Metoda „Konstruktywna kłótnia” („Konstruktywna kłótnia”) Autorem metody jest czeski psycholog S. Kratochvil. Istota tej techniki polega na tym, że małżonkowie proszeni są o odegranie rzeczywistej lub hipotetycznej (według wyjściowego scenariusza zaproponowanego przez psychologa) sytuacji konfliktowej, a następnie za pomocą specjalnego kwestionariusza (formularza oceny) oceniają skuteczność swojego zachowania w właśnie rozegrała się sytuacja konfliktowa. Jako scenariusze wyjściowe psycholog może wykorzystać sytuacje z książki E.G. Eidemillera i V.V. Justitskis, 1999. Sytuacja 1. Rola małżonka: „Masz ponad 30 lat, z zawodu jesteś inżynierem. Charakter pracy jest biurokratyczny i nie wymaga specjalnej wiedzy zawodowej. Zarobki są niskie i nieregularne. Znany zespół, który istnieje od lat. Rutyna. Jesteście małżeństwem od dawna. W instytucie poznałam mojego męża. Jest dziecko, które jest teraz ze swoją babcią. Wydaje Ci się, że od chwili powstania rodziny mąż przyjął pozycję osoby zależnej, zewnętrznego obserwatora. „Jest tam prawdziwy, entuzjastyczny, aktywny - w pracy, z kolegami, przyjaciółmi”. W domu woli w nic się nie wtrącać. Letni dzień... Jeden z wielu w Twoim życiu. Rano było zimno, więc ubrałaś ciepłą wełnianą sukienkę. W ciągu dnia zrobiło się cieplej. Wracasz do domu po pracy, podróżujesz dusznym transportem. W każdej ręce trzymasz ciężką torbę z zakupami. Wróć do domu i zobacz męża leżącego na sofie z książką w rękach. Albo czyta, albo śpi. W kuchni, do której wszedłeś, w zlewie sterta brudnych naczyń, brud na podłodze... Czujesz bardzo silne uczucie... Wydaje się, że... Wiele myśli przeleciało Ci przez głowę... Ty zacznij działać zgodnie z tym swoim stanem...” Rola małżonka: „ Masz ponad 30 lat. Jesteś inżynierem w jednym z instytutów badawczych, zajmującym się pracą naukową i projektową. To cię urzeka. Czasami zostajesz w pracy do późna, bo chcesz przedyskutować swoje pomysły ze współpracownikami i dokończyć to, na co nie miałeś czasu. Zespół szanuje Cię jako specjalistę, mimo że nie zrobiłeś kariery. Pensja jest niska, nie satysfakcjonuje Cię, ale sam charakter pracy „rekompensuje wszystko”. Unikasz pracy publicznej. Masz rodzinę, żonę poznałeś na studiach. Jedno dziecko, obecnie z babcią. W domu w ostatnich latach często dochodziło do konfliktów z żoną. Zawsze jest z czegoś niezadowolona. Wydaje jej się, że mało uwagi poświęcasz rodzinie. Rzeczywiście, praca pochłania dużo energii. W domu chcę odpocząć, zrelaksować się, pomyśleć o czymś. W konfliktach z żoną starasz się ją zrozumieć, czasem się jej poddajesz, ale nie zawsze to wychodzi. Dzisiaj wróciłeś do domu i zjadłeś lunch. Zostawili wszystko w kuchni tak jak było, decydując, że sprzątają później. Musiałeś za wszelką cenę dokończyć czytanie książki, którą dostawałeś na kilka dni. Dzisiaj twoja żona przyszła trochę później niż zwykle. To prawda, że ​​​​książka tak cię porwała, że ​​nie zwróciłeś uwagi na jej przybycie. Ale kiedy usłyszałeś jej głos, musiałeś odłożyć książkę...” Sytuacja 2. Rola współmałżonka: „Ja i moja żona mamy po 25 lat. Ile lat jesteś żonaty? Czekaj, czekaj... O, tak! Przecież nasza Katia ma dwa lata, czyli trzy lata. Kiedy mieszkałam z rodzicami, wszystko szło normalnym torem: szkoła, praca, przyjaciele, piwo, motocykl. Teraz? To samo... Mamy mieszkanie, ale mieszkamy albo z jej rodzicami, albo z moimi. A kto się zaopiekuje Katką? Ja, czy co? Moja żona jest niewłaściwa, gdy mówi, że moi rodzice ją cały czas uczą. No dobrze, ale kto inny będzie uczył swoją żonę? „Żono, poznaj swoje miejsce!” A tak przy okazji, jej rodzice mnie uczą. Uważam, że czasem żonie trzeba dać nauczkę. W przeciwnym razie zapomni, kto jest dowódcą w domu. Wczoraj gościliśmy gości. Cóż, powiedziałem żonie, co ma robić. Żeby była zwinna, znowu szacunek dla męża... A ona nagle mi mówi...” Rola żony: „Ja i mój mąż mamy 25 lat. Jesteśmy trzy lata po ślubie. Mamy własne mieszkanie. Ale tak się składa, że ​​mieszkamy albo z jego rodzicami, albo z moimi. Oboje pracujemy. Nasza Katia ma dwa lata. Tyle kłopotów... Dobrze, że moi rodzice oczywiście przede wszystkim pomogli. Sklepy, przychodnie, pralnia, sprzątanie – to wszystko moja mama. DobrzeJa, oczywiście. Tak, zapomniałam