Kiedy otworzysz oczy i spojrzysz na swoje ręce, w których jest wszystko, co potrzebne, aby się stąd wydostać. To bolesne oczekiwanie rozdziera mnie na strzępy. Jesteś zamknięty w poczekalni, w pokoju wątpliwego oszustwa, zwabiony tutaj czystą prawdą strachu i nienawiści, która panuje na zewnątrz tego ciasnego, ale bardzo bezpiecznego pokoju. Ten ktoś, kto Cię tu przetrzymuje, nazwijmy go „blokerem”, zablokował nie Ciebie, ale Twoje uczucia, zamknął je w Tobie rękami, zrobił wszystko czysto, nie dając Ci powodu wątpić w jego brudne intencje. Włożył w Twoje dłonie klucz, którym zamknęłeś się w pokoju emocjonalnej niewrażliwości, blokując strach i ból, przed wiatrem prawdy zwalającym Cię z nóg potężnymi podmuchami smagającym miękką skórę policzków, rozbierając się ciebie na drodze, a jednocześnie chronił cię przed wpływem blokera. Blokujący wiedział, że zamkniesz drzwi od środka, które były wcześniej otwarte i w zasadzie nie przeszkadzało ci to w stracie panowania nad sobą, ale ty, ty sam wziąłeś ten klucz do zamka składający się z emocji i uczuć i zamknąłeś te drzwi, zachowując w sobie ból, strach i złość, w pozornym cieple i komforcie tego małego pokoju dla dwojga. Wiedział, że przyjmiesz ten klucz, kopię jego własnej duszy, która odtąd odpowiada temu, jak się czujesz. Wiedział o tym po prostu dlatego, że jest częścią ciebie i zna cię tak, jak siebie samego, ale ty go nie znasz. Zaprzeczając swoim uczuciom, blokując je, zaprzeczasz w ten sposób istnieniu blokera i tym samym czynisz go niedostępnym dla twojego wpływu na niego, ale on bezpośrednio kontroluje cię w strefie swojej kontroli - pokoju wątpliwego oszustwa. Działając na blokera paradoksalnie łatwe i absurdalnie niemożliwe. Cała trudność polega na tym, że jest częścią ciebie, a ty nawet nie wiesz o jego istnieniu. To nie jest Shadowboxing, to jest Shadowboxing. Jest to walka jednorundowa, w której zwycięzca przekręca klucz w jedną lub drugą stronę, popychając drzwi lub ciągnąc je do siebie i to wszystko. Bardzo łatwo jest zrozumieć logikę i istotę blokera; wystarczy zrozumieć, czego się boisz i co cię denerwuje. To jest ścieżka blokera, którą podążał bez obawy, że zostanie wykryty. Wręcz przeciwnie, chce się ujawnić, chce się wyrwać z ciasnego pokoju, w którym własnymi rękami zamknęliście siebie i jego razem z sobą. To gra, w której nie rozwiązuje się najważniejszej rzeczy, która jest poza grą, a mianowicie samego problemu, przez który zostałeś zamknięty w poczekalni, zatrzymując swoje życie. Istotą blokera jest twoja istota, twoje lęki i ból, i możesz je odblokować, działając na nie za pomocą środków przeciwstrachowych i przeciwbólowych. Leczyć, a nie okaleczać i zabijać. Zafunduj sobie, traktuj swój zablokowany ośrodek uczuć, swoje okaleczone emocje i swój straszny strach. Traktuj siebie, swoją akceptację i ciepło, uznanie i cierpliwą postawę wobec powolnego powrotu do zdrowia. Możesz odblokować blokera, działając na jego najsłabszy punkt - odblokowując swoje uczucia na własne ryzyko. I to jest naprawdę bardzo przerażające. W międzyczasie przekręcasz kluczyk z ręką w kieszeni spodni. Siedź cicho, oddychaj równomiernie. Wszystko jest regularne. Wszystko jest ciche.