Psychoterapia różni się od czytania literatury psycholiterackiej, oglądania filmów itp. tym, że w psychoterapii osoba nie jest sama. Podczas gdy osoba siedzi i czyta, przygląda się swojemu problemowi, bólowi psychicznemu, pozostaje w dużej mierze sama. Zostaje sam ze swoimi fantazjami na temat autorów filmów/postów, a jego intonacje przypisuje się innym osobom. To może rozgoryczyć i izolować. Dlatego czasami łatwiej jest rysować przerażające perspektywy. Czasami ważne jest, aby pozostać sam na sam z bólem. Czytaj, szukaj, przeglądaj. Czasem tak jest bezpieczniej i na tym etapie zamieszkania jest to ważniejsze. Ważniejsze jest, czy uda ci się zyskać na sile i zanurkować po pomoc. Stać się silniejszym i móc zauważyć coś innego niż ból, niepokój i melancholię. Ale czasami to może zniszczyć. Wydaje się, że może się nawet wydawać, że wystarczy czytać, oglądać. I okazuje się, że przygotowuje się na trudniejsze opcje życiowe lub coś w tym rodzaju. Jednak lęk może narastać w taki sposób, że odróżnienie lęku od rzeczywistości może być coraz trudniejsze. W psychoterapii osoba nie jest sama. Jest z kimś, kogo wybrał i kto wybrał jego. Co może już wiele znaczyć. Istnieje możliwość usłyszenia nie tylko cudzego doświadczenia i usłyszenia słów. Ale także dostrzeżenie współczującego spojrzenia, empatycznego oddechu i ruchów osoby przeciwnej, które mogą również wyrazić wsparcie. W psychoterapii istnieje możliwość interakcji ze swoim bólem nie tylko „na brzegu” w umyśle. Ale także zagraj w to z drugą osobą, naucz się na to inaczej reagować, stając się na to bardziej odpornym. W psychoterapii możliwe staje się usłyszenie odpowiedzi na siebie i na swój temat. I ureguluj to. Reguluj jego wystarczalność i kształt. Budowanie w relacjach bardziej komfortowej i wspierającej przestrzeni do życia na różne, czasem bardzo trudne sposoby. W psychoterapii pojawia się szansa na kontakt z rzeczywistością. Zauważenie poprzez uwagę drugiej osoby, że jesteś inny, dostrzeżenie tego pożądanego życia, które czasami trudno jest dostrzec w sobie samym. W psychoterapii masz możliwość dotknięcia swoją uwagą różnych rzeczy i nie utknąć, polegając na psycholog, a z czasem także na siebie, Svetlana Shakul, psycholog kliniczny.