Kiedy człowiek dorasta, rozwija się nie tylko jego ciało, ale także jego psychika. Ciało rośnie, nie jesteśmy w stanie się temu oprzeć, ale psychika... od sprzyjających warunków zewnętrznych i wewnętrznych zależy, czy będzie rosła, czy nie!!! 1. Dziecięcy. Osoba żyje od 0 do 10 lat. Nie ma możliwości analizy swojego zachowania. Żyje kierując się uczuciami i emocjami. Nie może podejmować samodzielnych decyzji, nie ma odpowiedzialności za swoje życie, ale może je wziąć za innych ludzi. W komunikacji egocentryzm, manipulacja i wykorzystywanie innych. Lubi wzbudzać poczucie winy. Ulubione strachy na wróble zwracają na siebie uwagę poprzez rany, ciśnienie krwi i ataki serca. Uczucia drugiej osoby nie są brane pod uwagę. Nie zauważa własnych słów i czynów, ale wyraźnie widzi, co mu powiedzieli w odpowiedzi. Całkowicie zależny od opinii innych. W relacjach z ludźmi „jesteś mi winien” lub urazę, dwie skrajności: „jestem wszystkim” lub „jestem niczym”. Problem jest z identyfikacją, dlatego ważna jest przynależność do grupy, często rodziny. Na przykład wygodnie jest być matką, ale gdy dzieci dorastają, następuje utrata siebie i brak zrozumienia, jak dalej żyć. Takie matki wyrastają na kontrolujące i odpowiedzialne dzieci, które przejmują role rodzicielskie. Łatwo wydaje pieniądze, nie myśląc o ich końcu (długi, pożyczki). Używają uogólnionych słów: zawsze, nigdy, stale, zwykle, na zawsze, zawsze tak jesteś ze mną. Jeśli się rozejrzysz, zobaczysz, że jest mnóstwo ludzi w tym wieku. Jesteś z nim jak dorosły, a on jest w jakiejś bajce. Musisz po prostu zaakceptować ich takimi, jakie są, a nie próbować ich zmieniać ani pociągać do odpowiedzialności, będzie to obraźliwe… ale nie będzie miało sensu. 2. Nastoletni. Zaczyna coś widzieć. Podejmuje jedną z czterech decyzji, w podobny sposób bierze odpowiedzialność za swoje życie. Nadal opiera się na opiniach innych, ale już trochę mniej niż infantylnie. Cóż, jak u każdego nastolatka, wzrasta konflikt, rywalizacja, agresywność, samoafirmacja i chęć udowodnienia. Przedsiębiorcy, którzy prowadzą firmę od dzieciństwa, często ją tracą. Zwycięstwa w zawodach sportowych wynikają także z motywacji – żeby to udowodnić!!! W związkach istnieje duża liczba związków seksualnych, skandali z burzliwymi pojednaniami. Nie zauważa granic swoich i innych. Nigdy nie poprosi o przebaczenie. Łatwo jest pokonać słabość. Stosuje zestaw masek i ról, dobiera niezbędnych znajomych. Potrafi znaleźć kochanków, przy których możesz być sobą. Używa słów: zły-dobry, normalny-nienormalny, dobry-zły. Na tym etapie pojawia się zainteresowanie sobą, swoją osobowością. Zwracają się do specjalistów, którzy mogą coś o nich powiedzieć, np. psychologów, astrologów. 3. Młodzieńczy. Pojawia się jakaś ścieżka, którą podąża dana osoba. Poznaje swoje prawdziwe ja, ma zrozumienie swojej misji, po co żyje, dokąd zmierza. Pojawiają się Twoje własne wartości. Odpowiedzialność za swoje życie i podejmowanie decyzji wynosi 50%. Istnieje zależność od opinii innych, głównie od autorytetów, nauczycieli, mentorów. Gromadzi wiedzę, ale jeszcze nie działa. Miłośnicy innej nauki, wieczni studenci, filantropi. Próbują zmienić świat, ale nie akceptują go takim, jaki jest. W komunikacji bierze pod uwagę uczucia drugiej osoby, ale nie zapomina o własnych zainteresowaniach. W związku interakcja intelektualna, wspólne wartości i wspólne plany są interesujące, ale on ma tendencję do odkładania posiadania dzieci. 4. Dojrzała osobowość. Wystarczająco dobrze widzi swoją ścieżkę. Istnieją cele globalne. Bierze pełną odpowiedzialność za swoje życie. Wszystkie decyzje podejmuje samodzielnie. Twoje własne życie zostaje zrealizowane i staje się przedmiotem przyciągania. Komunikacja z ludźmi jest świadoma, dla przyjemności. Relacje mają na celu wspólne przeżycie całego życia. 5. Zintegrowany. A kto tu dotrze??? Osoba, która nie potrzebuje ścieżki. To osoba, która cieszy się sobą i tym, co dzieje się wokół niego. Świat akceptuje ludzi takimi, jakimi są, a oni nie mają na to wpływu!!!😘😘😘