Nauczycielka mówi do kolegi: - Nie, praca stała się zupełnie niemożliwa. Nauczyciel boi się dyrektora. Dyrektor – inspektorzy. Inspektor – inspektorzy z ministerstwa. Ministrowie – rodzice. Rodzice boją się dzieci. I tylko dzieci nikogo się nie boją... • Czy pomyślałeś kiedyś, że Twoje dziecko w jego wieku pozwala sobie na znacznie więcej niż Ty w jego? • Czy słyszałeś od nauczycieli, że współczesne dzieci są coraz trudniejsze do opanowania? rok i kontrola? • Czy spotkałeś się u swojego dziecka z demonstracyjnym nieposłuszeństwem i chęcią anarchii? • Czy zadałeś sobie pytanie, czy to naprawdę wiek przejściowy, tak wcześnie??? • Czy znasz to uczucie, że wszystkie metody wychowania, komunikacja i zarządzanie własnymi dziećmi nie jest skuteczna, a Ty nie wiesz, co robić. Jeśli większość odpowiedzi brzmi „TAK”, to możemy założyć, że jesteś zdezorientowanym rodzicem, szukającym skutecznych sposobów interakcji z własną ukochaną osobą? dziecko; Twoje dziecko jest w wieku szkolnym lub szkolnym; a informacje przedstawione w tym artykule mogą być dla Ciebie istotne i przydatne. Jakiś czas temu wersja pomysłowa o dzieciach indygo wywołała efekt bomby, a jednocześnie próbowała logicznie wyjaśnić nowe procesy rozwoju i edukacji młodszego pokolenia. Jednak wszyscy wiedzą, że współczesny rytm życia i postęp technologiczny determinują styl życia dorosłych, a co za tym idzie, znacząco wpływają na zachowanie, proces dorastania i rozwój młodszego pokolenia, twierdzą, że nawet najbardziej uznane i skuteczne metody dzisiejszej edukacji nie sprawdzają się w przypadku współczesnych dzieci, a psychologowie wyjaśniają to zjawisko nieodwracalnymi procesami ewolucyjnymi rozwoju psychiki i świadomości, szukają i testują nowe pomysły, podejścia i metody w związku z większością pytań i „skargi” rodziców ich dzieci sprowadzają się do tego, że dziecko jest oczywiście zdolne (pracowały z nim i wychowywały go dosłownie ze szpitala położniczego), ale jest leniwe, nie chce czytać, uczyć się, pomagać w pracach domowych itp. Dziecko jest bardzo wrażliwe i życzliwe, marzy o ocaleniu świata przed Apokalipsą, a jednocześnie jest niegrzeczne, obraża, ignoruje matkę, babcię, a czasami ojca. Czasami jest posłuszny i czuły, a czasami bez wyraźnego powodu okazuje agresję, oszukuje, kradnie pieniądze z portfela itp.; wyzywająco deklaruje swoje prawa, ale nie ma pojęcia, nie mówiąc już o umiejętnościach, o swoich obowiązkach. Wiele osób ma problemy z komunikacją z nauczycielami i kolegami z klasy. Kim są te współczesne dzieci? Jak poznać i zrozumieć osobowość dziecka, czy jest ono „indygo” - czy po prostu źle wychowane? I nawet jeśli ma liliową aurę, a cała jego natura protestuje przeciwko przestarzałym fundamentom i poglądom, jak można jeszcze wychować wraz z niezwykłą, twórczą, utalentowaną osobowością osobę odpowiedzialną, kulturalną, dobrze wychowaną. Tak, nasze dzieci są zupełnie inni niż ty i ja: większość z nas poszła do szkoły w wieku 7 lat i tam nauczyliśmy się czytać i pisać, ale dziś podekscytowani rodzice, prawie od piątego roku życia, dręczą swoje dzieci czytaniem, aby się zapisać ich w szkole do 6 roku życia; nasze pokolenie dorastało bez komputerów i konsol, nasze gry były dziecinne i naiwne w porównaniu z grami współczesnych dzieci, ale bardziej aktywne, zespołowe, na