Zabawki edukacyjne - nie rozwijaj Witam, Alexey Karev jest z tobą Potworny tytuł, prawda? Niemniej jednak tak jest. Wszystkie możliwe zabawki, nowe i nie tylko tej generacji, to absolutna bzdura. Oceńcie sami: gadające słonie, dinozaury i inne pociągi, węże, zestawy konstrukcyjne, puzzle, zestawy narzędzi i laptopy dla dzieci, książeczki muzyczne... czego mogą nauczyć dzieci??? Cóż, myślę, że nie są całkowicie bezużyteczne, ale nadal „kształcą” odruchy warunkowe u dzieci. Oznacza to, że jeśli gadający krokodyl zostanie odpowiednio rzucony na podłogę, z pewnością zacznie wydawać dźwięki; a jeśli trafisz na zagadkę z „rozwijającym się” laptopem, to jeden mrugnie wesoło, a drugi szybko i bez wysiłku rozwiąże sprawę… Po co to wszystko? Tu nie chodzi tylko o zabawki, a zwłaszcza o ich ilość. Jeśli dziecko nie bawi się, a jedynie przenosi je z miejsca na miejsce, nie można mówić o jakimkolwiek rozwoju. Po pewnym czasie stają się mu nudne na jego oczach i prosi o nowe, czasem nawet z histerią... Czasami ludziom wydaje się, że stwierdzenie „moje dziecko będzie miało wszystko” oznacza, że ​​dziecko będzie miało nie tylko klocki i dom dla Barbie, ale także czołg na panelu sterowania i „inteligentne” zwierzę. Podobno wynika to z faktu, że słychać jeszcze jedno zdanie: „miał trudne dzieciństwo, drewniane zabawki”. A wtedy rodzic myśli: „nie, tu nie chodzi o moje dziecko” i biegnie do sklepu po pluszowe, inteligentne, zdalnie sterowane lalki-helikoptery. Ale chodzi o to, że „drewniane zabawki” nie są dlatego, że są wykonane z drewna, ale dlatego, że w tych zabawkach nie ma życia – dlatego są „drewniane”. Właśnie dlatego dzieciństwo jest „trudne”. Przecież gdy chcemy scharakteryzować osobę pozbawioną emocji, „suchą”, mówimy „jest jak drewno”, tym samym zdajemy się mówić, że „nie żyje”. Ale mechaniczny głos lalki czy migające światła to nie życie – to mechanika i elektronika i tyle, one nie zastąpią „duszy” zabawki. Czym jednak jest życie w zabawce i jak je „tchnąć” w nią? To proste, tak naprawdę każda rzecz, która na pierwszy rzut oka nie nadaje się do tego celu, może stać się zabawką dla dziecka. Czy pamiętasz rosyjską kreskówkę „Rękawica”? To świetny przykład tego, jak życie zaczyna błyszczeć w zabawce. Kiedy dziecko zaczyna FANTAZJĘ, nadaje zabawce szczególne znaczenie i szczególną rolę. A nowoczesne, nowomodne zabawki w pewnym sensie pozbawiają dziecko wyobraźni. Zabawka ma już ściśle zaprogramowany głos, dźwięk, kolor, a czasem nawet nazwę – nie ma w niej miejsca na wyobraźnię, co oznacza, że ​​nie ma tu miejsca na kreatywność i wyrażanie siebie. Przecież to właśnie poprzez zabawę dziecko poznaje cały otaczający go świat, wyobrażając sobie i marząc, wnosi w ten świat kawałek siebie i uczy się w nim przebywać. Podczas zabawy może różnymi głosami przemawiać w imieniu swojego „małego człowieka” (nawet jeśli jest to ziemniak), prezentując dialogi i różne emocje, czy też kamyk (rycerz) może biegać i walczyć pantoflem (smokiem) o serce piękna pokrywka słoika (księżniczka). Dzięki temu dziecko żyje. Ten świat fantazji i snów uczy dziecko tworzenia i interakcji z otaczającym go światem. Szczerze mówiąc, nowoczesne zabawki nie są winne temu, że dzieci przestają fantazjować, wymyślać zabawy i marzyć. Tak, nakładają pewne ograniczenia (czysto teoretycznie, chociaż wypchany kot może łatwo zostać np. piratem). Ale głównym powodem są rodzice! W końcu to my uczymy nasze dzieci zabawy. Uczymy, jak manipulować (kontrolować) rzeczywistością, możemy nauczyć, czym może być gra, jak działa każda zabawka, jak wymyślić historię lub przygodę zabawek, która będzie wciągać i uczyć; i że fizyczny brak wody w naczyniu dla dziecka oznacza, że ​​jest ona tam „dla zabawy”, co oznacza, że ​​tam jest! Wszystko zależy od nas. Tak, to nie jest łatwe, choćby dlatego, że tak naprawdę nikt się z nami nie bawił, a poza tym po prostu nauczyliśmy się przenosić zabawki z kąta do kąta, a może nawet rzucać nimi w naszych braci i siostry. Ale bawiąc się z dzieckiem, możesz dobrze odpocząć, zaangażować się i entuzjazmować.