Od autora: Wiem - to znaczy, że potrafię nad nią zapanować. Zazdrość jest przeczuciem oszustwa. Podejrzliwość jest psychologicznym podejściem do nieufności. Zazdrość jest zjawiskiem świadomym, podejrzliwość jest zjawiskiem nieświadomym. są bardziej podatni na podejrzenia i podejrzenia związane z psychologiczną ochroną danej osoby przed informacjami. Osoba podejrzewa i jest zazdrosna, ponieważ nie ma wystarczającego stopnia osobistej harmonii (energii psychicznej), aby realistycznie rozpoznać sytuację. Ponieważ ktoś jest podejrzliwy, inni cierpią, ale z powodu zazdrości on sam cierpi. Zazdrość tkwi głęboko w człowieku, a podejrzliwość objawia się na każdym kroku. Podejrzliwość prowadzi do zniszczenia, zazdrość prowadzi do samozagłady. Podejrzliwość prowadzi do oskarżeń, zazdrość do samooskarżeń. Podejrzliwość jako własność jest początkową nieufnością wobec osoby, życia. Taka nieufność wynika z nieświadomego poczucia własnej niższości. Dlatego taka osoba zawsze podejrzewa, że ​​nie jest szanowana, krytykowana, obnażana. Jeśli podejrzenie utrzymuje się przez dłuższy czas, może przybrać charakter manii U osoby oszukanej, zdradzonej, która nie rozpoznała jeszcze tej sytuacji, pojawia się zazdrość. Niemożność rozpoznania sytuacji życiowej wynika z tłumienia praktycznego umysłu – funkcji lewej półkuli. Kiedy wzrasta stopień osobistej harmonii człowieka, zyskuje on wystarczającą energię mentalną, zaradność, rozpoznaje sytuację życiową i kończy się zazdrość. W wyniku wyjaśnienia sytuacji oszustwo staje się faktem i tym samym znika przeczucie oszustwa, tj. Nie można wykluczyć przypadków złudnej zazdrości, gdy nie ma oszustwa, ale dana osoba myśli, że została oszukana. Iluzoryczna zazdrość również znika po wyjaśnieniu sytuacji, bo przeczucie oszustwa znika. Podczas zazdrości dana osoba ma przeczucie oszustwa, ale nie chce, aby oszustwo się objawiło. Nie chce, żeby przepowiednia się spełniła. Jeśli oszustwo się ujawni, nadejdzie rozczarowanie i konieczne będzie podjęcie zdecydowanych kroków, zerwanie związku i utrata złudzeń co do tej osoby, w której widział ucieleśnienie swoich aspiracji i oczekiwań. Nie ma na to dość czasu i energii. Dlatego zamyka oczy na oszustwo, ale przeczucie oszustwa go nie opuszcza - jest zazdrosny. Jeśli nabierze sił, będzie w stanie zdemaskować oszustwo i ograniczyć prawa oszustów do własnego życia i zdrowia, zazdrości i miłości. Mówią: „zazdrosny oznacza, że ​​kocha!” To powiedzenie nie odzwierciedla rzeczywistości. Nie ma oczywistego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zazdrością a miłością. Miłość jest uczuciem harmonii. Zazdrość jest przeczuciem oszustwa. Tam, gdzie jest oszustwo, kłamstwo, podejrzliwość i nieufność, nie może być harmonii. Jeśli nie ma harmonii, nie ma poczucia harmonii, tj. nie ma miłości i zazdrości Powiedzenie „być zazdrosnym oznacza kochać!” może być powiązany z zazdrością. Zazdrość to chęć pozbawienia kogoś przewagi. Na przykład facet jest zazdrosny o dziewczynę, ponieważ ona woli kogoś innego. Facet ma chęć zniszczyć tę sytuację, pozbawić drugiego jego przewagi, tj. staje się zazdrosny. Takie próby są odbierane jako zazdrość. W rzeczywistości jest to zazdrość. Nie ma zazdrości, jeśli nie ma oszustwa. Jeśli istnieje oszustwo, może pojawić się przeczucie oszustwa - zazdrość, a jednocześnie może pojawić się zazdrość - chęć pozbawienia przewagi. Zazdrość i zazdrość mogą istnieć razem, ale są to różne zjawiska. Zazdrość i kreatywność Mówią, że istnieje związek między kreatywnością a zazdrością: kreatywni ludzie mają właściwość zazdrości. Ale to jest złudzenie. Twórczość jest urzeczywistnieniem miłości. Tworzenie czegoś nowego następuje poprzez świadomość poczucia harmonii. Zazdrość jest przeczuciem oszustwa i kłamstwa. Kreatywność wiąże się z prawdą, zazdrość z kłamstwem. Prawda i kłamstwa to pojęcia przeciwne, więc zazdrość i kreatywność również są pojęciami przeciwstawnymi. Jednak kreatywni ludzie często są zazdrośni. Powodem jest