Ręka kołysająca kołyską rządzi światem. William Wallace Wpływ matki na rozwój osobowości chłopców i dziewcząt ma swoją specyfikę Relacja matki i córki rozwija się jako proces złożony: identyfikacja (podobieństwo) z matką i różnice w stosunku do niej; konflikt rywalizacji o pierwszego mężczyznę w życiu dziewczynki – męża jej matki; rywalizacja między dorastającą dziewczyną a kobietą, która traci młodość; strach przed odpuszczeniem, jako ewentualna przerwa w okresie rozłąki z dzieckiem, oraz strach przed utratą dziecka jako niezależnej osoby dorosłej, która jej nie potrzebuje. [1, 2, 3]. Zatem wpływ matki na kształtowanie się osobowości dziewczynki jest bardzo silny i dlatego trudniej jest jej przejść własną drogę identyfikacji. Jeśli dziewczynka wychowywana jest przez matkę w niepełnej rodzinie, wówczas wzmacnia to jej zdolność do samorozwoju osobliwości kształtowania się jej osobowości. Badania psychoanalityczne pokazują, że rozwój dziewczynki przesuwa się od przywiązania do matki w kierunku idealizacji ojca. Pod nieobecność ojca taki ruch nie następuje, gdyż zatracają się wytyczne dotyczące ruchu, a dziewczynka zmuszona jest naśladować zachowanie matki, jej relacje z płcią przeciwną i nie wie, jak to zrobić prawidłowo chłopców w rodzinie niepełnej następuje pod wpływem parentyfikacji, gdy dziecko przejmuje funkcje ojca i jest idealizowane przez matkę. Bez możliwości porównania swoich działań z przedstawicielem własnej płci nie ma on możliwości naśladowania i przeżywania w odpowiednim czasie wszystkich etapów rozwoju umysłowego jednostki. Podobne procesy zachodzą, gdy ojciec jest fizycznie obecny, ale on jest „słaby”, tj. Nie jest główną postacią w strukturze rodziny. Dzieci dorastające ze „słabym” ojcem lub bez niego są wchłaniane w pole psychologiczne matki i nie uczą się oddzielać od niej psychicznie, od jej problemów, stanów emocjonalnych, które im przeszkadzają. naturalny proces separacji-indywidualizacji (separacja psychologiczna), który jest niezbędny na etapie dorastania. [1, 2] Okazuje się, że w rodzinach niepełnych często dochodzi do nadmiernej zależności pomiędzy matką a dzieckiem. Zadaniem dzieciństwa i dorastania jest zapewnienie możliwości budowania własnego obrazu Ja, jednak w wyniku uzależnienia dzieci mogą pozostać przy matce i żyć jej życiem zamiast własnym. Takie „dorosłe” dzieci, świetnie się bawią lęk przed światem, są wrażliwi na swoją niepewność i bezbronność. Boją się dorosłości i samodzielnego życia, starają się ukryć za starzejącą się matką i uniknąć możliwości nawiązania kontaktu ze światem. [1] Jeśli spojrzeć na dane uzyskane w wyniku badania uczniów szkół średnich zawodowych na temat wpływu matki na rodzaj relacji w rodzinie, można zauważyć, że 18% uczniów uważa tak w swoich rodzinach. matka zajmuje stanowisko dyktatorskie, pozbawiając dziecko własnego zdania i prawa wyboru i podejmowania decyzji. W rodzinach 26% ankietowanych matki wykazują tendencję do nadopiekuńczości, nie pozwalając dorastającemu człowiekowi wykazać się niezależnością, odbierając mu pewność, że sam sobie poradzi i osiągnie rezultaty. Według 10% ankietowanych matki przyjmują postawę nieingerencji, która nie pozwala nastolatkowi czuć się znaczącym i wartościowym, co wpływa na poczucie własnej wartości i zdolność do odniesienia sukcesu w każdym rodzaju aktywności. Około 50% uważa, że ​​w ich rodzinach panuje atmosfera współpracy, która nie może nie być inspiracją. Lista wykorzystanych źródeł: N. Ackermana. Rola rodziny w występowaniu zaburzeń u dzieci / Psychologia rodziny. Czytelnik // Komp. NP. Eidemiller, N.V. Alexandrova, V. Justitskis. – St.Petersburg: Rech, 2007, s. 25. 228-244. Craig Buck, Susan Forward. Toksyczni rodzice. – M., „Peter”, 2022. – 352 s. Einish N., Elyacheff K., Mothers and Daughters. Trzecie koło? – M., 2014. – 448 s. Dziękujemy za uwagę! Zapisz się na konsultacje! https://www.b17.ru/id286882/#consultation+7-980-393-05-59, WhatsApp, Telegram, VK Staranna pomoc w rozwiązaniu problemów Z poważaniem, psycholog Oksana Yablokova.