O kobiecości zdecydowałam się napisać tę notatkę, ponieważ zauważyłam, że wokół mnie są kobiety, które czują się obrażone przez swoich mężów, nawet jeśli te kobiety są wdzięczne za to, co ich mężowie dla nich robią, to i tak są pełne wypominanie. Wydaje mi się, że opiera się to na zasadzie tego, jak kobiecość objawia się w świecie patriarchalnym i postpatriarchalnym, a co za tym idzie, w relacjach między płciami. Na początek postanowiłam ustalić, jak sama rozumiem kobiecość. Wielka Encyklopedia Psychologiczna definiuje kobiecość jako „zespół cech psychologicznych i charakterologicznych tradycyjnie przypisywanych kobietom”, wydaje mi się, że dziś dla wielu jest jasne, że kategorie kobiecości i męskości są wzajemnie powiązanymi i współzależnymi modelami zachowań, które regulują tradycyjne role mężczyzn i kobiet i nie mają zastosowania do konkretnych osób https://postnauka.ru/video/156584. Jako psycholog uważam, że kobiecość i męskość to biologicznie i społecznie zdeterminowane konstrukty ludzkiej psychiki, które regulują i/lub narzucają psychologiczne reakcje i zachowania zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Zarówno kobiecość, jak i męskość mogą objawiać się w obu, jednak tradycyjnie kobiecość i kobiece zachowanie kojarzone są z kobietami, a męskość i męskość z mężczyznami, choć nie ma kobiet bez cech męskich i mężczyzn bez cech kobiecych. Tradycyjne konstrukty kobiece wyrażają się w wizerunkach bohaterek baśni i legend. Przypomniały mi się bohaterki baśni mojego dzieciństwa: Księżniczka Łabędzi, Kopciuszek, Mała Syrenka, Wasylisa Mądra, Gerda, Nastenka z „Morozka”. Łatwo zauważyć, że wiele bohaterek tych baśni, z wyjątkiem baśni autora G.Kh. Andersena, nie są zbyt samodzielni w swoich działaniach, raczej dostosowują się do okoliczności niż działają; bardziej wymagane są od nich bierne cechy służby: bycie miłym, uważnym, posłusznym, kochającym, oddanym, uprzejmym, opiekuńczym itp. Podczas gdy męscy bohaterowie są aktywni, ich cechami są: wola, wytrwałość, odwaga, odpowiedzialność, rywalizacja, agresja, honor itp. Myślę, że zarówno te, jak i inne cechy są w dużej mierze podyktowane i/lub narzucone przez strukturę patriarchalnego świata, wywodzącą się z czasów, gdy kobieta nie była w stanie sama przetrwać, jej przetrwanie zależało od mężczyzny, musiała mu służyć, być elastyczna i za jego opiekę, a ona była wdzięczna za przysługę. Ale są też bohaterki, które mają magiczne zdolności, te bohaterki mają własną wolę i działanie i często są kojarzone z cyklami natury. Wiele bohaterek zmienia się i zyskuje podmiotowość po spotkaniu z dorosłymi kobietami posiadającymi magiczne zdolności: Kopciuszek z Wróżką Chrzestną, Mała Syrenka z wiedźmą, Wasylisa Mądra z Babą Jagą. Te dorosłe kobiety odzwierciedlają takie kobiece cechy, jak rozwinięta intuicja, aktywność twórcza, umiejętność przebywania w harmonii z naturą, szczegółowo opisała to P. Estes w swojej książce „Biegając z wilkami”, odkryłam to początkowo, obserwując relacje w parach kobiety często wykazują tradycyjne patriarchalne cechy kobiece: współczucie, emocjonalność, zdolność bycia pożądanym, umiejętność stawiania sobie na krętych drogach, umiejętność posłuszeństwa, wierność. Pod wieloma względami, jak mi się wydaje, jest to podyktowane oczekiwaniami społecznymi kształtowanymi na przestrzeni wieków, wpływającymi w sposób ukryty lub jawny na zachowanie kobiety, podobnie jak wiele młodych kobiet, świadomie lub nie, boi się męskiej agresji, siły fizycznej mężczyzn, postrzegają siebie jako kruche w porównaniu z mężczyznami, a także, jeśli kobieta odchodzi z pracy, aby opiekować się dzieckiem, często staje się zależna od męża. Tak czy inaczej, młoda kobieta często wybiera podrzędną pozycję, odmawiając działania. Następnie, gdy dojrzeje, kobieta ma symboliczne spotkanie z „magiczną staruszką” (mogą to być narodziny i wychowanie dziecka, praca twórcza). , budowanie biznesu), poprzez.