świeżym powietrzu i co najważniejsze realne, a nie online itp. . itp. Prace Makarenko i Uszyńskiego są genialne, ale życie społeczeństwa zmieniło się tak dramatycznie, że zorganizowanie takiego eksperymentu w domu nie jest już możliwe, nawet periodyzacje wiekowe z opisanymi kryzysowymi momentami rozwoju i zaleceniami nie nadążają za tempem , wzrostu, wymagań i oczekiwań współczesnych dzieci Nie ma i w zasadzie nigdy nie było harmonijnej, unikalnej, co najmniej w 80% skutecznej metody czy zalecenia dotyczącego wychowania i rozwoju dzieci. Dlatego dzisiaj każdy rodzic ma możliwość, prawo i obowiązek szukać, próbować znaleźć odpowiedni i skuteczny dla siebie i swojego dziecka.Widzimy więc, że powodów jest rzeczywiście wiele, ale znając „dlaczego”, po przeanalizowaniu przyczyn, możesz wpłynąć na wynik, spróbować dostosować swoje zachowanie i metody interakcji z dzieckiem. Wyróżnijmy kilka szczególnie oczywistych: 1. Nie ma żywotnej konieczności, nie ma potrzeby pracy fizycznej (jak w metodzie Makarenko). Dzięki Bogu, że nie ma wojny, nie przetrwamy i nie zdobywamy pożywienia wyłącznie pracą fizyczną.2. Gry w prawdziwym życiu, na ulicy, zastępują gry i życie w ograniczonej przestrzeni. W jakim wieku wolno Ci było chodzić po podwórku bez osoby dorosłej i ile czasu spędzałeś na świeżym powietrzu z przyjaciółmi? Obecnie większość rodziców boi się wypuszczać swoje dzieci same na dwór, a obawy te są w pełni uzasadnione; wielu dorosłych po prostu nie ma takiej możliwości, aby pozwolić swojemu dziecku chodzić tyle i ile potrzebuje. Prawdziwe życie i komunikację zastępuje komputer i wirtualna rzeczywistość, gdzie kompleksy, lęki, niepewność i apatia w prawdziwym życiu są maskowane, ukrywane i pielęgnowane.4. Wartości rodziców nie zawsze są właściwie oceniane i rozumiane przez dzieci, często są rozumiane dosłownie (w życiu najważniejsze są pieniądze, o wszystkim decyduje władza itp.)5. Brak naturalnej komunikacji między dziećmi a rodzicami (w weekendy rodzice zabierają swoje dzieci do muzeów, aquaparków itp.). Emocje wynikające z wrażeń nigdy nie zastąpią emocji ciepła, zaufania i po prostu radości z obecności, wspólnej zabawy, intymnej komunikacji.6. Dzieci znają swoje prawa, ale nie są przyzwyczajone do obowiązków (obowiązków). Mycie odbywa się za pomocą maszyny, naczynia są myte przez maszynę, sprzątanie wykonuje ciocia Katya dwa razy w tygodniu Z powyższego wynika, że ​​istnieje wiele przyczyn zewnętrznych, które wpływają na rozwój i kształtowanie osobowości dziecka każdy konkretny przypadek będzie miał swoje wyjaśnienie, ponieważ sytuacja jest zawsze wyjątkowa. Jedno nie jest jasne: co z tym zrobić? Wszyscy pragniemy zdrowia, szczęścia i świetlanej przyszłości dla naszych dzieci. Jednak surowa teraźniejszość stawia przed młodszym pokoleniem nieco inne oczekiwania – pewność siebie i swoje mocne strony, inicjatywę, umiejętność osiągania swoich celów, manifestację swojej wyjątkowości itp. Te cechy i cechy mogły nie być tak poszukiwane lub rozwinięte w poprzednich pokoleniach, gdy obowiązywał system, co wymagało pokory, posłuszeństwa i szacunku dla istniejących ideałów i przywódców. Jednocześnie współczesne dzieci są bardziej wrażliwe emocjonalnie, jakby ktoś chciał, niezrównoważone, a znalezienie i odtworzenie tej równowagi jest dla nas ważnym