Tak się składa, że ​​w naszych trudnych czasach problemy i trudności w rozwoju dziecka często nie są rozumiane i bagatelizowane przez rodziców. Obecnie dzieci i młodzież kierowane są na psychoterapię dziecięcą jedynie w najbardziej rozpaczliwych sytuacjach i częściej po zaleceniu psychoneurologa dziecięcego lub psychiatry, czyli gdy problem z pola psychologicznego stał się już problemem medycznym. W moich gabinetach Rodzinnego Centrum Psychokorekty i Psychoterapii jest zawsze więcej dorosłych, ale z dziećmi przychodzą dopiero, gdy już grzmot. I zrozumiałe, że rodzice i ich doradcy spośród swoich koleżanek „a la a domowy psycholog” zawsze mają w takich sytuacjach bardzo dziwny optymizm i bezpodstawne nadzieje, że „to samo przejdzie”, dziecko dorosnie lub wyrośnie , przestanie samo (ot tak, nagle!) robić to, co w psychoterapii klasyfikuje się jako przejawy obsesji, zaburzeń nerwicowych, zaburzeń zachowania itp. I tak czekając i mając nadzieję, że „samo przejdzie, ” rodzice tracą cenny czas na pomoc w odpowiednim czasie. To, co traumatyczne, przestraszone, stało się przyczyną załamania nerwowego - pierwotna historia, nabywa wiele drugorzędnych, a nawet trzeciorzędnych problemów, emocjonalnych i osobistych, poczucia własnej wartości, zakłócając ogólny rozwój i komunikację dziecka z rówieśnikami, prowadząc do poważnych konfliktów wewnętrznych , nerwice, psychosomatyka Zawsze piszę na grupach rodzicielskich - nie trać czasu i nie czekaj na próżno! Pojawił się problem - trzeba go rozwiązać. Już na etapie wstępnej konsultacji diagnostycznej z psychologiem dziecięcym można jasno ocenić sytuację, a nawet zasugerować, co było przyczyną trudności emocjonalnych lub behawioralnych dziecka, jeśli uznam, że sama interwencja psychologiczna nie wystarczy, i to za dwadzieścia lat lat praktyki rzadko się mylę, wtedy wyślę Cię na konsultację do lekarza, nawet doradzę, że lepiej skontaktować się z Twoim profilem. To samo w sobie może wiele wyjaśnić i rozpocząć proces zmian w związku pomiędzy rodzicami a dzieckiem, rozpocznij proces gojenia. Zdarzało się, że wychodząc po konsultacji, rodzice znaleźli siłę, odwagę, żeby zdjąć „różowe okulary” i zacząć szukać pomocy, zmienić sytuację na lepsze i udało się. Najważniejsze, żeby mieć dość mądrość i cierpliwość, umiejętność słuchania i zaufania specjalisty i sobie, rodzicielska intuicja, a nie tłum szybko uczących się masowych animatorów z Internetu, którzy po kilku miesiącach uzyskania dyplomu z psychologii i wypromowania swojego nazwiska w płatna reklama, nadawana jak wielcy guru, kompletna bzdura, bardzo daleka od psychologii dziecięcej i nauki. Stosując praktyki systemowej psychokorekty i psychoterapii (a to jest moja autorska metoda, naukowo sprawdzona, sprawdzona i opisana w moich rozprawach, monografiach i podręcznikach). może wpływać na cały system relacji dziecka ze światem. W terapii można nie tylko spojrzeć na świat uczuć i potrzeb oczami dziecka, ale także stopniowo, ze spotkania na spotkanie, zmienić postawę i wyobrażenia dziecka o sobie i innych oraz dostosować relacje z bliskimi. Odchodzą lęki i agresywne impulsy, manifestując się w bezpiecznej przestrzeni Piaskowego Pola, a niepokój i wewnętrzne konflikty tracą swoją moc. Piaskownica dla dzieci jest dynamiczna, fabuła gry toczy się w niej, wszystko się zmienia i w rezultacie znikają reakcje neurotyczne, problemy psychosomatyczne i behawioralne. Tylko nie myśl, że piasek to tylko zabawa. Już w zeszłym stuleciu wielki psychoterapeuta analityczny Carl Gustav Jung zaczął używać pracy z symbolami na Piaskowym Polu jako potężnej praktyki umożliwiającej dostęp do nieświadomej części psychiki. To właśnie tam znajdują się wszystkie rozwiązania, #soul_tips, odpowiedzi na nasze trudne pytania... Czyli jeden z moich młodych klientów, nazwijmy go Denis, 8 lat, twórca bardzo agresywnego i przerażającego piaskowego świata, zobacz w na zdjęciu poniżej, w ciągu zaledwie kilku miesięcy terapii plus wsparcia medycznego, z uwzględnieniem najbliższego otoczenia - ojców, babć, poważny problem nietrzymania moczu, mimowolne stolce zniknął.