powiedzieć, latem odpoczywamy na ich daczy, czyli na daczy rodziców mojego męża. Kiedy mieszkamy z mamą, jest to dla mnie łatwe i dobre. Mogę komunikować się z przyjaciółmi, odwiedzać, oglądać telewizję. Kiedy tam mieszkamy, ciągle mnie uczą. Już nie zadzwonisz do znajomych: „Przyjaciółki są cenniejsze od córek…” A co z mężem? Przyjaciele, piwo, motocykl... Czy to normalne?! Wczoraj świętowaliśmy w naszym mieszkaniu urodziny naszej córki. Jestem gospodynią! Musiałam zawrócić... To prawda, wiele smakołyków przyniosła mama, a mąż... Przypomniałam sobie, że był mężem. Powinieneś widzieć jego postawę i gesty. „Przynieś, zabierz... Powiedziałem…” Dumne odwrócenie głowy. „Widziałeś, jak mam... moją żonę na tsyrly!” Pół godziny, godzina... I wtedy mu powiedziałam..." Po przegranej kłótni małżonkowie proszeni są o wypełnienie specjalnego formularza oceny. Formularz oceny metody „Konstruktywna kłótnia”. Styl kłótni. Parametr oceny kłótni 1) Konkretność Konstruktywne zachowanie – Atak lub obrona ma na celu konkretne i konkretne działania w danej chwili; Zachowanie destrukcyjne – Rozmowa jest niespecyficzna, zachowanie można nazwać typowym; rozmawiają o wcześniejszych działaniach lub rzeczach niezwiązanych z rozwiązywanym problemem Wynik -2) Zaangażowanie małżonków w interakcję Zachowanie konstruktywne - Obydwoje partnerzy aktywnie angażują się w interakcję, „uderzaj i otrzymuj ciosy” Zachowanie destrukcyjne - Jedno z nich. uczestnicy nie wdają się w kłótnię, unikają jej, obrażają się i kończą ją wcześniej. Ocena -3) Styl komunikacji Konstruktywne zachowanie - Jasne i otwarte komunikaty, każdy mówi za siebie, myśli o swoich słowach; drugi go rozumie i reaguje Zachowanie destrukcyjne – Zbyt częste powtarzanie swoich, słabe słuchanie się nawzajem, ukryte podpowiedzi i niejasności, ukrywanie się za wypowiedziami i słowami innych osób Ocena -4) „Fair play” Konstruktywne zachowanie – Żadnych ciosów „poniżej” pasa” bierze się pod uwagę to, co partner jest w stanie znieść. Zachowanie destrukcyjne – Kłótnie nie odnoszą się do przedmiotu kłótni, ale boleśnie uderzają partnera w jego słabe punkty. Ocena – Wyniki kłótni. Parametr oceny kłótni 1) Informatywność interakcji Konstruktywne zachowanie – nauczyłem się lub zrozumiałem coś, nauczyłem się czegoś nowego Zachowanie destrukcyjne – niczego się nie nauczyłem, coś, o czym wcześniej nie słyszałem. Wynik – 2) W jakim stopniu małżonkowie byli w stanie odpowiedzieć na emocje, które skumulowane w nich Zachowania konstruktywne – Spadło napięcie, wyrażono skargi, skargi, dano upust emocjom, zmniejszyła się irytacja Zachowania destrukcyjne – Rozmowa nie doprowadziła do obniżenia napięcia, pozostało lub nawet wzrosło Wynik – Styl argumentacji Kłótnie parametrów oceny1) Jak blisko małżonkowie stali się w wyniku interakcji Konstruktywne zachowanie - Kłótnia doprowadziła do wzajemnego zrozumienia i zbliżenia, małżonkowie czują, że są od siebie zależni i prawidłowo siebie oceniają Zachowanie destrukcyjne - małżonkowie oddalili się od siebie bardziej, nie rozumieją siebie nawzajem lub odczuwają jakąś niesprawiedliwość. Ocena -2) Czy interakcja doprowadziła do poprawy sytuacji? Konstruktywne zachowanie - Kłótnia doprowadziła do rozwiązania problemu, wyjścia z sytuacji konfliktowej, do zrozumienia i wzajemnych ustępstw; rozważono i omówiono dalsze zachowanie. Zachowanie destrukcyjne - nie znaleziono rozwiązania, partner nie próbował poprawić sytuacji lub nie wspierał takiego pragnienia w drugiej osobie, nie idzie na ustępstwa i nie chce niczego w sobie zmieniać. Ocena - Korzystając z tego formularza, możesz uzyskać następujące integralne wskaźniki dotyczące jakości interakcji podczas kłótni: styl kłótni, wyniki kłótni, wynik końcowy. Zdaniem S. Kratochvila styl kłótni oceniają obydwoje uczestnicy. Za każdą sekcję możesz otrzymać -1,0 lub +1 punkt; zatem ostateczny wynik może wynosić od -4 do +4 punktów. Oceniając wyniki kłótni, punkty są naliczane dla każdego uczestnika osobno. Możesz uzyskać profil kłótni, umieszczając w kolumnach znaki w różnych kolorach. Ostateczny wynik uzyskuje się poprzez zsumowanie punktów z całego formularza i może osiągnąć wartość od -8 do +8 punktów. Po., 1999.