zadaniem. Oto kilka pomysłów, pomyślnie przetestowanych w praktyce, które mogą przydać się rodzicom w wychowaniu i komunikowanie się ze swoimi dziećmi.1. Naucz swoje dziecko marzyć! To właśnie sny, swoją odległością i skalą, uczą i zmuszają nas do przekraczania granic, osiągania więcej, tego, co pozornie niemożliwe, dostrzegania perspektyw, wiary w swoje możliwości i cieszenia się nie tylko rezultatem. , ale także ruch, proces realizacji naszych marzeń i pragnień. Bardzo ważne jest, aby dzieci nauczyły się marzyć! Choć są małe, ich świat jest ograniczony pomysłami, obrazami i osiągnięciami, które dają im rodzice. A jeśli chcemy jakościowo lepszego życia dla naszych dzieci, ważne jest, aby rozwinąć w nich dociekliwość, inicjatywę i wiarę, że jeśli naprawdę chcesz i dążysz do swojego marzenia, to na pewno marzenie się spełni , jest jednym z najskuteczniejszych mechanizmów pozytywnej motywacji wewnętrznej człowieka do osiągnięcia, realizacji swojego potencjału i sukcesu.2. Zdefiniuj cele, autorytety! Jak wiesz, marzenia i osiąganie to dalekie od tego samego. Ważne jest, aby jak najwcześniej odkryć (i uczyć na przykładzie) sekret osiągnięcia tego, czego się pragnie. Sen to piękny obraz, pożądana emocja, jasne, szczęśliwe doświadczenie uczucia, gdy cel zostanie osiągnięty. Ale cel jest tylko materialny i aby osiągnąć to, czego chcesz, musisz rozwinąć i wykorzystać siłę woli, determinację, cierpliwość, wydajność, inteligencję, wytrwałość i inne przydatne cechy. Przydaje się po prostu usiąść i pisaćdziecko, jakie cechy charakteru i osobowości należy rozwinąć, jakie działania są od niego konieczne, aby jego cel, marzenie się spełniło. Podziel cel na elementy, etapy, aby dziecko krok po kroku czuło, że zbliża się do zadania. Teraz o władzach. Czasami ambicja i skala pragnień są mylące, czasami nawet nie można uwierzyć, że zwykły człowiek może tego dokonać, że Twoje marzenie i cel są całkiem realne i osiągalne. I tutaj bardzo przydatne jest wyszukiwanie i znajdowanie przykładów z życia, historii sukcesu niegdyś zwykłych ludzi, którym udało się osiągnąć swoje wysokie cele. Uwierz mi, to bardzo inspirujące, energetyzujące, budzi zdrową rywalizację (skoro on mógł, to dlaczego ja nie mogę?).3. Wspólnie napiszcie zasady!!!! Bliskie, przyjazne i pełne zaufania relacje między dorosłymi i dziećmi muszą być nadal regulowane i budowane w oparciu o wzajemny szacunek i odpowiedzialność. Każda gra ma swoje zasady; to właśnie zasady czynią grę bardziej interesującą i dają możliwość rozwijania relacji pomiędzy jej uczestnikami. W życiu (jak i w zabawie) dziecko musi poznać i nauczyć się przestrzegać zasad. Poproś swojego syna lub córkę o napisanie zasad, które pomogą rozwinąć niezbędne cechy i cechy charakteru i oczywiście będą przydatne dla rodziny. Na przykład podciąganie się na poziomym drążku 20 razy dziennie jest dobre dla samego dziecka, a zmywanie naczyń po obiedzie jest dobre dla całej rodziny, jeśli zasady dla dziecka zostaną opracowane w oparciu o jego zainteresowania i podążając za nimi, sam widzi rezultat i zbliża się do swojego marzenia – tak jest ciekawiej, bardziej zrozumiałym, chętniej się zgadza i stara się wywiązać z powierzonych mu zadań. Na przykład zasada codziennego czytania trzech stron książki ćwiczy siłę woli, gdyż codzienna realizacja