Emocje i uczucia wyraźnie manifestują się w wyglądzie zewnętrznym człowieka: wpływają na zachowanie i stan człowieka, a także na funkcjonowanie narządów wewnętrznych. „Twarz jest zwierciadłem duszy” – głosi popularne przysłowie. Postrzegamy otaczające nas życie (widzimy, słyszymy, co jest dla nas przyjemne, piękne lub brzydkie, nieprzyjemne, dostrzegamy to, co jest pożyteczne lub szkodliwe, niebezpieczne, itp.) mamy odpowiednie emocje w związku z tym, co dzieje się wokół nas. Wraz z narodzinami dziecka w rodzinie pojawia się tak zwana teoria przywiązania - jest to jakość i głębokość związku emocjonalnego między dzieckiem a rodzicami. Nabywa się pojęcie o tym, czym są emocje oraz jak je doświadczać i sobie z nimi radzić. Czasami etap rozwojowy przebiega z zaburzeniami, gdy: * W rodzinie nie wyrażają się emocje. Nie są one wartościowe i nie należy ich wyrażać. Zjawisko „wyschniętego serca” (braku uczuć) L.S. Wygotski* Emocje wyrażane są w sposób niekontrolowany, często negatywny, po czym powstaje przekonanie, że emocji nie da się kontrolować i nie trzeba ich kontrolować.* Otwarta demonstracja rodziców na temat niemożności dźwigać emocje samego dziecka, tj. Nie można wyrazić negatywności. Przy takich zaburzeniach kształtowanie sfery emocjonalnej dziecka nie rozwija się jakościowo. Trzeba to rozwinąć. Optymalne jest spokojne i zrównoważone podejście do wyrażania emocji. Pewność siebie pojawia się także wtedy, gdy rodzice są pogodni, spokojni, pewni siebie i biorą pod uwagę cechy wiekowe i kryzysy swojego dziecka. Ciepłe relacje z obojgiem rodziców. Jeśli między dorosłymi nie ma konfliktów, dzieci są bardzo wrażliwe na relacje w rodzinie. Zwiększa to zdolność dziecka do rozpoznawania i kontrolowania emocji. Należy stworzyć w rodzinie kulturę dbającą o to, aby przeżywanie i przekazywanie emocji było czymś dobrym i źródłem pozytywnych emocji. Prawidłowy rozwój zakłada: 1. właściwą reakcję na rzeczywistość2. odpowiedni stan emocjonalny3. zrozumienia i głębi doświadczenia siebie i innych4. przejawem ich stanu emocjonalnego Rodzice są nauczycielami - przewodnikami dziecka w świat emocji! „Karcz – karć – ale nie puszczaj wodzy rękom” „Każda kłótnia jest dobra jak świat” „Władca swego gniewu jest panem wszystkiego"