W tej serii postów opowiadam o naszym projekcie z Viką Kutuzovą – grupie terapeutycznej „Be Like This”, o cechach naszej grupy terapeutycznej, o różnicach pomiędzy uczestnictwem w grupie terapeutycznej z terapii indywidualnej oraz z wydarzeń psychologicznych w innych formatach Post 1 Kiedy mówię, że prowadzę terapię osobistą od ponad 8 lat, regularnie, co tydzień, u wielu, nawet psychologów, widzę reakcję zaskoczenia. i nieporozumienie. Po co to wszystko, dlaczego, dlaczego to tak długo trwa. Niestety, bardzo powszechne jest przekonanie, że terapia polega na rozwiązywaniu problemów, a jeśli terapia trwa tak długo, to znaczy, że problemy nie są rozwiązywane i wtedy jest nieskuteczna i/lub bezużyteczna. Ale terapia to nie tylko rozwiązywanie problemów. To także potężne narzędzie rozwojowe, o skuteczności którego przekonałam się na długo przed rozpoczęciem praktyki terapeutycznej. Rozwój jest procesem, którego nie można zakończyć, jak idealna doskonałość, której nie da się osiągnąć. Każdy sam decyduje, jak głęboko chce zrozumieć strukturę swojej psychiki, aby efektywnie wykorzystać to, co daje mu natura. Jedną z takich możliwości jest grupa terapeutyczna. W grupie terapeutycznej, oprócz interakcji z terapeutą, zachodzi kilka innych procesów, które umożliwiają to, co niemożliwe w terapii indywidualnej. Więcej o tych procesach opowiem w kolejnych postach, ale na razie ogłoszę naszą grupę terapeutyczną z Viką. Rozpocznie się 18 października i będzie odbywać się wieczorami, raz na dwa tygodnie. Pierwsze spotkanie będzie otwarte, należy się jednak wcześniej zarejestrować. Post 2. Zaczynam opowiadać o grupie terapeutycznej i tym, co się w niej dzieje. Najbardziej zrozumiała w grupie terapeutycznej jest praca na prośbę uczestników. I pod tym względem taka praca nie wydaje się różnić od terapii indywidualnej. Wiele osób tak myśli: „teraz poczekam na swoją kolej i na moją prośbę skorzystam z terapii osobistej”. Ale jest tu kilka niuansów. Pierwszą z nich jest umiejętność otrzymywania reakcji emocjonalnych od grupy. Jak pokazuje praktyka, ludzie bardzo angażują się w historie innych ludzi, porusza ich coś własnego i chętnie dzielą się tym z uczestnikami. Takie reakcje często okazują się wspierające same w sobie, pozwalają poczuć troskę otaczających Cię osób i poczuć Twoje zaangażowanie w grupę, dla której jesteś ważny jako osoba. To bardzo przyjemne uczucie. Uczestnicy przyjmują ją w swoim życiu i może zapewnić energię i wsparcie na długi czas. A o pozostałych niuansach opowiem w kolejnych postach. Post 3. W poprzednim poście opowiadałam o pracy na życzenie w grupie terapeutycznej i jej różnicach w stosunku do pracy w terapii indywidualnej. Słowem wygląda to pięknie i wydawać by się mogło, że terapia grupowa jest we wszystkim lepsza od terapii indywidualnej. Praca na żądanie w grupie terapeutycznej wiąże się jednak z jedną dużą trudnością. Dzieje się tak dlatego, że w grupie są inni uczestnicy i oni mogą mieć swoje prośby, jakiś ból, który wnieśli do grupy i to jest dla nich bardziej istotne niż obserwowanie pracy na czyjąś prośbę. W tym momencie konieczne staje się uzgodnienie z innymi, przynajmniej co do kolejności pracy i czasu, jaki można przydzielić temu lub innemu uczestnikowi. Niektórzy będą musieli poradzić sobie z niemożnością zdobycia wszystkiego na raz, niektórzy będą musieli podjąć dodatkowy wysiłek, aby uzyskać to, czego chcą, a jeszcze inni mogą spotkać się z czyimś niezadowoleniem z tego, co się dzieje. Pod tym względem uczestnictwo w grupie terapeutycznej jest bardzo podobne do tego, co dzieje się w prawdziwym życiu. Te same procesy, te same trudności, te same ograniczenia. Różnica jest jednak taka, że ​​grupa daje możliwość spróbowania czegoś nowego, zrobienia czegoś inaczej niż w życiu, czasem samodzielnie, czasem z pomocą innych uczestników lub z pomocą prezenterów. Kiedy coś zrobionego inaczej nagle prowadzi do innego rezultatu, daje to bardzo przyjemne uczucie satysfakcji z nowego zdobytego doświadczenia. Istnieje zrozumienie, jak jeszcze możesz w swoim życiu,