Od autora: Proponuję przeczytać serię artykułów na temat poradnictwa psychologicznego/psychoterapii. Odpowiedzi na popularne pytania: Kto? Jak? Po co? Co dzieje się na sesji? Wycieczka do Czarnoksiężnika z Krainy Oz czy psychoterapia od środka. Część 2 Wróćmy jeszcze raz do bohaterów tej baśniowej opowieści, jako metafory wizyty człowieka u psychologa. Tym razem bohaterką jest Ellie. Straciła dom. Nie wie gdzie jest i jak się do niego dostać. Bohaterowie Głupi Strach na Wróble, Blaszany Drwal i Tchórzliwy Lew wiedzieli, po co idą do czarodzieja. Jeśli mówimy o psychoterapii, ta wiedza nazywa się „prośbą”. Kiedy człowiek przychodzi do specjalisty i rozmawia o tym, co jest z nim „nie tak”, co chce w sobie zmienić, z czym sobie poradzić, co dodać do siebie, a czego się pozbyć. Czasami dana osoba nie wie dokładnie, jaka jest jego prośba. Mogłoby to wyglądać tak: „Wydaje się, że u mnie wszystko jest w porządku. Ale z jakiegoś powodu nie czuję się dobrze. Albo coś Cię dręczy, ale nie wiadomo co…” Przed przystąpieniem do pracy psycholog powinien pomóc klientowi w sformułowaniu jego prośby. Te same pomocne pytania. Psycholog nie jest jasnowidzem i nie może wiedzieć za człowieka, co ma robić, jakiego dokonać wyboru, jakie zmiany uzyskać. Gdyby psycholog podjął się pracy po prostu dlatego, że wydawało mu się, że wie wszystko dla klienta, efekt wyglądałby mniej więcej tak: Ellie straciła dom. Nie wiedziała, jak wrócić do domu, ale bardzo chciała. Błąkała się po lesie. I zaczęła szukać leśniczego. I znalazła. Ellie: Witaj, Foresterze. Leśnik: Cześć, Ellie. Co robisz w lesie? - Jestem całkowicie zagubiony. Nie wiem, gdzie jest mój dom. Nie wiem, jak go znaleźć. Masz różne narzędzia do wyszukiwania domów, powinieneś być w stanie to zrobić. - Oczywiście, że ci pomogę! Wiem jakiego domu potrzebujesz! Wiem, jak znaleźć Twój dom! Pobiegli za mną! I wybiegli na krawędź. Na skraju lasu stał wspaniały dwupiętrowy dom. Błyszczał od promieni słońca, był świeżo zbudowany, świeżo pomalowany. Leśnik patrzył na Ellie z dumą, oczekując wdzięczności. Jednak Ellie była bardzo smutna. Powiedziała cicho: „To niestety nie jest mój dom”. - Ale to wspaniały dom, potrzebujesz go! - Jest piękny, ale nie mój... Kiedy psycholog i klientka wyjaśniają prośbę o dalszą pracę, może to wyglądać tak: Ellie straciła dom. Nie wiedziała, jak wrócić do domu, ale bardzo tego chciała. Błąkała się po lesie. I postanowiłem znaleźć leśniczego. I znalazłem to. Leśnik miał specjalne narzędzia do przebywania w lesie i odnajdywania domów. Umiał nawigować po mchu, po gwiazdach i znał język zwierząt i ptaków. Ellie: Witaj, Leśniku. Leśnik: Cześć, Ellie. Co robisz w lesie? - Jestem całkowicie zagubiony. Nie wiem, gdzie jest mój dom. Nie wiem, jak go znaleźć. Masz różne narzędzia do wyszukiwania domów, powinieneś być w stanie to zrobić. - Tak, Ellie, poruszam się po lesie i szukam domów. Ale najpierw chcę wiedzieć - jaki miałeś dom? - jak wyglądał? - co było w pobliżu twojego domu? - jakie były dźwięki, zapachy, kolory w twoim domu? - kiedy go zgubiłeś? - dlaczego go zgubiłeś? to jest twój dom? - jak możesz mi pomóc w poszukiwaniu mojego domu? I dopiero po tej rozmowie Ellie i Leśniczy będą mogli wyruszyć na poszukiwania. Potrafią szybko chodzić lub bardzo długo błąkać się po lesie w poszukiwaniu czegoś. Leśniczy może pomóc w organizacji przystanków wypoczynkowych. Wykorzystaj swoje narzędzia i wiedzę, aby poruszać się szybciej. Oswajanie dzikich zwierząt. On zawsze tam będzie. Po drodze Leśniczy będzie wielokrotnie zadawał Ellie pytania, wyjaśniając, czy porusza się prawidłowo. Tylko w ten sposób mogą znaleźć dokładnie taki dom, jakiego potrzebuje Ellie. Nie ma sensu, abyś jako klient miał nadzieję, że kompetentny specjalista będzie wiedział coś o Twoim życiu lepiej niż Ty. Nie może ci mówić, co masz robić. Nie może zaoferować ci swoich pomysłów na życie. Nie ma szybkich recept na szczęście. Może jedynie być w pobliżu i w razie potrzeby wesprzeć Cię i pomóc Ci szukać dalej. Jeśli ktoś zaproponuje Ci gotowe rozwiązanie, to szybko)