Z okazji zbliżającego się Międzynarodowego Dnia Kobiet - gratulacje dla pięknych dziewczyn, kobiet i innych pań; i chcę jeszcze raz napisać kilka „psychologicznych rewelacji” na temat teorii związków :) Panowie, również polecam przeczytać.* * *W sumie na początek mała „zrzędliwa” uwaga: o powiązaniach Teorii i praktyka. Z jakiegoś powodu panuje dziwne przekonanie, że są to różne rzeczy; i pierwszeństwo należy dać praktyce, ponieważ „daje rezultaty”. Ale w rzeczywistości praktyka jest kontynuacją teorii, nie istnieją one oddzielnie. To dwie strony, ale „moneta” (zrozumienie) jest jedna i ma wartość tylko w przypadku „obie stron”. To zdanie słynnego Einsteina: „Problemu nie można rozwiązać na poziomie, na którym się pojawił”. Błędem jest zakładanie, że problemy na poziomie „praktyki” rozwiązuje się wyłącznie na tym poziomie. Wcale nie - najczęściej problem leży na poziomie teoretycznym: jeśli nie udało Ci się dotrzeć tam, gdzie chcesz, najprawdopodobniej Twoja mapa jest zła, a nie Twoje umiejętności chodzenia :) Dotyczy to ogólnie wszystkich ludzkich zachowań: aktywności to realizacja jakiejś osobistej „teorii”: kim jestem, czego chcę, co muszę zrobić, aby to osiągnąć itp. Ale cóż - ze wstępu przejdźmy do samej teorii :) * * *Więc dlaczego chciałam dzisiaj porozmawiać o Romansach, Romansach w związkach itp.? Tak, a wszystko dlatego, że – w tym „wycinku rzeczywistości” jest tak wiele mitów i irracjonalnych pomysłów, że ludzie mają zupełnie amorficzne rozumienie tematu. Jakie jest zatem „tradycyjne” rozumienie romansu – „Romans 1.0”? W najbardziej ogólnym przypadku wyraża się to terminem P. Zygmantowicza - „Nieprzewidywalna niespodzianka” lub „Niespodziewana nieprzewidywalność”. Oznacza to, że „romantyczny” w tym sensie jest koniecznie czymś „nagłym”, „oszałamiającym”, „uderzającym”, „niezwykłym” i tak dalej. Poleć tam z ukochaną osobą w kosmos, tak; albo zjeść obiad gdzieś na dnie gigantycznego akwarium... No, albo „przynajmniej” - o poranku 8 marca 8 marca wypełnij jej łóżko lotosami zamiast różami :) Jednakże, jak zauważył szanowany badacz małżeństw John Gottman - zamiast robić to od nowa za każdym razem, gdy „rozpalasz iskrę”, łatwiej jest stale utrzymywać „ognisko” swojej miłości. John obserwując pary „odkrył”, że prawdziwy romans „Romans 2.0” nie jest czymś związanym z niezwykłymi działaniami czy sytuacjami. Jest to każde zachowanie, które mówi Innemu, że stawiasz jego interesy przynajmniej na równi ze swoimi własnymi; jego wartości są również dla Ciebie ważne; jego uczucia są twoimi itp. Oznacza to, że taki „codzienny”, codzienny romans jest o wiele ważniejszy dla utrzymania „Atmosfery Pary” niż niektóre z twoich niesamowitych wspólnych wypraw, wycieczek i wakacji, między innymi, Gottman Do najbardziej romantycznych „elementów behawioralnych” zalicza „Kroki ku”, które pojawiają się w życiu codziennym. Które są zupełnie „nie romantyczne” z punktu widzenia Hollywood i jego infantylnych (i nie aż tak infantylnych!) wielbicieli. Scena: No cóż, przynajmniej możesz sobie wyobrazić, że mąż i żona są w supermarkecie, a żona nagle: „Och, skończył się nam wybielacz, nie pamiętasz?” Mąż zamiast zwykłego „O nie”, wzruszając ramionami, aktywnie „wychodzi do przodu”: „Och, nie pamiętam siebie... Czekaj, na wszelki wypadek pójdę po kilka butelek”. Albo inaczej - mąż siedzi z gazetą, a żona okazuje się być w pobliżu i pyta: „Słyszałeś, co tam ma Natasza?” Opcje: A) Mrucz „Nie” i zaglądaj dalej do gazety; B) Mrucz „Nie”, podnieś wzrok znad gazety i kontynuuj: „Co ona tam ma, nie wiem, powiedz mi”. Tak, i na tym poziomie - romantyzm jest obsługiwany :) Jeszcze kilka „niesamowitych faktów: 1) „Romans” 1.0” to dużo pi... Ech, pogawędka :), rzucanie komplementów na lewo i prawo, obszerne „dzielenie się przeżyciami”… Ale okazuje się, że dużo bardziej romantyczne („2.0”) - pauzy i cisza; kiedy nie do końca. Jasne jest, co powiedzieć... I nie ma potrzeby, nie ma pragnienia - kiedy oboje przeżywacie to samo, tu i teraz, kiedy możecie - tak jak w reklamie Twixa - zrobić to bardzo rzecz.!