Osobowość jest w dużej mierze kształtowana przez interakcje międzyludzkie i rzadko zdarza się, aby ta interakcja przebiegała gładko i harmonijnie. Oprócz przyjaźni, miłości i konstruktywnego wspólnego działania, relacje niosą ze sobą spory, wzajemne oskarżenia i manipulację. Sposób interakcji z innymi wywodzi się z grupy pierwotnej człowieka (rodzina dziecko-rodzic), wiąże się z relacjami wewnątrz rodziny i sposobem interakcji tej rodziny ze światem zewnętrznym. Na przykład, jeśli w rodzinie dziecka znajdowała się osoba dorosła z silną patologią (alkoholizm, choroba psychiczna), mogło to skutkować powstaniem wzorca zachowań współzależnych w rodzinie i wstydu w komunikowaniu się z osobami spoza rodziny. W przyszłości taka osoba może szukać osoby, dla której będzie musiała poświęcić wszystkie swoje siły fizyczne i psychiczne (niekoniecznie partnera), a jednocześnie unikać innych związków, które przynoszą radość, a nie tylko ból i rozczarowanie. Wielu dorosłych próbuje odbudować swoje zwykłe sposoby interakcji, ale nie jest to takie proste, ponieważ komunikacja jest jednym z najbardziej energochłonnych i trudnych rodzajów działalności człowieka. O wiele łatwiej jest wejść w wirtualną rzeczywistość lub uzależnienie, niż próbować budować relacje z prawdziwymi, żywymi ludźmi. Psychoterapia indywidualna częściowo pomaga poznać istniejące wzorce w związkach. Jeśli w interakcji występują silne anomalie, wychodzą one również w rozmowie z psychologiem. Jeśli na przykład w dzieciństwie ktoś musiał stale opiekować się jednym z rodziców, najprawdopodobniej zacznie okazywać psychologowi nadmierną troskę i kontrolę, jeśli dziecko było często karane, będzie oczekiwać kary od psychologa ( i prowokować takie sytuacje, w których, jego zdaniem, kara jest właściwa). Jednocześnie omawiane są relacje w rodzinie, z partnerem, szefem czy zespołem w psychoterapii indywidualnej zaocznie – psycholog wysłuchuje subiektywności klienta. historię, więc niektóre problemy związane z interakcją nieuchronnie zostaną ukryte przed wzrokiem obojga. Psychoterapia jest ukierunkowana szczególnie na subiektywną historię i wewnętrzne zmiany klienta. Zewnętrzne zmiany w relacjach następują później i jeśli klient je zauważy, można je przedyskutować i powiązać z wewnętrznymi zmianami, które zaszły w trakcie psychoterapii. Jest to skuteczna opcja, ale oczywiście lepiej jest badać i korygować relacje z ludźmi na miejscu - gdzie i kiedy te relacje się rozwijają. Najbardziej przydatne jest zbadanie i zmiana własnych wzorców interakcji w tych grupach, w których jesteś już członkiem, a jeśli Ponieważ jest niewiele takich grup, możesz zdobyć dodatkowe doświadczenie poza zwykłą sferą komunikacji - w tym celu po prostu udaj się gdzieś, aby się uczyć lub dołącz do grupy zainteresowań na czacie swojego kompleksu mieszkalnego (w nowych dzielnicach mieszkaniowych często pojawiają się społeczności internetowe, w których można znaleźć grupę zainteresowań - właścicieli corgi lub fanów siatkówki). Im bardziej zróżnicowane doświadczenie grupowe otrzymuje dana osoba, tym łatwiej jest jej oddzielić te charakterystyczne sytuacje, które wydają się ją „prześladować” (zwykle w takiej sytuacji mówi się: „No cóż, znowu mi się to przydarzyło”) od tych sytuacji które rozwijają się w grupach tylko określonego typu. Jeśli samodzielnie monitorujesz i korygujesz swoje wzorce, możesz zdobyć takie doświadczenie pod okiem psychologa w grupie stworzonej do badania typowych sytuacji problemowych. Ale w zależności od rodzaju problemu, który rozwiązujesz, możesz potrzebować innego rodzaju grupy psychologicznej. Wyobraź sobie na przykład zwykłą grupę przyjaciół, którzy czasami spotykają się, aby porozmawiać. Jest to grupa bez celów, struktury i towarzyszących im działań. Interakcja w nim będzie zdeterminowana, po pierwsze, osobowościami uczestników, a po drugie, bardzo znanymi wzorcami interakcji. Dlatego możesz w nim zobaczyć, jak rozwijają się Twoje relacje z ludźmi - zawsze jesteś w centrum uwagi lub odwrotnie, jesteś osobą, która służy jako przedmiot.