Od autora: Rozwód w rodzinie rani przede wszystkim duszę dziecka.... Dziecko w rodzinie Relacje w rodzinie to złożony temat i nigdy nie ma jasnych odpowiedzi. Jak mówi piosenka: „Ludzie się spotykają, ludzie zakochują się, pobierają się…”. Co wtedy? I nagle: - Kochanie, obiecałeś mi bajkę - Tak, kochanie, jesteś Kopciuszkiem. Ta anegdota to tylko mały wycinek tych relacji, które rozwijają się po ślubie lub wspólnym zamieszkaniu. Z mojego psychologicznego doświadczenia wynika, że ​​ludzie byli rozczarowani, zmieniali role w rodzinie itp. Powikłania w „chorobie” rodziny przynosiła praca, bliscy, przyjaciele. Ale najgorszą rzeczą w „niezdrowej” relacji rodzinnej są narodziny i wychowanie dziecka. Dziecko kocha swoich rodziców absolutnie jednakowo. DOKŁADNIE! I głupie pytanie do dziecka: „Kogo kochasz bardziej, mamę czy tatę?” To pytanie zawsze dezorientuje małego człowieka. Naprawdę nie rozumie, jak to jest, że kocha tylko matkę lub tylko ojca. A potem nagle rodzice się rozwiedli. Co się stało? Mózg małego dziecka nie jest w stanie „przetrawić” złożoności relacji rodzinnych i daje „własną” odpowiedź. A odpowiedzi są różne: 1. Misza, 5 lat: „Tata odszedł, bo czasami się bawiłem…”2. Anya, 9 lat: „Tata poznał inną ciotkę i poszedł do niej. Przestał mnie kochać, zamienił mnie na ciotkę…”3. Żenia, 6 lat: „Mama wyjechała do Moskwy, ale jak dorosnę, zabierze mnie ze sobą”4. Lena, 4 lata: „Mama powiedziała, że ​​tata nas zostawił, bo nas nie kocha…” itd. Odpowiedzi dzieci są różne. Ale łączy ich jedno – uczucia. Dzieci dorastają w takich rodzinach z poczuciem urazy i poczucia winy. Te dzieci „noszą krzyż” za błędy rodziców i doznają prawdziwej traumy psychicznej. Co następne? Rozważmy sytuacje: Sytuacja 1. Rodzina. Jedno dziecko to dziewczynka. Rozwód. Matka podała dziecku powód – odszedł, bo przestał go kochać. Logika dziecka „działa”: 1. Tata jest zły.2. Tata jest mężczyzną. Wniosek: wszyscy mężczyźni są źli. Dzięki matce dziewczyna stworzyła scenariusz życiowy. Za LONELINESS otrzymała ocenę „doskonałą”. Sytuacja 2. Rozwód. Tata opuścił rodzinę. W rodzinie jest syn. Załóżmy, że postawa matki jest taka sama jak w pierwszej sytuacji. „Tata jest zły, porzucił nas”. Co się dzieje w głowie Twojego syna? A syn formułuje swój osąd: Jak w sytuacji nr 1. Wszyscy mężczyźni są źli. A to oznacza, że ​​źle jest być mężczyzną. „Pierwsza kobieta to MAMA” ich nie lubi. A on nie chce być mężczyzną. Dziecko objawia się na różne sposoby: nosi kobiece sukienki – utożsamia się z płcią przeciwną lub, zupełnie odwrotnie, manifestuje się „Obrońca Mamy”. Dziecko wówczas nienawidzi swojego ojca i kształtuje obraz „taty antymężczyzny”. Staje się troskliwy i kochany przez matkę, ale tutaj sytuacja może rozwijać się w dwóch kierunkach: A) Kształtowanie się egocentryzmu u dziecka B) Kształtowanie się agresji wobec mężczyzn „podobnych” do ojca C) „Kobieciarz” – wizerunek Żeńki z filmu „Ciesz się kąpielą...” D) „Mamuśki”. Tworzenie się strachu przed związkami, jedyną ukochaną kobietą jest matka. W artykule opisano jedynie dwie możliwości wielowymiarowego rozwoju przyszłego dziecka z rodziny, w której odeszło jedno z rodziców. Podstawowa zasada: Dziecko kocha absolutnie i jednakowo!!! Zadbaj o psychikę swojego dziecka! Autorka artykułu: Skripacheva Elena Nikołajewna.