Od autorki: Zawsze wydaje się, że kochają nas, bo jesteśmy dobrzy. Ale nie zdajemy sobie sprawy, że nas kochają, ponieważ ci, którzy nas kochają, są dobrzy Lew Nikołajewicz Tołstoj Spotykamy naszą bratnią duszę, zakochujemy się, a świat wokół nas staje się magiczny i piękny. Widzimy w naszym partnerze same zalety i podziwiamy je. W tym okresie partnerzy nie kłócą się, ponieważ nie ma powodu. Według moich wewnętrznych przeczuć jest to osoba (mężczyzna, kobieta), której szukałam całe życie, ona rozumie mnie i czuje jak nikt inny. W okresie zalotów do kobiet (mężczyzn) w zachowaniu pojawia się pewien „taniec rytualny”, chęć sprawiania przyjemności, zaimponowania, w tym okresie przypisujemy sobie i naszemu partnerowi rolę - troskliwą, romantyczną (daje kwiaty, bierze je do kina, spacerów, podróży itp.) .d.). I często za tą rolą nie widzimy, jaki jest prawdziwy partner: jego negatywne i pozytywne strony osobowości. Prawdziwe zachowanie danej osoby można rozpoznać, jeśli łączy Was jedno: wspólne mieszkanie, praca w tym samym zespole, nauka itp. Przy długim związku osoba męczy się odgrywaniem roli „bycia lubianym” i zaczyna być sobą. Ludzie powinni zacząć się do siebie zbliżać i poznawać. W rzeczywistości kobieciarze są dobrzy w tych rytuałach zalotów, ale z reguły nie wiedzą, jak budować głębokie relacje. Tworzenie harmonijnych bliskich relacji następuje, gdy partnerzy zaczynają się zbliżać, spotykają się. Jeśli tylko jeden z partnerów rozwija związek - zmierza w stronę zbliżenia - pojawiają się trudności: nieufność, uraza i inne negatywne uczucia. Harmonijne relacje rozwijają się dzięki otwartości, szczerości, uczciwości i wzajemności. Jak się zachować, aby uniknąć błędów w relacjach, być szczerym, umieć słuchać, dawać możliwość wyboru, znajdować kompromisy? Główne zasady budowania relacji: 1. Natychmiast zbuduj relacje, które chcesz zobaczyć; 2. Albo dobry związek, albo żaden. Każdy z partnerów ma swój własny obszar odpowiedzialności za rozwój związku. Kiedy partnerzy zaczynają żyć razem, łączą ich wspólne sprawy i tutaj mogą rozpocząć się konflikty. Dewaluacja, dominacja, umniejszanie itp. W tym okresie partnerzy spotykają się ze swoją „różnicą” i swoją prawdziwą – tą prawdziwą, bez odgrywania ról. Dopasowanie wzajemnych oczekiwań. Do naszych relacji wnosimy wzorce rodziny i nasze oczekiwania: kto w rodzinie rządzi, kto odbiera dzieci z przedszkola, kto przygotowuje śniadanie itp. Konflikt oczekiwań, żyłam w rodzinie, w której mama zawsze zmywała naczynia, a ojciec mojej żony był wojskowym i zawsze mył go sam. Tutaj widać różnicę w przedstawieniach scenariuszy rodzinnych. Wszystkie pary mają konflikty w związkach i każdy przez nie przechodzi, ale tak samo jest w każdej rodzinie. I tutaj najważniejsze jest to, jak umiecie negocjować, słuchać się nawzajem i wspólnie tworzyć własne zasady i tradycje dla swojej rodziny, a tak będzie się rozwijać wasza relacja w przyszłości. Albo narosną negatywizm, uraza, złość lub staniecie się bardziej uważni i bliżej siebie. Jak dostosowuje się model rodziny, gdy jeden z partnerów zaczyna naciskać na drugiego, jest to zły model. Takie relacje popadają w kryzys i tworzą się relacje w grze (Trójkąt Karpmana), gdy jeden z partnerów przyjmuje rolę prześladowcy, a drugi ofiary. Zadaniem tego okresu jest rozpoczęcie wspólnego kształtowania wspólnego modelu rodziny. Harmonijna rodzina, gdy mąż i żona są „jednym Szatanem”. Jeżeli tak się nie stanie, pojawia się konflikt rodzinny – kryzys. Pojawiają się trudności w komunikacji, brak zrozumienia, dlaczego partner zachowuje się w ten sposób. Składając skargę mężowi lub żonie, z reguły prawdziwy powód, który go niepokoi, nie zostaje ujawniony. Pary nie dyskutują i nie dowiadują się, co kryje się za roszczeniami i niezadowoleniem, pojawia się więc złość, uraza i niekończące się kłótnie. Jeśli rodzina nie przetrwa tego kryzysu, to: 1- rozstanie się; 2. - odegra role; 3-zawrą „pakt o nieagresji”, polega on na tym, że para żyje razem ze względu na kogoś lub coś. Na przykład, gdy ludzie