Ścieżka od rozpaczy do oświecenia to gra psychoterapeutyczna, której celem jest podniesienie poziomu świadomości poprzez transformację nagromadzonych przez całe życie negatywnych doświadczeń. Gra została stworzona według teoretycznego modelu rozwój poziomów świadomości autorstwa D. Hawkinsa i posiada 16 poziomów, które każdy uczestnik gry musi ukończyć. Poziomy reprezentują pewien stan emocjonalny, w którym dana osoba może osiągnąć. Z reguły osoba spędza większość czasu w jednym stanie. W tym przypadku podstawowy poziom świadomości wyznacza reakcja w stanie skrajnym. Sposób, w jaki dana osoba zareagowała w ekstremalnej sytuacji, zależy od jej podstawowego poziomu świadomości. Na przykład, jeśli nadepnąłeś na stopę, poczułeś wstyd lub poczucie winy, a może strach lub złość. To jest BUS. Przyjrzyjmy się bliżej tym poziomom. Każdy z nich ma określoną ilość energii. Im wyższy poziom ma dana osoba, tym większy jest jej potencjał. Jest to skala od 1 do 1000, gdzie 1 to poziom najprostszych mikrobakterii, a 1000 to poziom świadomości Jezusa, Buddy, Kryszny. Przejście na każdy kolejny poziom otwiera zupełnie nowe horyzonty, o kilka rzędów wielkości wyższe od poprzednich. Niektóre statystyki: subiektywne poczucie szczęścia: do 200 – 15%, po 200 – 60%; bezrobocie: do 200 – 50%, po 200 – 8%; bieda: przed 200 r. – 22%, po 200 r. – 1,5%; przestępczość do 200 – 50%; po 200 – 9%. Mam nadzieję, że patrząc na te liczby stanie się jasne, dlaczego naprawdę ważne jest, aby każdy człowiek podnosił swój poziom świadomości. Osoba poniżej poziomu 200 (wstyd, poczucie winy, apatia, żal, strach, pożądanie, złość, duma) najpierw coś postrzega, potem reaguje emocjonalnie, a potem włącza się intelekt. Oznacza to, że najpierw walczy, krzyczy, uderza, ucieka, a dopiero potem myśli o tym, co zrobił i wyjaśnia sobie, dlaczego to zrobił. Osoba z poziomem powyżej 200 (odwaga, neutralność, gotowość, akceptacja, rozsądek, miłość, radość, harmonia) najpierw coś postrzega, następnie informacja dociera do intelektu i dopiero wtedy wybierany jest sposób reakcji emocjonalnej. Różnica między stwórcą a niszczycielem polega na tym subtelnym momencie. Niszczyciel najpierw reaguje emocjonalnie, a potem myśli o tym, co zrobił. Twórca najpierw myśli, a następnie wybiera reakcję emocjonalną. Pod tym względem jest bardziej darmowy. Ponieważ to nie zależy od twoich emocji. Może wybrać dowolną. Jak często ludzie wybierają metodę reakcji emocjonalnej? Taka świadomość jest niezwykle rzadka. W zasadzie każdy reaguje automatycznie. I automatycznie pokazują swój podstawowy poziom świadomości, który wyznaczany jest przez ich automatyczną reakcję w sytuacji ekstremalnej. Opis poziomów od dołu do góry, od najniższego do najwyższego: Wstyd (20) - jeden krok do śmierci. Tutaj mogą pojawić się myśli samobójcze. Inaczej mówiąc, jest to nienawiść skierowana do samego siebie. To wstyd i upokorzenie. Poczucie winy (30) to poziom wyższy niż wstyd, ale mogą pojawić się myśli samobójcze. Człowiek uważa się za grzesznika i nie może sobie wybaczyć przeszłych czynów. To samokaranie i wyrzuty Apatia (50) - osoba sama doświadcza beznadziejności lub dręczy. Na tym poziomie istnieje całkowite przekonanie o własnej bezradności. Brak chęci do zrobienia czegokolwiek. Lenistwo, rozpacz, smutek, otępienie (75) - poziom niekończącego się smutku i straty. Można tu przyjechać po stracie bliskiej osoby. Wciąż wyższy niż apatia, ponieważ osoba zaczyna pozbywać się drętwienia. Tęsknota, żal, smutek, depresja (100) – świat wydaje się niebezpieczny i zawodny. Strach jest osiągnąć cel, zrobić pierwszy krok, zostać bez czegoś: rodziny, pieniędzy. Paranoja, niepokój, zmartwienie, strach, ucieczka (125) - jeszcze nieobciążone wyznaczaniem i osiąganiem celów, to jest poziom pragnienia, złych nawyków i pasji - pieniędzy, aprobaty, władzy, sławy itp. Złość (150). ) - rozczarowania poziomem, często spowodowane niemożnością spełnienia pragnień zrodzonych na poprzednim poziomie. Poziom ten może pobudzić osobę do działania na wyższych poziomach lub spowodować, że utonie w nienawiści. W».