Od autorki: Bajka autorki została napisana na zamówienie dla 4-letniej dziewczynki, która bała się ciemności. Pewnego dnia przyszła kobieta zwróciła się do mnie z następującym problemem: jej 4-letnia córka bardzo bała się ciemności, powiedziała, że ​​pod łóżkiem mieszkają potwory i dlatego we wszystkich pokojach powinno być włączone światło. Rozmawiamy z dziewczynką dowiedziała się, że jej ulubioną zabawką był kot z „koralikami”. Mama bardzo chciała, aby dziewczynka przestała bać się ciemności i nie wpadła w panikę, gdy po bajkowej terapii dziewczynka spokojnie poszła spać światło (wcześniej kategorycznie odmawiała oświetlenia nocnego, jasne światło musiało być włączone). I nawet śpi sama w swoim pokoju, czego wcześniej nie chciała! Bajka dla dziewczynki, która bała się ciemności. „Koral i Babcia Ciemność”. W jednym małym lub nie małym mieście. Na bardzo małej lub małej ulicy. W pięknym małym lub niezbyt małym domu. W małym, małym mieszkaniu, w jednym kwiatku, w pokoju kwiatowym, mieszkał mały, zabawny koralik. Uwielbiała biegać, skakać i tarzać się po podłodze w małym kwiatowym pokoju. A szczególnie dobrze się bawiła wspinając się na małą komodę i skacząc z niej Któregoś dnia, podczas skakania z komody, pod łóżkiem potoczył się koralik. Było tam mało miejsca i było bardzo niewygodnie. Koralik szukał wyjścia i natknął się na bardzo starą, ciemną babcię, która siedziała i była smutna, że ​​ze względu na swój wiek nie może wyjść do jasnego pokoju kwiatowego, po prostu nie miała już sił na mały koralik zrobiło się smutno i postanowiła zadzwonić do niej po pomoc, najlepsza przyjaciółka, wątek. Razem przetoczyli się pod łóżko, nić podniosła ciemną babcię, a koralik wskazał im drogę do jasnego, ukwieconego pokoju. Babcia Ciemność była bardzo szczęśliwa, gdy zobaczyła ten piękny, ukwiecony pokój. I z wdzięcznością zaczęła opowiadać koralikowi i nitce zabawne przygody, bo miała ich wiele, wiele na stanie. Od tego czasu zostali przyjaciółmi, a ciemna babcia opowiadała nitce i koralikowi śmieszne historie i dobre bajki każdego wieczoru.© Abraztsova Nadieżda