Od autora: Artykuł został w całości opublikowany w czasopiśmie naukowo-praktycznym Ukraińskiego Instytutu Pozytywnej Psychoterapii Międzykulturowej i Zarządzania „Positum Ukraina”, nr 4, 2011. W artykule omówiono praktyczne aspekty pracy z aktualną umiejętnością „seksualność” » w ramach pięciostopniowego modelu psychoterapii pozytywnej. Podstawą napisania tego artykułu była idea syntezy dwóch metod: terapii Gestalt (paryska szkoła Gestalt) i psychoterapii pozytywnej w pracy z seksualnością. Prawdziwa seksualność to coś, czego po prostu nie można ukryć, a nie coś, co jest irytująco pokazywane Scarlett Johansson. Temat seksualności fascynuje i przyciąga jak magnes. Nie ma znaczenia, jaki wiek, status społeczny i dochody ma dana osoba, nie pozostanie on obojętny, jeśli chodzi o rozmowę „o tym”. Pojęcie seksualności ma dla każdego swoje znaczenie. Jednak we współczesnym społeczeństwie seksualność jest zdecydowanie uważana za wskaźnik energii życiowej człowieka. „Starość nie chroni przed miłością, ale miłość chroni przed starością” (Coco Chanel). Seksualność jest często rozumiana jako zachowanie oparte na impulsie, atrakcyjności i nakierowane na potencjalnego partnera (najczęściej płci przeciwnej) w celu nawiązania żywego kontaktu. Przyczynę takiego przyciągania doskonale ilustruje mit o androgynach, opowiadany przez jedną z nich postacie z dialogu Platona „Sympozjum”. Według mitu, wcześniej ludzie łączyli cechy obu płci – męskiej i żeńskiej. Ich ciało było kuliste, z dwiema parami rąk i nóg, z głową łączącą dwie twarze, dwoje uszu i dwie „części intymne”. Nazywano ich androgynami. Siła, moc i szybkość tych stworzeń była bardzo wielka i wkroczyły w moc bogów, realizując wielkie plany. Aby zmniejszyć siłę i przemoc osób androgynicznych, Zeus wpadł na pomysł podzielenia wszystkich na pół, zachowując jednak możliwość wzajemnego zapłodnienia, a co za tym idzie reprodukcji. W ten sposób od dawna ludzi charakteryzuje wzajemne przyciąganie miłosne, które łącząc poprzednie połówki, stara się stworzyć jedną z dwóch i tym samym uzdrowić naturę ludzką [4]. słowo „seksualność”, słowem kluczowym jest „seks”, co w tłumaczeniu z łaciny oznacza termin „płeć”, który w języku rosyjskim jest dość neutralny. Łacińskie „sexus” pochodzi od czasownika „secare” – ciąć, oddzielać, co podkreśla, że ​​obie płcie są jakby niezależnie istniejącymi, odrębnymi bytami. Rosyjskie słowo „płeć” wyraźnie wskazuje na bratnią duszę, której wielu ludziom brakuje do szczęścia. Aspekt płci odgrywa tutaj ważną rolę. Nie bez powodu Erich Fromm jako odrębną potrzebę biologiczną wymienia pragnienie jedności płci męskiej i żeńskiej. Niemniej jednak potrzeba ta nie ogranicza się tylko do pożądania seksualnego, które stwarza jedynie iluzję jedności na krótki czas, jeśli nie jest oparta na miłości. Niestety, pożądanie seksualne może być spowodowane nie tylko miłością, ale także niepokojem, strachem przed samotnością, próżnością, chęcią podboju, a nawet zadawania bólu. A jeśli pragnienie bliskości fizycznej wynika z miłości, to jest ona przepełniona czułością i przyjemnością [5]. Tak zwana „rewolucja seksualna”, która miała miejsce na świecie, z jednej strony usunęła z tematu wszelkie zakazy z drugiej strony, sprowadzając w ten sposób funkcję seksualności do prostej, czysto biologicznej funkcji. W ten sposób seksualność utraciła swoje najgłębsze znaczenie i wartość. „Film porno: po 10 minutach masz ochotę wrócić do domu i zrobić to; a po kolejnych 10 minutach masz ochotę wyjść i nigdy w życiu tego nie robić” (Erica Jones) Na zakończenie opowieści o androgynkach Platon zauważa: „Kiedy ktoś spotyka właśnie swoją drugą połówkę, oboje ogarnia taki niesamowite uczucie uczucia, intymności i miłości, że naprawdę nie chcą być rozdzieleni nawet na krótki czas. A ludzie, którzy spędzają razem całe życie, nie potrafią nawet powiedzieć, czego tak naprawdę od siebie chcą. Przecież nie można tak mówić tylko po