Prawdopodobnie widzieliście program „Weźmy ślub”, w którym 3 panów młodych przychodzi walczyć o pannę młodą i odwrotnie. Program na pozór ciekawy, ale co w nim przeszkadza osobom biorącym udział w tworzeniu par W zwykłym życiu mężczyzna widzi atrakcyjną kobietę i poznaje ją? Jeśli mężczyzna lubi kobietę, przypisuje mu wszystkie zalety, które chciałby widzieć w idealnej kobiecie. Relacje rozwijają się we własnym tempie. Mężczyzna dowiaduje się czegoś o kobiecie, o jej dotychczasowym życiu, widzi pewne niezgodności między nią a swoim ideałem, ale już się w niej zakochał i przyzwyczaił. Dostosowuje się do tej kobiety, do cech jej charakteru i żyje z prawdziwą kobietą. W programie „Weźmy ślub” tak duża część „brudów” zostaje natychmiast zrzucona na uczestników, że wielu nie może już tego zrobić. odpowiednio się postrzegają. Jeśli mężczyzna wie, że zanim się z nim spotkał, wszyscy mężczyźni oszukali i porzucili kobietę, wówczas pojawiają się pytania: „A może ona sama jest temu winna?”. samo sugeruje. Co więcej, wiele kobiet bardzo „kolorowo” opowiada historię swoich nieudanych związków z mężczyznami. A z kolei, jeśli kobieta zobaczy, że żony lub dziewczyny mężczyzny go zdradziły i nie doceniły, czy uzna go za superseksownego przystojniaka. mężczyzną, który potrzebuje ochrony przed wścibskimi oczami kobiet? Problemem jest duża ilość przedwczesnych informacji o sobie nawzajem. A jeśli pamiętamy Carlosa Castanedę, to dobrym sposobem byłoby wymazanie osobistej historii. Co to jest? Na początek jest to minimum informacji o sobie. Po pierwsze, wielu z nas chce zadowolić innych i wszelkimi sposobami stara się wywrzeć na nich dobre wrażenie. Co powoduje niepotrzebne napięcie i niemożność relaksu. Choć to właśnie nasz wewnętrzny relaks jest pierwszym krokiem do bycia naturalnym i przyjemnym dla innych. Po drugie, niektóre informacje o nas mogą od razu uformować się między innymi w obraz, którego nie potrzebujemy, który będzie wówczas bardzo trudno zmienić. jeśli spotykając się z mężczyzną, powiem, że jestem seksuologiem i opowiem Ci kilka przypadków z mojej praktyki, zastanów się, w jakim kierunku może pójść rozmowa z nim. I jeszcze jedna możliwość: zaprezentowanie się – „Jestem Kobieta!” Człowiekowi trudno jest odfiltrować, jakie informacje mogą przerazić rozmówcę i zaszkodzić jego przyszłym relacjom, więc minimum informacji o sobie jest przydatne i korzystne ze wszystkich stron. Wtedy wymazanie osobistej historii oznacza zaprzestanie pozycjonowania się w ten sposób Taka historia często się zdarza. Uczniowie, których uważano za chuliganów i uczniów osiągających słabe wyniki lub przeciętną szarą masę, po wejściu do college'u lub instytutu, zaczynają się lepiej uczyć i okazują się ciekawi i bystrzy. Dzieje się tak z powodu poprzedniego wizerunku, który kiedyś stworzyli, a następnie został przechwycony nauczycieli, te ramy, w które wepchnięto tych uczniów, nie dawały miejsca na zmiany. I dopiero w innej placówce edukacyjnej ci młodzi ludzie pozbywają się narzuconych im stereotypów i zaczynają żyć na nowo z nas ma i dobre, i złe - zarówno zalety, jak i wady (choć kto powiedział, że są to dokładnie wady?). Lepiej to powiedzieć - mamy wysoko rozwinięte i słabo rozwinięte cechy i tak naprawdę nie wiemy, jacy jesteśmy. Można to wykorzystać. Spróbuj medytować codziennie przez 10 minut i skoncentruj się na wybranych zdaniach: „Jestem dobrym człowiekiem” „Jestem miły lub miły” „Mam wiele cnót” „Mój chód jest piękny” „ Mam piękne oczy, mam otwarty umysł” „Jestem piękny lub przystojny” „Jestem niesamowity lub niesamowity” „Jestem utalentowany lub utalentowany” „Jestem atrakcyjny lub atrakcyjny” itp. Zdziwisz się, jak Twoja opinia na temat sam się zmienisz, czyli zadanie jest proste - stwórz obraz swojego idealnego „ja” i powoli się do tego przyzwyczajaj. Zmiany mentalne z pewnością pociągną za sobą zmiany na płaszczyźnie fizycznej - zmieni się Twój chód, wygląd itp. A co najważniejsze, zmienią się ludzie wokół Ciebie