Jak wiadomo, żywa osoba często odczuwa... Jednak nie każdy ma nawyk zwracania szczególnej uwagi na swój wewnętrzny świat. Często unika się emocji (jedzenia, palenia, zabawy); stłumione (jakby ich nie było i tyle); są zaprzeczane („nie, nie jestem zły!!”;), lub tłumaczone są, że „to wszystko jest nieważne” i tak dalej. Każdy ma swoje własne, nawykowe sposoby „radzenia sobie”. Jednak emocje, które nie są w pełni przeżyte, nie znikają. Mają tendencję do kumulowania się, wypierania (w całych kompleksach) do nieświadomości i stamtąd wpływają na postrzeganie (sytuacji, ludzi, życia). Ale o tym innym razem.) Również nieprzereagowane emocje gromadzą się w ciele jako napięcie, a następnie manifestują się w postaci objawów cielesnych. Niektórzy ludzie mają trudności z nazwaniem emocji (co dokładnie teraz czuję); ze świadomością jego modalności. Emocje i uczucia powstają jako reakcja na świat zewnętrzny i wpływają na stan wewnętrzny. Każda emocja ma swoje własne funkcje. Człowiek ma dostęp do całego ich spektrum. Nie ma „złych” i „dobrych” emocji. Każdy jest ważny. Jednak niektórzy ludzie nauczyli się już w dzieciństwie, że nie wszystkie emocje są akceptowane przez społeczeństwo. Wewnątrz jest tyle postaw: „nie możesz się złościć, to jest złe”, „płacz jest nie do przyjęcia”; „Zbyt energiczne okazywanie radości jest nieprzyzwoite” i tak dalej. Ktoś wręcz uważa okazywanie jakichkolwiek emocji za słabość... Tłumienie, unikanie, zaprzeczanie swoim emocjom (siebie) może pochłaniać mnóstwo energii. Wtedy człowiek często czuje się przygnębiony i zmęczony. Nie odczuwanie (otępienie) jedynie tzw. „negatywnych” emocji nie zadziała, wpłynie to na całe spektrum, tj. Nie będzie też jakiejś szczególnej radości, inspiracji czy zainteresowania: „tak, jest dobrze, ale mnie to nie cieszy”; „jakby mnie to nie dotyczyło”. poczuć, że żyjesz 🌱A jak się teraz czujesz? Oczywiście lepiej jest doświadczyć wszystkich emocji na raz: wdechu i wydechu. Bez tłumienia, bez ograniczania, bez odkładania na później Często zadawane pytania: Co zrobić z emocjami, które pojawiają się w życiu codziennym. Odpowiedź jest tylko jedna – żyć. Nieprzeżyte emocje pozostają w Tobie. Co zrobić, gdy Cię dotkną: 1. Zauważ i przyznaj: tak, to jest mój stan, to, co jest teraz w środku.2. Nazwij to, co teraz czuję (złość, uraza, strach, poczucie winy, wstręt, radość, smutek, smutek itp.)3. Zapewnienie temu wyjścia jest bezpieczne i przyjazne dla środowiska dla Ciebie i innych. Proste sposoby: 💫 Odpocznij. Nic z tym nie rób. Czuć. Daj emocji możliwość pełnego rozwoju. Zwróć uwagę, jak reaguje w organizmie. Pozwól, żeby wszystko było... Daj sobie czas, bądź w nim.💫Mów głośno, sam na sam ze sobą, wszystko, co czujesz, realizując w ten sposób i wyrażając konstruktywnie (dla siebie i innych).💫Papier do łez, stare czasopisma; uderz w poduszkę/worek treningowy; Możesz warczeć (chodzi o złość). Świetne do wyrażania złości u dzieci! Sprawdź ;)💫 Rysuj: weź dużą kartkę papieru i coś, czym możesz rysować (ołówki, pisaki, jeszcze lepiej farby). - weź kilka głębokich wdechów i wydechów - pomyśl o tym, co Cię dręczy, co uczucia utknęły w tobie i zacznij rysować: w ogóle nie myśląc o tym, co i jak się okaże. Mogą to być linie, bazgroły, różne kolory lub jeden kolor, obrazy lub kształty, nie ma to znaczenia - po zakończeniu rysowania weź jeszcze kilka głębokich wdechów i wydechów. Połóż się na podłodze, po prostu połóż się (nie analizuj) - zwróć uwagę na swój stan. Zapisz (wszystko o swoim stanie, myślach, odczuciach w ciele, czy czujesz się dobrze czy źle? Dlaczego? Podziel się tym, co zrobiłeś.?👆Ważne! Jeśli nie potrafisz sobie tego poradzić samodzielnie, skontaktuj się ze specjalistą (psychologiem) , psychoterapeuta). Zwłaszcza jeśli chodzi o długotrwałe lub nie do końca uświadomione (nie wiem co jest ze mną nie tak) stany i emocje. Zadbaj o siebie 🌱 Foto-obraz, autor: Cyril Rolando, francuski artysta cyfrowy, psycholog kliniczny.