jest obowiązkowa, rozwija umiejętność czytania, a co za tym idzie, szybkość przetwarzania informacji, co jest bardzo ważne w procesie edukacyjnym, ciekawość, erudycja, w koniec. Pomyśl także o systemowych nagrodach i karach (jak sobie lub dziecku sprawisz przyjemność za przestrzeganie zasad w ciągu tygodnia i odwrotnie, jaka będzie kara, jeśli zasady zostaną złamane). Dla porządku i odpowiedzialności sugeruj prowadzenie pamiętnika, w którym dziecko będzie odnotowywać ukończenie lub niepowodzenie zadań. Bądź przygotowany na to, że dziecko może początkowo protestować i odmówić ich spełnienia – bądź cierpliwy i konsekwentny, znajdź skuteczny argument, aby dotrzymać danej przez dziecko obietnicy. Jeśli są zasady, to obowiązują je na zawsze i przez pewien czas, a nie tak, że dzisiaj się zgodzili, ale jutro o wszystkim zapomnieli, pojutrze pamiętali, ale dziecko już nie chce, zmieniło zdanie o ich przestrzeganiu i jest kapryśna lub protestuje. W końcu to ta sama gra, tylko bardziej dorosła. Przestrzeganie zasad daje dziecku możliwość poczucia smaku osiągania swoich celów, życie dzieci staje się ciekawsze, znaczące i produktywne. Zasad nie powinno być wiele, a powinny być adekwatne, wykonalne i interesujące dla samego dziecka.4. Zrób wizualną mapę swoich pragnień. Po pierwsze jest to ciekawe, wizualne i zabawne zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, a po drugie, jest to bardzo trudny pierwszy krok w stronę marzenia, osiągnięcia celu. Zrób to ze swoim dzieckiem! Wybierając piękne obrazki (jakim samochodem chciałbyś zostać, jaki samochód mieć, dokąd na świecie podróżować), wycinając, wklejając, podpisując – okazujesz dziecku swoją wiarę, uczestnictwo i zainteresowanie jego życiem. życie. Proponuj swoje sugestie, powstrzymuj się od krytycznych uwag – to jego mapa, jego marzenia, jego życie, daj mu możliwość wyrażenia siebie, po prostu bądź i trochę pomóż, jeśli to konieczne. Takie wspólne rozmowy i zajęcia bardzo zbliżają dzieci i rodziców: dzieci stać się przy wsparciu rodziców bardziej pewnymi siebie, a przez to mniej niespokojnymi, wycofanymi, nieposłusznymi, agresywnymi; rodzice często z radością odkrywają w swoich dzieciach życzliwy, bogaty i piękny świat wewnętrzny, błyskotliwą indywidualność, oryginalność i odwagę.5. Inspiruj, wspieraji wprowadzaj poprawki (konstruktywne uwagi) Naiwnością jest oczekiwać, że wszystko się uda za pierwszym, drugim, a nawet trzecim razem, zasady będą przestrzegane, dziecko będzie konsekwentnie dążyło do swoich celów, myślało szeroko i długoterminowo. Zastanów się, czy nigdy nie odszedłeś od diety trzeciego dnia lub nie rzuciłeś siłowni po pierwszym treningu? Co nas powstrzymywało, a dokładniej, czego brakowało? – inspiracja, wiara, że ​​wszelkie wysiłki zostaną usprawiedliwione. Poczucie własnej wartości, podobnie jak samorząd dziecka, początkowo w dużej mierze zależy od oceny rodziców, ich wsparcia, inspiracji i wiary w niego. Nie bój się chwalić swojego dziecka, bo każdy chce usłyszeć, jaki jest mądry, piękny, potrzebny, dzięki temu rosną mu skrzydła, chce jeszcze bardziej sprawiać przyjemność swoim bliskim i utwierdzać się w przekonaniu. Oczywiście, aby pochwały były skuteczne i nie nachalne, ważne jest, aby wprowadzać konstruktywne uwagi i poprawki, bo to naturalne, że nie wszystko może