Dzień dobry! Dzisiaj chcę powiedzieć kilka słów na jeden ważny i dość powszechny w praktyce temat - o nieakceptowaniu/nielubieniu swojego ciała. W tym artykule zarysuję główne przyczyny pojawienia się takiego postrzegania siebie i to, jak objawia się ono w życiu. Jeśli rozpoznajesz w czymś siebie, radzę przynajmniej się nad tym zastanowić, a jeszcze lepiej przepracować to na osobistej terapii ze specjalistą. W zasadzie powodów, aby nie kochać swojego ciała, nie ma zbyt wiele. Ogólnie rzecz biorąc, możemy wyróżnić 3 główne: 1.niewłaściwa postawa matki wobec fizyczności dziecka (począwszy od przedwerbalnego okresu życia); 2.przekazywana superwartość estetyki ciała w mediach, sieciach społecznościowych, a nawet w rodzinie; 3.skłonność do nadmiernej kontroli. Spróbujmy zrozumieć każdy punkt nieco bardziej szczegółowo... 1. Pierwszy powód związany jest z przejawem postaci matki w płci dziecka. Przez dość długi czas dziecko identyfikuje matkę jako część siebie, w związku z czym wszelkie reakcje matki są kojarzone wyłącznie z nim samym, jego zachowaniem i manifestacją (czyli tym, jaki jest). Tak więc, jeśli dziecko czyta wyraz obrzydzenia na twarzy matki (na przykład, gdy matka zmienia pieluchę), wówczas odnotowuje się, że coś jest z nim nie tak, więc matka nieprzyjemnie na niego patrzy. Jakby w jakiś sposób nie był taki, jaki powinien być, więc jego wszechświat w osobie jego matki jest z niego niezadowolony. Aby utrwalić takie poczucie siebie, słowa wcale nie są potrzebne. To wystarczy, aby głęboko zakorzenione poczucie winy i wstydu zakorzeniło się i wpłynęło na przyszłe życie dziecka. Ci, którzy mieli zimne, odległe lub niegrzeczne matki, a także ci, którzy porównywali je z innymi dziećmi, również są skłonni tego nie robić zaakceptowanie swojej fizyczności (i oczywiście nie na korzyść własnego dziecka). Bezbronni są także ci, w których rodzinach nie było zwyczaju omawiać przemian cielesnych charakterystycznych dla okresu dojrzewania. 2. Nadzwyczajna wartość estetyki ciała, którą można przekazywać nie tylko za pośrednictwem mediów, ale także w rodzinie. W dalszej kolejności taką postawę można patologizować w stan fobii przed możliwą utratą piękna, a w konsekwencji poczucia własnej wartości. Najczęściej takie dziewczyny, gdy dorosną, bardzo boją się rodzenia dzieci w obawie przed utratą atrakcyjności. 3. Chęć kontrolowania wszystkiego. Ten punkt jest najczęściej charakterystyczny dla tych, którzy dorastali i żyją w destrukcyjnych rodzinach lub we współzależnych związkach. Brak możliwości wpływania na członków rodziny (rodziców lub partnera) często prowadzi do obsesyjnej kontroli własnej wagi i wybrednego postrzegania własnej fizyczności. Oznacza to, że agresja, z powodu niemożności jej bezpośredniej realizacji, rozwija się i jest skierowana w stronę siebie i swojego ciała. Przecież zmiany cielesne są o wiele łatwiejsze do kontrolowania niż na przykład wykorzystywanie partnera, prawda?))) Oznakami braku akceptacji własnego ciała są: - krytyka jakichkolwiek części ciała; pozycja egocentryczna, w której panuje przekonanie, że wszyscy patrzą tylko na nich, a oni widzą jakąś wadę (coś, czym dana osoba się martwi). Nawiasem mówiąc, często ta wada jest przesadzona lub całkowicie naciągana i nie ma nic wspólnego z prawdziwym wyglądem osoby; - nadmierny narcyzm lub odwrotnie, całkowita nieznajomość powierzchni lustrzanych i unikanie fotografii - nadmierna pasja do sportu i PP; ; - studiowanie informacji na temat chirurgii plastycznej bez wskazań do tego Brak akceptacji swojej fizyczności może znacząco zrujnować Twoje życie i uniemożliwić Ci pełną ekspresję w różnych obszarach życia Dlatego jeśli czujesz, że temat jest Ci bardzo bliski i tak by było chciałbyś zacząć traktować siebie z większą akceptacją i miłością, to zapraszam Cię na terapię. Proponuję przekonać się z własnego doświadczenia jak wiele psychologia potrafi zdziałać cuda nawet w temacie sylwetki, wagi i akceptacji ciała i siebie w ogóle 😉________________________ Aby zapisać się na konsultację napisz na Viber, Telegram, WhatsApp na adres +375293825796.