Często przebyta choroba zmienia całe życie człowieka: zmienia się jego status społeczny, możliwości fizyczne, zmienia się otoczenie, ale główna zmiana następuje w nim samym, w jego podejściu do siebie, do życia i dla innych Stan psychiczny osoby po zawale serca lub udarze mózgu jest problemem, który pojawia się dość często. Czasami człowiek zostaje sam ze swoją chorobą, izolując się od całego świata. Może to prowadzić do stanu depresji. Jeśli dana osoba przed chorobą była aktywna i nie wyobrażała sobie siebie bez ulubionej pracy, kreatywności, przyjaciół i bliskich, to przebyta choroba i strach przed ponownym zawałem oznaczają dla niego załamanie, gdyż nie wyobraża sobie życia jako Rehabilitacja po zawale serca, czy to w przypadku jakiejkolwiek innej choroby, zależy od osobowości pacjenta, gdyż to właśnie osobowość determinuje reakcję na zmiany, jakie zaszły w jego życiu w związku z chorobą. Reakcja może być bardzo zróżnicowana: trzeźwa ocena sytuacji i chęć promowania powodzenia leczenia. W razie potrzeby taka osoba może przejść na inny rodzaj aktywności. Odmowa oczywistości, odmowa poddania się badaniu, kontynuowanie tego samego życia, w tym ekscesów, pomimo choroby. Unikanie choroby i powrót do pracy, chęć utrzymania poprzedniej status zawodowy. Ciągły niepokój i podejrzliwość, stan, w którym wyimaginowane niebezpieczeństwa martwią się bardziej niż rzeczywiste. Koncentrowanie się na bolesnych doznaniach, prawdziwych i wyimaginowanych. Wybuchy irytacji, nietolerancja w oczekiwaniu na ulgę, pomagają lekarstwo. Żądanie większej uwagi ze strony personelu medycznego i bliskich, bolesny egocentryzm, despotyczna postawa wobec innych, zazdrość, nienawiść do zdrowych, przygnębienie, rozgoryczenie. Psycholog pomaga radzić sobie z różnymi trudnościami psychicznymi jednostki, zapewnia wsparcie psychologiczne i towarzyszenie zarówno pacjentowi, jak i jego bliskim może zmienić nastrój i wywołać odpowiednią reakcję na chorobę. Silniejsze zmiany w osobowości człowieka występują po udarze. U pacjentów, którzy przeszli udar, wyostrzają się cechy charakterystyczne jednostki. Mogą stać się marudne i pasywne lub odwrotnie, niegrzeczne i drażliwe, agresywne i wycofane. Rodzą się w nich poczucie bezużyteczności i ciężaru dla rodziny. Pamięć znacznie cierpi, pacjenci szczególnie słabo pamiętają bieżące wydarzenia, wielu ma poważnie upośledzoną mowę. Jak pomóc krewnym i przyjaciołom chorego? Musimy traktować te objawy choroby ze zrozumieniem, ale nie pozwalać pacjentowi na jego zachcianki i zachcianki jednocześnie unikaj konfliktów, pamiętaj o przestrzeganiu reżimu. Krewni muszą opowiedzieć pacjentowi o sobie i bliskich, spróbować porozumieć się z nim na różne tematy, poprosić go o rozmowę o swoich pragnieniach i uczuciach. Nazywajcie otaczające obiekty, poprawnie wymawiając sylaby i dźwięki. Czytaj pacjentom gazety i książki, poproś, aby opowiedzieli, co przeczytali. Angażuj się w codzienne czynności, w zależności od możliwości pacjenta. Zdrowy klimat psychologiczny w rodzinie jest kluczem do skutecznego przywrócenia utraconych funkcji. Powrót do zdrowia po chorobach takich jak zawał mięśnia sercowego i udar mózgu najczęściej trwa długo i wymaga m.in stosowanie odpowiednich leków, kompetentna opieka nad pacjentem i jego własna chęć życia pełnią życia. Powodzenie leczenia rehabilitacyjnego wiąże się z procesem uczenia się i zapewnieniem pomocy psychologicznej, dlatego też, podobnie jak w szkole, mogą być pacjenci sprawni i mniej sprawni, aktywni i bierni. Pomoc pacjentowi w nauce jest głównym zadaniem personelu medycznego, psychologa i bliskich, jednak należy pamiętać, że tylko aktywna pozycja życiowa samego pacjenta, skoordynowane działania pacjenta, lekarza, psychologa i bliskich mogą zminimalizować konsekwencje choroby. choroba Julia Savelyeva, praktyk: 8-930-780-09-00