to, żebyzaspokajając pożądanie, tak gorliwie starają się być razem. Oczywiste jest, że dusza każdego pragnie czegoś innego; czego dokładnie, nie potrafi powiedzieć, jedynie domyśla się swoich pragnień, jedynie niejasno je napomyka. Tym samym już Platon uważał seksualność za składnik miłości, a samą miłość za pragnienie integralności i pragnienie jej [4]. Niezależna encyklopedia internetowa Wikipedia definiuje seksualność jako zespół biologicznych, psychofizjologicznych i emocjonalnych reakcji, doświadczeń i działań osoby kojarzonej z manifestacją i zaspokojeniem pożądania seksualnego [7]. Gunter Ammon seksualność „dorosłą” postrzega jako umiejętność bez lęku wchodzenia w symbiozę partnerstwa, nawiązywania żywego kontaktu na poziomie fizycznym, psychicznym i duchowym, a także czerpania przyjemności. taka „wielopoziomowa” partnerska interakcja [6 ]W psychoterapii pozytywnej seksualność uważana jest za pierwotną, faktyczną zdolność, która odnosi się do podstawowej zdolności człowieka – zdolności do kochania. Nossrat Pezeshkian zwraca uwagę na potrzebę zrozumienia różnicy pomiędzy seksem, seksualnością i miłością. Tak jak dla niektórych religie są jedynie zbiorem rytuałów, dogmatów i uprzedzeń, tak dla innych seks jest czymś niemoralnym i brudnym. Jeśli w pierwszym przypadku nie można rozróżnić wiary, religii i kościoła, to w drugim niemożność odróżnienia seksu od seksualności i miłości. Pojęcie „seksu” obejmuje wszystkie związane z nim procesy fizjologiczne organizmu aktywność seksualna. Jednak seks to nie tylko te procesy same w sobie, ale także wiedza i wyobrażenia człowieka na ich temat: o budowie narządów płciowych, ich funkcji, procesach zachodzących w organizmie podczas aktywności seksualnej, procesach poczęcia, przebiegu ciąży i ciąży. poród Jeśli seks wiąże się z cechami fizycznymi, to seksualność - ze stanami psychicznymi, stanami psychicznymi, a także właściwościami osobistymi i behawioralnymi, przejawiającymi się w życiu seksualnym partnerów. Obejmuje to także normy społeczne i faktyczne zdolności człowieka (czystość, dokładność, uprzejmość, szczerość itp.). Dlatego też na seksualność należy patrzeć z punktu widzenia jedności fizycznej, psychicznej i duchowej człowieka [2]. „Nie jestem ciałem obdarzonym duszą, jestem duszą, której część jest widzialna i nazywa się ciałem” (Paolo Coelho). N. Pezeshkian nazywa miłość taką relacją emocjonalną, która może być skierowana na wiele obiektów w różnych formach manifestacji. W zależności od wybranego przedmiotu E. Fromm wyróżnia następujące rodzaje miłości: miłość braterska (miłość do wszystkich ludzi), miłość macierzyńska (bezwarunkowa afirmacja w życiu dziecka i jego potrzebach), miłość erotyczna (pragnienie całkowitego zespolenia się z samotnej osoby), miłość do siebie (afirmacja własnego życia, szczęścia, rozwoju, wolności), miłość do Boga (potrzeba przełamania lęku samotności poprzez doświadczenie jedności). Płeć i seksualność same w sobie czynią człowieka wymiennym . W takich przypadkach jest on jedynie nosicielem pewnych cech, które są oceniane pozytywnie lub negatywnie. Kiedy dominuje płeć i seksualność, nie zauważa się wyjątkowości ludzkiej osobowości. Miłość w połączeniu z seksem i seksualnością potwierdza tę wyjątkowość człowieka i gwarantuje optymalne zaspokojenie naturalnych popędów [2]. W mojej praktyce spotkałem klientów, którzy mieli trudności z rozwinięciem tej rzeczywistej zdolności. Mój obraz planu pracy w tym kierunku znacznie się poszerzył po wzięciu udziału w projekcie szkoleniowym „Praca z seksualnością w terapii Gestalt”. Brigitte Martel, przedstawicielka podejścia Gestalt, proponuje kilka oryginalnych sposobów badania trudności seksualnych, biorąc pod uwagę przejawy naszych problemów seksualnych. seksualność jako różne sposoby utrzymywania kontaktu i relacji. Rehabilitacja zdrowej agresywności, umieszczenie kreatywności w centrum ludzkiej aktywności, wykraczanie poza ograniczenia)