Witam, mój mały przyjacielu! Chcę opowiedzieć Wam bajkę o pięknej księżniczce. Dawno, dawno temu żyła piękna księżniczka. Była piękna nie tylko ciałem, ale i duszą. Ale księżna była bardzo smutna. Było jej smutno, że nie mogła spotkać swojego Księcia, który byłby nią i tylko jej Księciem. Wszystkie dziewczyny są także księżniczkami i już dawno temu zyskały własnych książąt. Czy Księżniczka naprawdę była gorsza od swoich przyjaciół – rozumowała Księżniczka. Dużo myślała i śniła o swoim Księciu, wyobrażała sobie go – jaki będzie – wysoki, przystojny i silny, z ciemnymi oczami i włosami. Ale książę nie przychodził i nie odchodził i nadal nie pojawił się w życiu księżniczki. Dlatego księżniczce było smutno, że książę gdzieś zniknął i nie spieszyło jej się z jej odnalezieniem. Jednak pewnego dnia księżna spieszyła się do spraw królewskich i po drodze spotkała znajomego księcia, z którym się spotykała. kiedyś razem uczyli się w szkole królewskiej i poznali podstawy zarządzania królestwem. Przywitali się i pobiegli do swoich pilnych spraw. Księżniczka zapomniała pomyśleć o tym księciu, zwłaszcza że nigdy go nie lubiła. Co więcej, unikała go, bo... zauważył, że nie jest mu obojętny na księżniczkę i chciał z nią tańczyć na balach organizowanych w szkole królewskiej. Kilka dni później w rezydencji królewskiej zadzwonił dzwonek - to właśnie książę dzwonił, aby dowiedzieć się, jak się sprawy mają. , aby zaprosić ją na spacer z parą królewską. Księżniczka myślała o tym, ale ponieważ książę zaproponował to dyskretnie, w przyjacielski sposób, zdecydowała się zgodzić. Od tego czasu książę i księżniczka codziennie po kilka godzin rozmawiali przez królewski telefon, a czasami chodzili na spacery. Król i królowa byli zaskoczeni, jak dużo mogli rozmawiać, ale czas płynął im szybko i nie zauważyli, jak to działa. Książę pomagał księżniczce w sprawach królewskich, a było ich wiele, a księżniczka stała się bardziej przychylna księciu, ponieważ... zachowywał się jak przyjaciel i nie nalegał na nic więcej. Nagle Księżniczka zdała sobie sprawę, że Książę jej przeszkadza, więc wyciągnęła rękę do Księcia. Książę natychmiast otworzył się przed księżniczką i powiedział, że ją kocha i to od bardzo dawna. I wszystko byłoby cudownie, ALE było kilka ALE. Księżniczka nie była pewna swojej miłości, a poza tym miała dalekosiężne plany – zamierzała wyjechać za trzy dziewięć krain do trzydziestego królestwa, aby uczyć się w szkole mistrzowskiej, do której nie każda księżniczka mogła się dostać. A księżniczka nie zamierzała rezygnować ze swoich planów ze względu na księcia, ani zresztą dla nikogo innego. Poza tym w tajemnicy miała nadzieję, że spotka tam swojego prawdziwego Księcia. I tak Księżniczka odeszła. Księciu było ciężko rozstać się z Księżniczką, ale nie mógł nic na to poradzić. Jedyne, co mógł zrobić, to pisać i dzwonić do księżnej do szkoły mistrzowskiej i przy każdej nadarzającej się okazji chodzić do szkoły mistrzowskiej, co było bardzo trudne, bo... droga do trzydziestego królestwa nie była bliska i trzeba było się tam dostać na żarłocznych smokach, co wymagało dużo jedzenia, a skąpy portfel księcia już był szczupły... Tak więc minęło trochę czasu, a księżniczka wciąż czekała na prawdziwego Księcia, ale Książę nie zrezygnował z Księżniczki bez względu na wszystko i nawet zapewnienia znajomych, że nic z nią nie wyjdzie. Księżniczka zauważyła, że ​​zaczęła coraz bardziej tęsknić za księciem, czekać na jego wizyty i zabiegać o niego. Pewnego dnia książę mógł na zawsze przybyć do trzydziestego królestwa. Książę i księżniczka zaczęli żyć razem i pewnego dnia księżniczka zdała sobie sprawę, że chciałaby zostać królową, a książę zostać królem, aby mogła mieć małych książąt i księżniczki od księcia. Uświadomiła sobie więc, że kocha księcia i zgodziła się go poślubić. Książę i księżniczka byli szczęśliwym małżeństwem. Po ślubie przeszli wiele prób, potem żarłoczne smoki pożarły wszystkie ich oszczędności, potem król musiał wyjechać do siedmiu krain i siedmiu mórz, aby zbudować zamek królewski, potem na króla została oczarowana zła wiedźma. Ale było jedno ALE. Książę i księżniczka, a teraz także król i królowa, byli razem i pomagali sobie nawzajem.