Wiek XIX był wiekiem biologii, XX wiekiem fizyki, XXI wiek psychologii. (Arkadij Pietrowicz Egides) „Dwa krzesła stoją naprzeciw siebie. Rozmawiają dwie osoby. Jeden z nich zanurza się w swój wewnętrzny świat, zgłębiając swój strach, swój ból, odkrywając złość lub potykając się o niespodziewane wątpliwości. Drugi jest przewodnikiem w tej podróży. Dobrze zna teren: sam wielokrotnie odbywał takie wyprawy pod czyimś doświadczonym przewodnictwem. Nie udziela bezpośrednich rad, ale wie, jak zadawać pytania, aby podróż się nie skończyła. - Moi pacjenci wiele dla mnie znaczą, myślę o nich pomiędzy sesjami, analizuję, jak rosną. Idea neutralności terapeuty, którą wyraził Freud, należy już do przeszłości: to spotkanie, połączenie dwojga ludzi uzdrawia. Przecież pacjent wyraża relacje ze mną w taki sam sposób, jak z innymi ludźmi, co oznacza, że ​​możemy bezpośrednio, w gabinecie, obserwować, co dokładnie robi źle, na przykładzie naszych relacji. I pracuj z nim jako model. Terapia nie jest dla pacjenta zastąpieniem życia, jest jak próba generalna. Ale jednocześnie zawsze ściśle przestrzegam granic zawodowych. Jest to niezwykle ważne w procesie terapii.” Irwin Yalom. Umiejętność zwrócenia się o pomoc do psychoterapeuty nie jest oznaką słabości, ale przejawem odpowiedzialności za swoje życie, racjonalności i dojrzałości.