Niepłodność psychiczna, co to jest? To jest fakt! Chcę zadedykować ten artykuł wszystkim dziewczętom, kobietom w ogóle, wszystkim przedstawicielkom płci żeńskiej, które naprawdę chcą dzieci, ale z jakichś subiektywno-obiektywnych powodów po prostu nie mogą ich mieć. Jedną z tych subiektywnych przyczyn może być niepłodność psychiczna. Przyczyn jego wystąpienia może być ogromna liczba, a większość z nich nie jest uznawana za przeszkodę w poczęciu. Samo zjawisko niepłodności psychicznej polega na tym, że dziewczęta same, nie zdając sobie z tego sprawy, blokują swoje funkcje rozrodcze. Do przyczyn niepłodności psychicznej zalicza się: - obawę przed przebiegiem ciąży i samym porodem, obawę przed negatywnymi skutkami ciąży i porodu, obawę przed pogorszeniem się stanu zdrowia, - ogólny wzmożony lęk, - brak wiary we własne możliwości w życiu codziennym; rola matki; - niestabilne, negatywne relacje z mężem (poczucie zagrożenia w możliwości posiadania dziecka od tego konkretnego partnera), obawa, że ​​partner odejdzie w czasie ciąży lub porodu, niemożność polegania na wsparciu męża (lub strach przed tym); - już przeżyty, ale podświadomie „nieuwolniony” moment krytyczny z silnymi przeżytymi emocjami w życiu małżeńskim - strach przed niemożnością zapewnienia dziecku niezbędnej przyszłości - negatywne doświadczenia w związkach; rodziców; - problemy psychiczne już od wczesnego dzieciństwa, które nie pozwalają na odgrywanie „roli” dorosłego, rodzica, - obserwacja czyjejś tragicznej sytuacji związanej z ciążą, porodem, macierzyństwem – miejsce dziecka może warunkować; być już przez kogoś zajęte. Na przykład: ulubiona rzecz w życiu, z której trudno zrezygnować, lub opieka nad chorym krewnym, która zajmuje prawie cały czas Twojego życia. W takich sytuacjach po prostu nie ma miejsca na dziecko w Twoim życiu. Obecnie w Internecie jest wiele poświęconych temu tematowi, materiał jest bardzo dobry. Istnieje wiele wskazówek, jak pozbyć się przyczyn tego zjawiska. Wszystko jest napisane bardzo szczegółowo i przystępnie: zmień siebie, zmień swoje podejście do problemu poczęcia, uspokój się, nie myśl o tym jako o obowiązku i tak dalej, i tak dalej. Materiał jest konieczny i konieczny, nie twierdzę, ALE JAK MOŻESZ ZMUSIĆ SIĘ O TYM NIE MYŚLEĆ? Jeśli żyjesz, jak to mówią, od opóźnienia do opóźnienia, z jedną tylko myślą: „a co jeśli w tym miesiącu w końcu się uda”. I wreszcie nadchodzi kolejne opóźnienie i masz nadzieję, że to będzie to. Biegniesz kupić test ciążowy z nadzieją, że już wszystko się wydarzyło, biegniesz do domu, idziesz zrobić test – ale nie ma już takiej potrzeby, krytyczne dni już Cię dopadły. I wszystko zaczyna się od nowa. Typowa sytuacja? Myślę, że tak... Sam znam tę sytuację z pierwszej ręki, sam przez to wszystko przeszedłem i w chwili szybko płynącego czasu jestem na etapie zmiany swojego podejścia do tego problemu i chcę napisać o tym Jak już mówiłem, istota zjawiska niepłodności psychicznej polega na tym, że pewne problemy, które towarzyszą nam w życiu codziennym i dotyczą naszej rodziny rodzicielskiej, naszej dotychczasowej sytuacji rodzinnej, mogą stanowić barierę w kontynuacji. naszego rodzaju, sami blokujemy rozwój naszego rodzaju, nie zdając sobie z tego sprawy. Swoje pragnienie posiadania potomstwa pozycjonujemy i rozgłaszamy to w społeczeństwie, ponieważ wymaga tego moje najbliższe otoczenie, ponieważ nadszedł czas, ponieważ nie radzę sobie ze swoimi. mężem, a moje dziecko zawsze będzie mnie kochało i poświęcę mu życie, bo nie ma nikogo innego. Ale tak naprawdę nie jesteśmy jeszcze gotowi na tak ważny krok, jak nadanie nowego życia, a nasza nieświadomość krzyczy do nas o tym dokładnie w tej formie: „Chcę dziecka, ale wciąż go nie mam! ” Co ona w sobie kryje? Dla niektórych jest to wołanie o pomoc: „pomóżcie, ja już tak nie mogę” – poczucie beznadziejności z powodu własnej bezsilności: lekarze nie są w stanie zrozumieć, w czym tkwi problem (a często się zdarza, że ​​nie ma już jakieś problemy fizjologiczne), leki nie pomagają i znają Cię nawet wszystkie babcie-szamanki z pobliskich wiosek.