Kilka lat temu skierowane do mnie zdanie: jesteś samotny - wprawiło mnie w osłupienie i wywołało wstyd oraz gwałtowny protest. Zaczęłam opowiadać, jak nie jestem sama i kogo i co mam, i jak to wszystko sprawia, że ​​nie jestem sama. Świadomość i akceptacja własnej, mojej samotności była długa, bolesna i towarzyszyła mi depresja jak skórka cebuli , warstwa po warstwie została oderwana. Odkryłam, że mój syn jest dorosłym mężczyzną, gotowym do rozstania; nadszedł czas, aby pozwolić mu odejść. Człowiek w kategorii byłej, ale na wyciągnięcie ręki i czuję się obciążony tą niekompletnością. Hobby jest powierzchowne, ma zatuszować lukę. kochankowie – ilość wrzucona do narcystycznej dziury, która nie sprawia przyjemności. Są krewni, ale gdzieś daleko. Dziewczyny, przyjaciółki – nie jest jasne, po co się przyjaźnimy, jaka jest dla mnie wartość relacji. Samotność odpowiedziała bólem, łzami, rozpaczą. To był okres pisania pracy magisterskiej o temacie samotności. Musiałam się uczyć, czytać, płakać, odrzucać, akceptować, żyć, żeby powiedzieć: JESTEM SAMOTNY ,Jestem samotny, mieszkam sam, mam syna, psa, krewnych, przyjaciół, kumpli, ale JESTEM SAM I wtedy pojawiło się źródło. Pojawiła się kreatywność, która niesie przyjemność, w której jest rozwój, doskonałość, nowe oblicza i jest cholernie interesująca i żywa. W relacji z synem pojawiło się ciepło, czułość, miłość. Relacje z bliskimi stały się ciepłe i wspierające związek z byłym zakończył się pewnego dnia. Ktoś opuścił moje życie, relacje z kimś zostały zerwane. Zaczęłam bardziej słuchać siebie, swoich pragnień, potrzeb, doświadczeń. Doceniać ciszę wokół siebie, możliwość bycia ze sobą. Nauczyłam się prosić o pomoc, wsparcie, uwagę i wdzięczność. Dostrzegać ludzi wokół, dostrzegać ich emocje, przeżycia i wczuwać się. Oczywiście nie przeszłam tej drogi sama Miałam terapię personalną, spotkania w trójce, specjalizację, studia, rozprawę doktorską. Moje doświadczenie pomaga mi w pracy z prośbami dotyczącymi strachu przed samotnością, samotności we wstydzie, samotności razem. Pomaga uważnie radzić sobie z doświadczeniami klienta, wczuwać się, wspierać i szukać zasobów.