Na asfalcie szarej ulicy wielka kałuża błyszczy czarnym błotem. Niebo jest szare, słońce zniknęło za chmurami. Zniszczyłem dwie rodziny... Tak? Ile bierzesz na siebie... Dwie rodziny to dwie pary dorosłych osób. Ludzie spotykają się i rozchodzą, dzieje się tak z różnych powodów. Każdy dorosły jest odpowiedzialny za to, co się stało. Chcesz dźwigać wszystko sam? Gdzie jest Twoja odpowiedzialność za swoje życie? Wezwij ją. To bardzo ważna część dojrzałej osobowości. Dzięki odpowiedzialności za swoje życie człowiek wyznacza sobie cele i je osiąga, pozwala mu to kierować swoim życiem. Tutaj jest. Znajduje się tam szary kamienny blok ludzkiego wzrostu. Tak... Ciężki, nie do zniesienia. Szary... To nie jest odpowiedzialność, ale strach... Strach przed odpowiedzialnością... A co podtrzymuje ten strach w Twoim życiu? Do czego ci to potrzebne? Jak reaguje na to Twoje ciało? Jest ciężki. W mojej głowie. A kiedy pojawiła się ta ciężkość? Kiedy... Sześcioletni chłopiec rzeźbi małych ludzików z nowiutkiej zielonej plasteliny, ostrożnie dzierżąc plastikowy nóż. Jest w domu z rodzicami, jest spokojny i wygodny. Rzeźbił więc małych ludzików i bawił się nimi. I co on czuje? Radość. Gdzie jest ta radość? W skrzyni. Jak to wygląda? Jak słońce. Niech więc ta słoneczna radość wypełni Twoje ciało. Co teraz? Cienki. A co z odpowiedzialnością? Zmieniła się, stała się miękka. Co teraz? Teraz siedmioletni chłopiec majstruje w ogrodzie przy różnego rodzaju kawałkach żelaza. Rodzice są zajęci pracą. Jak on się czuje? Bezpieczeństwo. I pozwól temu poczuciu bezpieczeństwa wypełnić Twoje ciało. Cienki. Ładny. Radosnej i bezpiecznej. I spójrz, co się stało z Twoją odpowiedzialnością za Twoje życie. Zamieniła się w piękne, potężne, wysokie drzewo z grubą zieloną koroną. Piękne drzewo? Tak. Czy zaakceptujesz? Czy akceptujesz go w swoim życiu? Tak. Zaakceptuj to. Możesz wziąć odpowiedzialność za swoje życie i przekazać odpowiedzialność za swoje życie innym dorosłym. Każdy jest teraz odpowiedzialny za swoje życie. A korzenie tego drzewa odżywiają się błogosławieństwem przodków, a koronę oświetla słońce radości i szczęścia. To drzewo otrzymuje wszystko, czego potrzebuje do wzrostu i rozwoju. Niebo jest czyste i jasne. Teraz spójrzcie, jak zmieniła się ulica. Niebo się przejaśniło, świeci słońce, kałuża wyparowała.