I oczywiście, kiedy się martwię, niestety, dzieje się tak głównie z powodu pracy. W ostatnich latach łatwiej mi było myśleć, że mam kamień w piersi. Ale tak naprawdę gdzieś w lodzie mojego umysłu jest serce, które bije ledwo słyszalnie. Dlaczego tak, pytasz. To proste, bo to serce było kiedyś wielkie i żarliwe, niosło ze sobą mnóstwo emocji i uczuć, których nie potrafiłem zapanować, które przeżyłem bardzo żywo. I pewnego dnia w pewnym momencie poddałam się, przyznałam przed sobą, że nie mogę już znieść tych impulsów i... pozwoliłam, żeby umysł rządził moim sercem. I szczęśliwie się zgodził. I teraz każdy ruch serca przechodzi przez mój mózg. To trudne dla mojego serca: nie słyszą jego bólu, nie zauważają jego radości. I jakby go w ogóle nie było... Dlaczego nie walczy o prawo do życia, nie deklaruje głośno, na co czeka, ale czeka tylko na jedno: na wielką miłość? która stopi lód, pokona umysł i przywróci życie całej mojej naturze. I coś mi mówi, że stanie się to już niedługo. Bo budzi się we mnie chęć odczuwania, odczuwania, a co za tym idzie BYCIA KOBIETĄ. -------------------------------------------------- -------------------------------------------------- ------------------Moje serce... Jakie jest? Co może zrobić? Zamykam oczy i wyobrażam sobie moje małe, rytmicznie bijące serduszko. To serce naprawdę kocha pomagać ludziom. Tylko. Darmo. Czasami zastanawiam się: skąd mam tyle responsywności? Ale nie mogę odmówić ludziom pomocy. Moje serce jest bardzo otwarte, zdolne do współczucia, współczucia i empatii. Ale są problemy z miłością, to dopiero nauka kochania. Widzę w nim małe pędy miłości. Mam wrażenie, że nie mają wystarczającej ilości wody, aby wyrosnąć na wielką, wszechogarniającą i bezwarunkową miłość do wszystkiego, co mnie otacza. Ale czasami jest w nim tyle złości, że całe serce się kurczy. Moje serce jest zdolne do przebaczenia, jest życzliwe i szczere. Nie zawsze potrafię zebrać małe cuda życia codziennego, które powinny być bliskie prawdziwej kobiecie. Bardzo często żyję w oczekiwaniu na rezultaty. I życie przemija. A ja wciąż na coś czekam. Aby jeszcze było szczęście. Chociaż jest tuż przede mną. Musisz nauczyć się chwytać te chwile szczęścia. W końcu szczęście to chwila. To szkarłatny zachód słońca; niebieskie niebo; pole usiane chabrami; szum morza; śmiech dzieci. Szczęście jest wtedy, gdy w pobliżu są ludzie, których kochasz i kochasz. Pragnę sobie życzyć, aby mój ogrodnik na tym nie poprzestał, nie poddawał się przed uprawianym ogrodem, aby kiełki miłości zamieniły się w duże kwitnące drzewa i MIŁOŚĆ. zadomowi się w moim sercu na zawsze. Praca uczestniczki szkolenia „Być Kobietą”"