Dziś chciałbym poruszyć temat „granic” w przypadkach dzieci z objawami ADHD Takie dzieci: 🔸️ mają trudności z koncentracją, 🔹️ trudno jest przestawić się z jednej czynności na drugą. , 🔸️trudno zapanować nad swoim stanem emocjonalnym. Jednocześnie z reguły są sprawne intelektualnie i wszystko rozumieją, a nawet robią to dość szybko i łatwo, gdy już dostosują się do swojego ciała. Kiedy przychodzą do mnie na diagnostykę z takimi dziećmi, zaznaczam dwa pola. ✅Niedobory nutraceutyczne. Mózg nie ma zasobów do skoordynowanej pracy wszystkich układów.✅ Relacje dziecko-rodzic. A dokładniej nie budowanych granic z dzieckiem.❌Gdzie „nie” może przerodzić się w „tak”, nie z decyzji rodzica, ale z zachowania dziecka.❌Gdzie obowiązki zamieniają się w prośbę o pomoc lub w towarzyszący mu nakaz poprzez dziki krzyk.❌Gdzie bicie lub wołanie rodzica i odwrotnie jest uważane za normę.❌Gdzie nie ma rutyny i konsekwencji, co w przypadku takich dzieci jest bardzo ważne, 70% sukcesu w pracy z takimi dziećmi to eliminacja niedobory żywieniowe stają się spokojniejsze, bardziej pracowite, bardziej uważne, dzięki temu mózg ma możliwość, zasób, aby zająć się nie tylko funkcjonalnością organizmu, ale także funkcjami poznawczymi. A budowanie granic jest już zadaniem i odpowiedzialność rodzica; pracując z psychologiem, naucz się produktywnie budować relacje z dzieckiem, aby zapewnić mu dodatkowe wsparcie, aby mogło pozostać w kontakcie. Z Tobą zbudował wewnętrzną kontrolę nad swoimi działaniami. Tak, że po zajęciach zachowuje się tak samo, jak na zajęciach ze specjalistą. W zasadzie dotyczy to wszystkich dzieci. Brak granic neurotyzuje dziecko i prowadzi do deficytu uwagi nawet w normie. Jeśli zauważysz, że dziecko ma trudności z radzeniem sobie z emocjami, jest zmęczone, ma trudności ze snem, to należy nadrobić oczywiste deficyty i rutynowe momenty. Dostosuj wzorce snu i czuwania, wyklucz gadżety przed snem.