Dzisiaj chcę podzielić się przemyśleniami na temat związku modeli psychoterapii ze strukturą duszy ludzkiej według starożytnych nauk duchowych Kabały. Weźmy na przykład dzisiaj psychoterapeutyczną triadę „Działania (ciało) – uczucia – myśli” i kabalistyczną ideę 3 poziomów indywidualnej duszy człowieka „nefesh-ruach-neshama”. W kabale nefesh jest najniższym, poziom zwierzęcy. W psychoterapii obszarami pracy na tych „niższych piętrach” duszy będzie przede wszystkim podejście zorientowane na ciało i psychoanaliza, praktyki pracy z głębokimi doświadczeniami, których korzenie sięgają wczesnego dzieciństwa i często są spychane w sferę nieświadomy. Jak piszą kabaliści, nefesz znajduje się w ludzkiej wątrobie, „najgorętszym” i najbardziej wytrzymałym organie. Nie bez powodu okolice brzucha i przepony nazywane są „cmentarzem emocji”. Kabaliści traktują symbol zapalonej świecy jako metaforę ludzkiej duszy, dlatego w tym modelu istotną część duszy porównuje się do wosku, czyli oleju, materialnej podstawy niezbędnej w procesie spalania. W języku psychologicznym to właśnie zapewnia podstawowe siły witalne, potrzeby człowieka, najprostsze uczucia i motywy, instynkty, które zapewniają człowiekowi przetrwanie i zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych Ruach. Część duszy zlokalizowana w sercu. Jest to most łączący poziom górny i dolny (swoją drogą, w języku hebrajskim słowo „uczucie” (רגש) i słowo „most” (גשר) składają się z tych samych liter. W tradycji kabalistycznej poziom ruach obejmuje cechy pozytywne i negatywne (miłosierdzie, umysł, wyobraźnia, intelekt, zazdrość itp.). Tutaj arsenał psychologa będzie obejmował techniki z terapii gestalt, terapii sztuką, terapii emocjonalno-wyobrażeniowej, dramatu symbolicznego. Na tym poziomie następuje praca z uczuciami i relacjami , włączając w to stosunek do siebie, wracam do kabalistycznego obrazu zapalonej świecy, wtedy poziom ruach to knot. Zgadzam się, gdy nie ma pozytywnego nastawienia do działania, to w psychologii nie ma co „palić”. podobnie jak w „nauce o duszy” i ezoterycznym rozumieniu duszy ludzkiej, nie ma ścisłej gradacji pomiędzy poziomami. Zatem górne piętra poziomu ruach są niższymi piętrami poziomu neshama. Kierunek poznawczo-behawioralny psychoterapii można scharakteryzować jako połączenie serca i głowy osoby, irracjonalności i racjonalności, obiektywnych faktów i subiektywnych idei mieszkaniem jest mózg. To najwyższy poziom, na którym od klienta oprócz motywacji i gotowości do zmian wymagana będzie chęć uczenia się, poszukiwania informacji zewnętrznie i wewnętrznie, analizowania i zadawania sobie egzystencjalnie ważnych, filozoficznych tematów. Na przykład tylko na tym poziomie możliwa jest interakcja z 4 egzystencjalnymi darami według Irvina Yaloma: śmiercią, wolnością, izolacją i bezsensem. Konfrontacja z nimi, zrozumienie tych pojęć wymaga i ujawnia wiele istotnej wiedzy ludzkiej. Wiedza jest zwykle kojarzona ze światłem, a w Kabale poziom neshamah jest przedstawiany jako światło świecy. Czy otrzymawszy odpowiedzi na ważne pytania ludzkiej egzystencji, nie jest to światło wiedzy, które oświetla drogę życia i ogrzewa innych? Podsumowując rozumowanie, chciałbym zwrócić uwagę na ciekawą grę słów, która może stać się metafora terapeutyczna: Zgodnie z mądrością Kabały, istnieją 3 części duszy, które Neszama (mózg) powinna dominować, jak jeździec nad koniem. Dodając pierwsze litery hebrajskich nazw wymienionych organów (Mózg מוֹחַ, serce לֵב, wątroba כָּבֵד) otrzymujemy słowo „Król” (מלך), które oznacza mieć dość sił i zasobów, aby samodzielnie wyznaczać bieg wydarzeń. życia, pod warunkiem, że na pierwszym miejscu stawia się zdrowe zdrowie. Przy dominującej funkcji wątroby, siedlisku instynktownych motywów zwierzęcych, gniewu, uzyskuje się słowo „Nic” (כלום). Przychodzą mi na myśl słowa Wiktora Krotowa: „Instynkt jest pilotem ciała, godnym wszelkiego szacunku, dopóki nie zacznie działać».