być „doskonałe” od razu. Nawet jeśli powodów do krytyki jest więcej, kieruj się złotą zasadą plus-minus-plus. Znajdź coś do pochwalenia, np. za to, że jesteś świetny w dalszym przestrzeganiu zasad, potem konstruktywne – lepiej zrobić to i tamto, albo lepiej nie robić tego, bo może to prowadzić do takich a takich konsekwencji, oraz zakończ pozytywnie - to wszystko Robisz postępy, bardzo się cieszę, że dużo robisz, wierzę, że wszystko, co zaplanowałeś, na pewno się spełni! Albo coś w tym stylu.6. Bądź szczery, bądź przyjaciółmi. Dzieci bardzo dokładnie wyczuwają szczerość lub fałsz w swoim głosie, intonacji, słowach i czynach. Tak, istnieją złożone, niejednoznaczne sytuacje, które są trudne, bolesne i których nie chcesz wyjaśniać - powinieneś to rozgryźć. się! Ale kochający i odpowiedzialny rodzic będzie w stanie znaleźć odpowiednie słowa i wyjaśnienia dla dziecka w każdym wieku, aby wierzyło i rozumiało, że jest potrzebne, cenione i kochane przez swoich rodziców, pomimo wszelkich trudności oraz wzlotów i upadków w życiu Jak w miłości, wszyscy potrzebujemy szczerych przyjaźni. Pewność siebie zależy bezpośrednio od stopnia naszej szczerości i zaufania, jakiego jesteśmy w stanie obdarzyć innych. Świat jest wielkim lustrem, pamiętajcie kreskówkę o małym szopku patrzącym na swoje odbicie w stawie, ty z kijem - a ty z kijem, ty z uśmiechem - a ty w zamian dostajesz uśmiech. Przyjaciel to osoba, która Cię kocha i akceptuje, jest gotowa zrozumieć i podać Ci rękę, niezależnie od statusu, płci, wieku, poglądów politycznych i osiągnięć, jak to się mówi, zarówno w smutku, jak i w radości. Zostań najlepszym przyjacielem swojego dziecka naucz go być prawdziwymi przyjaciółmi. Pokaż, że przyjaźń to nie tylko rozrywka i puste gadki, to przede wszystkim szacunek do siebie nawzajem, poglądów, pomysłów, pragnień przyjaciela, odpowiedzialność za swoje słowa, czyny i obietnice, to wysokiej jakości komunikacja, która może dotknąć i rozwinąć to, co najbardziej intymne i duchowe. Kiedy nasze dzieci dorosną, nadal nas kochają, ale jeszcze bardziej potrzebują naszego przyjaznego zrozumienia i wsparcia.7. Bądź głównym przykładem dla swoich dzieci. To dobrze znana zasada. Jest to również najtrudniejsze. W życiu nie zawsze wszystko układa się po naszej myśli, na najwyższym poziomie. Wszyscy, a co najważniejsze nasze dzieci, powinniśmy zrozumieć, że nie sam fakt popełnienia błędu jest ważny, wręcz przeciwnie, uczymy się na błędach, ale to, że je rozpoznaliśmy, wyciągnęliśmy właściwe wnioski i potrafiliśmy wstać i poprawić to. Dzieci nie potrzebują rodziców-supermanów, potrzebują prawdziwych, życzliwych i kochających rodziców. Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko nie bało się mówić prawdy, umiało przyznać się do swoich błędów i nauczyć się je poprawiać, musisz dać mu godny przykład. Dzieci mają tendencję do osobistego oceniania i podejmowania wszelkich działań swoich rodziców – tzw mama się złości, krzyczy – „to znaczy, że mnie nie kocha”, tata wrócił z pracy i z nikim nie rozmawia – „jest na mnie zły”, mama i tata się kłócą – „to przeze mnie”. Czasem lepiej szczerze i bezpośrednio wytłumaczyć dziecku, że na przykład jesteś zmęczony, źle się czujesz, masz problemy w pracy, a może jesteś zdenerwowany, zaniepokojony jego zachowaniem, nastawieniem do!