1. Doświadczenia z dzieciństwa prowadzące do powstania tego lub innego typu osobowości. Większość z nas pamięta chwile, kiedy nasi rodzice zrobili coś, co nam się nie podobało, a potem obiecaliśmy sobie: „Kiedy dorosnę, nigdy taki nie będę!” I człowiek w całości zrealizuje swoją decyzję swoje życie i staraj się zawsze być (właściwie na pozór) dobry i miły, nawet jeśli to zamienia całe jego życie w kompletną torturę. 2. Dramatyczne wydarzenia przytrafiają się człowiekowi, powodując u niego stres. Często wystąpienie raka poprzedza silny stres Należą do nich śmierć współmałżonka lub innej bliskiej osoby, przejście na emeryturę, utrata znaczącej dla danej osoby roli. 3. Stresujące sytuacje, z którymi człowiek nie jest w stanie sobie poradzić. Nie oznacza to, że taki problem jest wywołany stresem nie potrafi sobie poradzić ze stresem bez naruszenia ustalonych przez siebie zasad postępowania i bez wyjścia poza raz obraną rolę 4. Nie widząc możliwości zmiany zasad swojego zachowania, osoba czuje się bezradna i niemożliwa do rozwiązania sytuacja. . Ponieważ nieświadome wyobrażenia o tym, jak „powinno się być” w dużej mierze determinują osobistą tożsamość tych ludzi, mogą oni nawet nie wyobrażać sobie, że cokolwiek w ich życiu można zmienić – mogą nawet czuć, że jeśli zmienią się znacząco, stracą swoje „ja”. . 5. Osoba odmawia rozwiązania problemu, traci elastyczność, zdolność do zmian i rozwoju. Poważna choroba lub śmierć jest dla niego wyjściem z tej sytuacji, rozwiązaniem problemu lub jego odroczeniem. To właśnie utrata zainteresowania życiem odgrywa decydującą rolę w oddziaływaniu na układ odpornościowy i może, poprzez zmiany w gospodarce hormonalnej, prowadzić do zwiększonej produkcji komórek atypowych. Ten stan stwarza fizyczne warunki wstępne dla rozwoju raka. O ilości stresu decyduje po pierwsze znaczenie, jakie mu przywiązujemy, a po drugie zasady, które sami kiedyś opracowaliśmy i które wskazują akceptowalne sposoby wyjścia ze stresującej sytuacji. Zapewniam moim klientom to, co niezbędne literatura.