Ciało jest żywą świadomością. W miarę upływu życia człowieka, począwszy od urodzenia, powstają w nim choroby. Osiadają i zamarzają w narządach, tkankach i wysyłają sygnały w postaci bólu, dzięki czemu człowiek zwraca uwagę na siebie i zmienia swoje myślenie. To myślenie rozpoczyna proces powstawania każdej choroby „zestaw” chorób, tak wyjątkowy jak przebieg jego myśli wyzwala energię ruchu, w odpowiedzi rodzą się uczucia i emocje. Jeśli są to ruchy niespokojne, negatywne, przerażające lub blokujące (uczucie oporu, upór itp.), wówczas uderzają w żywą świadomość ciała i zamarzają, zamarzają, zatrzymują się. W tym przypadku lekarze mówią: „Jesteś w stagnacji”. Każda choroba ma podłoże psychologiczne w swoim powstaniu. I nie ma sensu leczyć chorób ciała w oderwaniu od psychiki. W końcu nie będzie na to lekarstwa. Objawy ustąpią, a ich intensywność zmniejszy się. I często stagnacja przesuwa się, przenosi się do innego narządu. Ale ciało nadal będzie wysyłać stamtąd impulsy, nagle osoba usłyszy, że cierpi. I zwróci wzrok do wewnątrz (mój występ noworoczny: poszłam na zajęcia ze śpiewu, żeby popracować nad napięciem w głosie) Znane są obserwacje: kiedy dwuletnie dzieci przeżyły traumę psychiczną i fizyczną z powodu traumy. narodzinach, pokazano zdjęcia osób, które sprawiły im ból. Oczywiście, że ich nie pamiętały. I nie pamiętali świadomie, co robili. Jakże urażony. Ale świadomość ciała zareagowała natychmiast. Nawet przelotne spojrzenie na zdjęcie sprawcy powodowało stres fizyczny. Pomyśl tylko o tym. Najważniejszym wnioskiem, jaki należy zrozumieć, jest to, że negatywne doświadczenia życiowe nigdy nie znikają! Czas nie leczy. Bez względu na to, ile lat minęło od powstania kontuzji. I nawet jeśli w ogóle nie pamiętamy tego doświadczenia z dzieciństwa. Nie znaczy to jednak, że go nie było, bo świadomość ciała zarejestrowała wszystko! Każdy trudny moment, przeżycie czy ból zostaje utrwalony i zapieczętowany w ciele. I rodzi automatyczne reakcje, które wpływają na los człowieka. Kształtują całe nasze życie! Mechanizmy obronne pamięci ukrywają trudne chwile w imię dalszego przetrwania człowieka. Ale było traumatyczne przeżycie i daje o sobie znać. Wyłania się z pamięci w postaci odmiennych uczuć, emocji i wrażeń. Każdy szczegół, doświadczenie lub sytuacja natychmiast wskrzesza pamięć ciała. Reakcja zostaje wywołana i osoba wchodzi w stan „walcz, uciekaj lub udawaj martwego” (Moja reakcja to zawsze „zamrożenie” i nad tym pracowałam). Odkąd pamiętam, od dzieciństwa leżę na plecach i wydawałoby się, że ciało powinno się zrelaksować. Ale nie. Poczułem ogromne napięcie w szyi, głowie i gardle. I nie mogłam tak leżeć dłużej niż 10 minut. Chodziłam na masaże, akupunkturę, fizjoterapię i próbowałam wielu rzeczy. Jednocześnie za każdym razem, gdy była taka potrzeba, oczyszczałem swoje pole emocjonalne. Proces ten postępował, ale powoli. A po występie w szkole wokalnej zniknęła pewna warstwa negatywności, a wczoraj, ponownie zmagając się z tą przypadłością, nagle przypomniała mi się odległa informacja, którą usłyszałam tylko raz od mojej bliskiej osoby. Miała ona właśnie związek z tym problemem. Miałem wtedy około trzech miesięcy, może nawet mniej. I oczywiście nie mogłem tego pamiętać. Ale organizm to zarejestrował, co oznacza, że ​​problem pozostał we mnie. Ale ta informacja dała mi motywację, aby rozwiązać problem do końca! Wszedłem w regresję i wszystko zrozumiałem! Jak kamień spadł, a gdy skończyłem pracę, poczułem mróz i przepływ energii po całym ciele, w szyi i głowie! Blokada, która towarzyszyła mi od wielu lat, zniknęła! I całkowicie niezauważalnie przez całe życie osoba staje się całkowitym zaciskiem. Zmiany postawy, sztywność, ciężkość, nadwaga, powstaje nieprawidłowy chód, nawet pozycja ciała podczas snu może wiele wyjaśnić, wystarczy zapytać swoje ciało. o swoim bólu. Ciało może wiele powiedzieć. Są sytuacje, gdy nagle pojawia się uczucie bezprzyczynowego niepokoju, agresji, przestaje oddychać i ogarniają cię złe przeczucia.!