Od autora: Oryginalny artykuł tutaj: „Przeszłość powinna istnieć, ale nie powinna ingerować, a zwłaszcza mścić się. Psychologia pomaga wysłać przeszłość w przeszłość!” Konstantin Siergiejewicz Lisiecki. Każdy ma przeszłość. Ciekawie jest zobaczyć, jak różnie ludzie na niego reagują. Człowiek idzie przez życie „lekko”: po prostu i swobodnie rozstając się z rzeczami, pracą i związkami, których nie potrzebuje. Drugi starannie i schludnie przechowuje to wszystko. Ktoś stara się nie obciążać ich pamięci urazą i złością wobec ludzi, przebaczając im ich błędy. Inny latami pamięta tych, którzy sprawili mu kłopoty, wywołując w ten sposób negatywne emocje. Dlaczego chwile życia wypełnione negatywnymi emocjami zapamiętywane są lepiej? Częściowo dlatego, że taka jest natura ludzka: negatywne doświadczenia muszą być dobrze zapisane, aby uniknąć powtórzeń w przyszłości. Ale każdy z nas ma wybór: CO zrobić z tym doświadczeniem? Wykorzystaj to jako pożyteczną naukę lub potraktuj jak niezagojoną ranę. Jeśli „kopiesz” w swojej duszy, to jeśli chcesz, możesz znaleźć tę „obrazę” z przeszłości, która niczym cierń uniemożliwia ci życie w teraźniejszości. Bardzo ważne jest, aby zadać sobie pytanie: „Po co mi to? Jakie zadanie spełnia? Możliwych odpowiedzi jest wiele: na przykład zachowaj dystans od ludzi, unikając w ten sposób powtarzających się rozczarowań; manipulować bliskimi, otrzymując wiele korzyści; lub pomaga usprawiedliwić niechęć do rozwoju i zmiany czegoś w życiu. Negatywne uczucia zakorzenione w duszy wpływają na dzisiejszy dzień. Relacje, które nie wytrzymują ciągłej próby wytrzymałości, upadają: trudno żyć z osobą, która bez przerwy przypomina o wieloletnich błędach. Inne relacje mogą się nawet nie rozpocząć, jeśli jeden z partnerów dostrzeże w nich echa swoich poprzednich niepowodzeń z inną osobą, spodziewając się powtarzających się rozczarowań. Ale na próżno!... Po pierwsze, nikt nie powinien płacić za błędy innych. Po drugie, jeśli raz miałeś pecha, nie oznacza to wcale, że zawsze tak będzie. Zdarza się również, że dana osoba decyduje się na zmiany. Pracuje nad sobą: samodzielnie lub z psychologiem. Czuje, że w jego duszy zaszły jakościowe zmiany i jest gotowy, aby zacząć żyć inaczej: rozwijać się, zmieniać swoje zachowanie, styl życia... Okazuje się jednak, że jego najbliżsi nie chcą na nowo przemyśleć nawiązanych relacji. Świadomie lub nieświadomie rodzina i przyjaciele uniemożliwiają mu wyrażanie siebie. Dlatego człowiek musi dołożyć wszelkich starań, aby udowodnić swoim bliskim, że „już jestem inny!” Przeszłość nie powinna wtrącać się ani mścić! To, co było wcześniej, już nie istnieje. Pozbądź się starego: rzeczy, nawyków, bolesnych wspomnień. I nie zabraniaj swoim bliskim robić tego samego. Co było to było.