Z historii Racjonalnej Terapii Zachowania Emocjonalnego Albert Ellis, twórca REBT, urodził się w 1913 roku w Pittsburghu w Pensylwanii. Dzieciństwo spędził w Nowym Jorku. Był chorowitym dzieckiem i zachorowała na cukrzycę. Pomimo problemów zdrowotnych żył produktywnie i nie pozwolił, aby choroby przejęły nad nim kontrolę. W wieku 12 lat Ellis postanowił zostać pisarzem. Starałem się, aby zarobki zapewniały czas i swobodę niezbędną do kreatywności. Rozpoczął studia w City College of New York na kierunku administracja biznesowa. Wielki Kryzys lat 30. sprawił, że dobrobyt w biznesie stał się problematyczny, więc Ellis zaczął pisać i stworzył wiele dzieł. Niektóre rękopisy wzbudziły zainteresowanie wydawców, ale żaden z nich nie został opublikowany. Ellis później zainteresował się terapią par i dysfunkcjami seksualnymi. Był dobry w udzielaniu rad parom i przyjaciołom. Postanowił zostać psychologiem i zapisał się na kursy psychologii klinicznej na Uniwersytecie Columbia. Odbył staż pod kierunkiem Karen Horney i w 1947 rozpoczął własną praktykę jako klasyczny psychoanalityk. Wkrótce zaczyna rozumieć, że psychoanaliza jako metoda leczenia mu nie odpowiada i wiosną 1955 zaczyna próbować nowych technik . Należą do nich takie jak rozmowa z kimś siedzącym, a nie leżącym na kanapie, zgodnie z tradycją psychoanalityczną. Zamiast czekać, aż klient uzyska wgląd w treść konfliktu, Ellis bezpośrednio wskazał na niekonsekwencję w swoim rozumowaniu. Początkowo Ellis nazwał swoją nową metodę terapią racjonalną; w 1961 roku nazwę zmieniono na „psychoterapię racjonalno-emocjonalną” (RET). W pierwszym badaniu nowej metody psychoterapii Ellis (1957) porównał REBT, ortodoksyjną psychoanalizę i tak zwaną terapię zorientowaną psychoanalitycznie (PA), którą wcześniej nazywano „psychanalizą twarzą w twarz”. Ellis porównał 78 przypadków, w których zastosowano REBT, z przypadkami, w których zastosowano terapię PAO u 61 neurotyków i 17 osób z pogranicza psychozy. Ellis ocenił skuteczność terapii w każdym przypadku jako niewyraźną lub nieistotną, umiarkowaną lub oczywistą. W rezultacie dla ortodoksyjnej psychoanalizy skuteczność w 50% przypadków była niewielka, w 37% stwierdzono pozytywny efekt, a w 13% efekt był wyraźny. Efekt terapii PAO oszacowano odpowiednio na 37, 45 i 18%. Metoda REBT okazała się najskuteczniejsza: 10% – niejasna lub niewyraźna poprawa, 46% – pewna poprawa, 44% – wyraźna poprawa. Ellis zawsze uważał, że RET należy uznać za terapię racjonalno-emotywno-behawioralną, ponieważ stwarza ona możliwości zastosowania nowych pomysłów na życie, gdy klient postępuje zgodnie z nimi. W 1993 roku Ellis ponownie zmienił nazwę na „terapię racjonalno-emotywno-behawioralną” (REBT). Racjonalne i irracjonalne przekonania Przekonania mogą być racjonalne lub irracjonalne, w zależności od kilku czynników. Przekonania, które promują przetrwanie i dobre samopoczucie, nazywane są racjonalnymi. Racjonalne przekonania: - są prawdziwe - można je udowodnić i uzasadnić - są logiczne - nie stanowią absolutnych recept - są potrzebami, pragnieniami, nadziejami i preferencjami - powodują umiarkowane emocje, takie jak smutek, niezadowolenie czy niepokój - pomagają człowiekowi osiągnąć jego cele. Przekonania irracjonalne: - są fałszywe - prowadzą do fałszywych wniosków - często są nadmiernymi uogólnieniami - przedstawiają polecenia, żądania i obowiązki - powodują destrukcyjne emocje, takie jak depresja, złość, lęk - utrudniają osiągnięcie celów. Ellis powiedział, że lubi czytać dzieła filozofów i niektóre z nich miały wpływ na powstanie REBT. Szczególnie podkreślił wypowiedź rzymskiego filozofa.