Od autorki: Jak i kiedy powiedzieć dziecku o śmierci? Jak rozmawiać o śmierci bliskiej osoby? Ulubione zwierzę? A co jeśli konieczna będzie eutanazja zwierzęcia? Czy trzeba mówić dziecku, że mięso to zabite zwierzę? Jak skomentować wycieczkę do muzeum zoologicznego? Co zrobić, jeśli dziecko jest świadkiem wypadku? A może znalazłeś w parku martwego ptaka lub mysz? Spróbujmy odpowiedzieć na te ważne pytania. Pierwsze spotkanie ze śmiercią ma miejsce zazwyczaj na ulicy lub w domu, kiedy zdechnie zwierzę. Martwy ptak, kot przygnieciony przez samochód na drodze, mysz, którą przyniósł kot... Jak powiedzieć małemu dziecku o śmierci? Jak wytłumaczyć, czym jest śmierć? Po pierwsze, rodzice muszą być bardzo uważni i starać się powstrzymać swoje reakcje emocjonalne. Mały Misza (2,5 roku) i jego babcia idą na spacer. Misza idzie powoli, w zamyśleniu skuba ziemię łopatą. Jest zajęty sobą i kontemplacją, jak ziemia spada z łopaty. Rozdzierający serce krzyk babci przywraca go do rzeczywistości: „Misza, nie idź tam. Nie patrz tam! Misza jest zakłopotany. Babcia chwyta Miszę za rękę i zaczyna ciągnąć go na bok. Okazuje się, że na poboczu drogi leży martwy gołąb. Misza czuje, że nie pozwolono mu zobaczyć czegoś ważnego i interesującego, zaczyna się wyrywać, odwraca głowę i też zauważa gołębicę. Następnie babcia zasypuje pytaniami: „Dlaczego ptak nie lata? Dlaczego ona tam leży? Podnieśmy ptaka i posadźmy go na gałęzi. Czy ptak jest chory?” Babcia jest zrozpaczona, mocniej ciągnie Miszę na bok, nie odpowiadając na pytania, Misza biegnie z powrotem, żeby popatrzeć na ptaka... W tym przypadku, gdyby babcia nie skupiła uwagi Miszy na ptaku, nie byłoby go zauważył, przeszedłby obok. Jednak „nie patrz” babci wzbudziło zainteresowanie i Misza długo zastanawiała się, dlaczego wszystkie ptaki latają, a ten ptak leży na ziemi… Nie należy oszukiwać dziecka i mówić, że „ptak śpi” ” lub „kot położył się, aby odpocząć”. Dziecko czuje fałsz w słowach dorosłego i rozumie, że zostało oszukane. Takie zachowanie osoby dorosłej powoduje jedynie traumę u dziecka. Dziecko zaczyna zastanawiać się, co jest przed nim ukrywane i dlaczego. Brak świadomości w tych kwestiach przeraża dziecko. Co zrobić, gdy dziecko zadaje pytania dotyczące śmierci? W takim przypadku będziesz musiał zacząć rozmawiać o życiu i śmierci, pomimo traumatycznego charakteru tematu. Trzeba powiedzieć przedszkolakowi, że zwierzę może umrzeć ze starości, że może umrzeć w wyniku wypadku. Ale nie należy tego robić zapobiegawczo. Warto opowiedzieć, kiedy dziecko staje w obliczu traumatycznej sytuacji Na daczy kot złapał mysz i złożył ofiarę gospodyniom domowym: Katii (6 lat) i Walii (4 lata). Dziewczyny, które dorastały w mieście, wiedziały, że koty zjadają myszy, ale pierwszy raz w życiu spotkały się z tym zjawiskiem. Pożałowali myszy i zaczęli płakać. Stopniowo płakali coraz głośniej, zarażając się nawzajem. Łzy groziły przekształceniem się w histerię. Potem tata wziął dziewczynki na ręce i zaczął z nimi rozmawiać. Opowiadał o świecie zwierząt. O tym, że są roślinożercy i są drapieżniki. Mówił o wilkach, które nazywane są „sanitariuszami lasu”. O tym, że chore zwierzęta najczęściej wpadają w szpony drapieżników, o tym, że w przyrodzie wszystko układa się logicznie i zwierzęta te, jeśli nie zostaną zjedzone, mogłyby zarażać innych. Tata prostymi słowami mówił dziewczynom, że jeśli na przykład żaby nie jedzą owadów, to tych owadów będzie za dużo. Tata mówił długo i spokojnie. Dziewczyny słuchały w milczeniu, czasem łkając. Taka historia pomogła im zaakceptować rzeczywistość, w której niestety jedne zwierzęta zjadają inne... Tak się złożyło, że dziewczynki w różnym wieku stanęły przed tą sytuacją: Katya miała 6 lat, a Valya zaledwie 4 lata. Obie dziewczynki jednak potrafiły zrozumieć historię taty i zaakceptować otrzymane informacje, choć nie były one dla nich przyjemne. Co jednak zrobić, gdy któremuś zwierzakowi przydarzy się wypadek? Najważniejsze jest to, że nie można okłamywać dziecka. jeśli dorośli powiedzą, że „kot zniknął.