W ostatnim artykule mówiłem o obawach, które uniemożliwiają nam odniesienie sukcesu i osiągnięcie niektórych celów. W tym artykule porozmawiamy o tym, co zrobić z tymi obawami, jak sobie z nimi radzić i co robić. Strach przed odniesieniem sukcesu Jeśli uprawiasz hazard, po prostu spróbuj przyjąć siebie „słabo”, rzucić sobie wyzwanie – prawda? Jeśli jesteś ciekawy, uwolnij swoją naturalną cechę badacza i spójrz przez te drzwi – co tam jest?.. Jak tam będę?.. Podążaj za swoim zainteresowaniem życiem i nowymi rzeczami. Używaj jasnych i szczegółowych wizualizacji. Niech stanie się to Twoim codziennym rytuałem – zanurzenie się w rzeczywistość, w której JUŻ osiągnąłeś wszystko. Jak ci się tam mieszka? Co jest wokół ciebie? Gdzie jesteś? Jesteś sam czy w pobliżu są inne osoby? Jeśli tak, kim oni są i jakie masz z nimi relacje? Jaka pora roku jest na zewnątrz? O której porze dnia? Jakie kolory dominują w otoczeniu? Może są jakieś zapachy? Dźwięki? Jakie są Twoje uczucia w środku? Co się z tobą dzieje? Jak się czujesz? Wyobraź sobie możliwie najdokładniej wszystko, co Ci się przydarzy. Wyobraź sobie, poczuj, usłysz, poczuj. W końcu dla naszej psychiki nie ma różnicy między fantazją a rzeczywistością. Jeśli przez godzinę wyobrażasz sobie, że odpoczywasz nad brzegiem oceanu, wtedy Twoje ciało, psychika i wszystkie systemy zostaną zregenerowane, zupełnie jak po prawdziwej godzinie relaksu nad wodą. Dlatego jeśli powoli przyzwyczaisz się do tego obrazu swojego sukcesu, strach stopniowo zniknie. Strach przed oceną. Inni ludzie zwracają na Ciebie znacznie mniejszą uwagę, niż myślisz. Zasadniczo wszyscy ludzie są zajęci sobą i swoim światem. Często nie przejmują się innymi ludźmi. Pamiętasz, kiedy ostatni raz sam zwróciłeś uwagę na plamy na cudzym ubraniu lub, powiedzmy, jak ktoś się potknął? Przyjrzyj się bliżej tym, którzy Cię osądzają. Lub którego potępienia hipotetycznie się boisz. Nikt nie jest doskonały, nie ma osoby, która nie popełnia błędów. Rodzi to kompleksy, zazdrość tych, którym udaje się to zrealizować jako pierwszych, którzy szybciej wstają z kolan i idą do przodu z potrójną siłą. Dlatego ludzie zaczynają oceniać. Tyle, że tak naprawdę nie potępiają ciebie, ale siebie – słabych, którzy wciąż boją się zrobić krok w nieznane i spróbować szczęścia w osiągnięciu swoich celów. I odważyłeś się zrobić ten krok. Wywołało to falę potępień wobec nich. Bądź z niego dumny! Komunikuj się częściej z ludźmi, którzy Cię wspierają. Możesz wybrać, z kim się komunikujesz. Ogranicz komunikację z zazdrosnymi znajomymi, wzmocnij więzi z tymi, którzy akceptują Cię takim, jakim jesteś. Zacznij od siebie. Jeśli opinia innych jest dla Ciebie tak ważna, że ​​przerodziła się w strach, oznacza to, że sam czasami grzeszysz, wydając osądy i osądy na temat innych. Spróbuj przez tydzień nie oceniać innych ludzi. Wystarczy patrzeć i słuchać, zwracać uwagę na słowa oceniające w rozmowach. I przemyśl ponownie swój stosunek do innych ludzi. Na koniec spróbuj zastanowić się, czy powszechna akceptacja i uznanie przyniosą Ci radość i szczęście? Czy to dla ciebie takie ważne? Wszyscy ludzie mają wobec Ciebie różne oczekiwania i wymagania. Czy jesteś gotowy, aby zadowolić ich wszystkich? Zdradzić się jednocześnie? Strach przed błędami i niepowodzeniami z przeszłości Od czasów szkolnych wpaja nam się strach przed porażką: zła ocena to hańba, jesteś gorszy od wszystkich, zasługujesz na szturchanie, zły humor a nawet kara. Oczywiście w dorosłym życiu zasada ta znajduje odzwierciedlenie we wszystkim. Częściej podejmujemy ryzyko niż próbujemy. Różnica polega na tym, że podejmując ryzyko raz, po porażce nie ryzykuje się kolejnej próby. Ale rzeczywistość jest taka, że ​​bez błędów i niepowodzeń nie można osiągnąć sukcesu, nie można osiągnąć niczego! Ważne jest, aby zrozumieć, że porażka jest wydarzeniem, a nie tobą. Jesteście odrębni, porażka jest odrębna. Nie powinno to mieć wpływu na Twoją samoocenę. Wyciągnij wnioski, przeanalizuj i idź dalej. Nie powinieneś być pewny siebie, wtedy będziesz w stanie oddzielić swój pomysł od swojej osobowości. Dopóki pomysł nie przyniesie sukcesu, jest to tylko próba, która w żaden sposób Cię nie charakteryzuje. Być.