Jak zacząć cenić i szanować siebie? Jedno z częstych pytań na konsultacjach Niestety, to w stosunku do siebie samych zazwyczaj pozwalamy sobie na zachowania, w stosunku do których nie mamy odwagi. osobą drogą i wartościową, którą szanujemy i kochamy. Czasami dochodzi do tego, że lepiej traktujemy współpracowników, przechodniów i nieznajomych niż siebie. Nawykowe myśli, że takie samobiczowanie oczywiście przyczynia się do motywacji, dalszego rozwoju i osiągnięć. A czasami poddanie się karze i edukacji jest przydatne w samodyscyplinie. Powstaje jednak pytanie: na ile skuteczny jest ten sposób relacji ze sobą i światem? Czy Twoje życie poprawia się, ponieważ obrażasz się z godną pozazdroszczenia regularnością? Spróbujmy zrozumieć różnorodność bezwzględnych technik stosowanych w takiej agresji wobec siebie. Negatywna ocena jest pierwszą opcją agresji. Często jesteśmy niezadowoleni ze swojego wyglądu, działań, myśli i zachowania. Potępiane są nawet decyzje prawidłowe i wymuszone, oparte na zdrowym rozsądku. Przykładowo: samotna matka wychodząc do pracy „zjada” się żywcem za to, że zostawiła syna u babci lub w ogrodzie i poszła do pracy. Emocje, relacje, uczucia, pragnienia są krytykowane i przeradzają się w naturalną agresję. Samoprzemoc To jakikolwiek przymus zrobienia czegoś, całkowita kontrola nad swoimi impulsami, zakaz wysyłania jakichkolwiek sygnałów pocieszenia. Załóżmy, że masz ochotę na jedzenie, ale jesteś „na diecie” lub wręcz przeciwnie, nie jesteś głodny, tylko zmuszasz się do jedzenia. Całkowita nieznajomość potrzeb cielesnych i pragnień emocjonalnych nie pozostawia szansy na przeżycie wyjątkowych chwil w życiu. Do tego dochodzą ciągłe niedogodności cielesne: obcisłe buty, niewygodne ubranie, ciasny pasek, wcięty pasek w ramieniu, niewygodna postawa w miejscu pracy, wzrok. napięcie za przestarzałym monitorem, zapadającą się sofą. Twoje ciało jest zmuszone znosić tę okrutną postawę bez skargi. Autoagresja Autoagresja to karanie siebie, ale na bardziej niebezpiecznym etapie. Kiedy nieświadome pragnienie wyraża się w zewnętrznej manifestacji, a problemy na poziomie psychologicznym stają się naprawdę zauważalne. Teraz autoagresor pragnie już wyrządzić sobie fizyczną krzywdę. Może być świadomy, a następnie ciało zostanie pocięte, dźgnięte nożem, wyrwane włosy, obgryzione lub stracisz przytomność, gdy przypadkowo upadniesz, poparzysz się, skaleczysz, uderzysz. Takie zachowanie może obejmować również rzeczy osobiste. Ignorowanie twoich potrzeb i pragnień. nawet jeśli chcesz iść do toalety i postanawiasz „poczekać, aż wrócisz do domu” lub chcesz coś zjeść, ale nie jest to krytyczne lub nie masz czasu – to jest ignorowanie. Dla niektórych brak uwagi na ich potrzeby fizyczne i psychiczne trwa dość długo, czasem przez całe życie, ale jakże wspaniałe jest to życie... Zastraszanie samego siebie Wszystkie wątpliwości co do własnej przyszłości są tutaj ucieleśnione. Dla wszystkich nie jest to pewne, ale u niektórych zwyczajem staje się grożenie sobie za obecne szczęście w teraźniejszości karą w przyszłości lub trwałą wiarą w proroctwa, zwłaszcza te złe. Czasami bolesne fantazje prowadzą w ślepy zaułek rozpaczy, a straszne wydarzenia, które jeszcze nie miały miejsca, są już postrzegane jako mające miejsce. Sugeruję zmianę takiego agresywnego nastawienia do siebie i rozpoczęcie od następujących kroków: - Po pierwsze, rozpoznaj fakt „wojna przeciwko sobie”. Po prostu zaakceptuj to i zdaj sobie sprawę, że złe traktowanie siebie nie jest twoją odpowiedzialnością. - Przypomnij sobie osobę, którą szanujesz, cenisz i boisz się zrujnować związek. Czy będziesz go krytykować, dewaluować jego uczucia i emocje, ignorować jego pragnienia, robić mu wyrzuty za związek. Prawdopodobnie nie. Teraz pomyśl o jego wyglądzie, jest mało prawdopodobne, że znajdziesz w nim wadę. A jeśli ma problemy, pomyślisz, że najprawdopodobniej oskarżenia tutaj będą niewłaściwe, a wręcz przeciwnie, wymyślisz tysiąc wymówek dla jego działań. Jak zgadłeś: tą Ważną dla Ciebie Osobą jest nikt inny jak Ty - Rozpocznij nagrywanie za każdym razem)