Są kobiety, które nie wyróżniając się pięknem twarzy i figury, potrafią doprowadzić każdego do szaleństwa, jeśli tylko chcą. Na czym polega magia ich wpływu na ludzi? Urok, zapał, atrakcyjność, wewnętrzny blask - tego wszystkiego nie można dotknąć rękami, można to tylko poczuć. Wyobraź sobie dowolną kobietę, którą uważasz za charyzmatyczną. Zwykle, gdy zadaję takie pytanie na szkoleniach, idealne są różne znane postacie i aktorki: Scarlett Ohara, Julia Roberts, Catherine Deneuve, Demi Moore, Catherine Zeta Jones, Tina Kandelaki... W Twojej wyobraźni może zrodzić się inny obraz , które możesz, lista będzie kontynuowana. Każda z tych kobiet ma niesamowitą charyzmę, w której nie sposób się nie zakochać! Jaki jest sekret kobiecej charyzmy i czym różni się ona od męskiej charyzmy? Jakie cechy psychologiczne czynią kobietę charyzmatyczną i czy można się tego nauczyć? spróbuj odpowiedzieć na te pytania w tym artykule. Zatem najważniejszą rzeczą jest uświadomienie sobie, że charyzma męska i charyzma kobieca to „dwie duże różnice”. Początkowo termin „charyzma” jest zwykle kojarzony z cechami przywódczymi i zdolnością wpływania na ludzi. Człowiek z natury jest zdobywcą; rzeczą naturalną i społecznie oczekiwaną jest dla niego dominacja, kontrolowanie i kierowanie opiniami innych. W takiej roli kobieta częściej postrzegana jest jako „generał w spódnicy”. Ten obraz jest nieatrakcyjny. Kobieta, aby stać się charyzmatyczna, musi łączyć pewność siebie i stanowczość z romantyzmem, lekkością, żartobliwością i spontanicznością. Jej zwycięstwem jest poddanie się mężczyźnie we właściwym momencie, poddanie się jego sile Kobieca charyzma ma swoich wrogów - poczucie urazy, użalania się nad sobą i roszczeń do innych, drażliwość, kompleksy i marudzenie. Aby uniknąć skutków tych negatywnych czynników, musisz stale pracować nad sobą. Trenuj pewność siebie, energię, niezależność, pozytywne nastawienie, pogodę ducha i lekkość. Tak działa psychologia człowieka – nikt nie lubi ofiar. Być może sami marudzimy, ale pesymizm u innych jest denerwujący i odpychający. Światem rządzą optymiści! Kolejną bardzo ważną cechą natury charyzmatycznej jest całkowita samoakceptacja. Jeśli dziewczyna była w dzieciństwie kochana, otoczona opieką, podziwiana, jeśli regularnie otrzymywała wsparcie, zwłaszcza od ojca lub znaczącego mężczyzny, z reguły nie ma problemów z samoakceptacją. W wieku dorosłym samoakceptacja przejawia się w umiejętności bycia otwartym i naturalnym, spokoju wobec swoich wad. W końcu niedociągnięcia są kontynuacją naszych zalet; nawiasem mówiąc, można je również przedstawić w korzystnym świetle. A wtedy nawet cellulit z katastrofy stulecia zamieni się w „urocze dołeczki na tyłku”. Twoje podejście do siebie jest przekazywane innym. Czy można coś zmienić, jeśli nie wszystko było tak gładkie w dzieciństwie? Moja odpowiedź brzmi: tak, tak i jeszcze raz TAK! Pamiętaj – nigdy nie jest za późno na szczęśliwe dzieciństwo! Istnieje wiele praktyk uzdrawiania „wewnętrznego dziecka”, ćwiczeń akceptowania swoich cech „cienia” i innych skutecznych technik przywracających bezwarunkową miłość do siebie. Co jeszcze czyni kobietę charyzmatyczną? Oczywiście samoocena, pewność siebie i świadomość swoich pragnień. Nie da się takiej kobiecie niczego narzucić ani zmusić do zrobienia czegoś, czego nie jest pewna. Ma swoje zdanie, swój gust, swój styl. Ale jednocześnie nikomu niczego nie narzuca. Akceptacja innych takimi, jakimi są, autentyczny szacunek dla innych to kolejna cecha kobiecej charyzmy. Z reguły dzieje się to naturalnie, gdy tylko zaczniemy kultywować miłość własną. Faktem jest, że nie możemy dostrzec w innych niczego, czego sami nie posiadamy. A jeśli nie zaakceptujemy w sobie tej cechy, zaczynamy odczuwać irytację, gdy spotykamy ją u innych. Trenując tolerancję, automatycznie stajemy się bardziej elastyczni w komunikacji, dzięki czemu możemy spokojnie porozumieć się z każdą osobą i znaleźć do niej podejście. Być może ucieleśnienie tych właściwości można nazwać Szeherezadą, bohaterką słynnego Wschodu.