Dobra wiadomość!!! Z wyjątkiem szczególnych przypadków psychiatrycznych, wszystkie dzieci wykazujące agresję mają ku temu powód. A tym powodem jest niezaspokojona potrzeba. To wszystko. A jeśli dziecko zgłasza to w sposób destrukcyjny, to znaczy, że albo nie wie, jak to zrobić inaczej (nie nauczono go), albo nie ma zasobu (nie wie, kto lub na czym może polegać). A następnie proponuję rozważyć „trudne” zachowanie nie z punktu widzenia „dlaczego?”, ale z punktu widzenia. "Po co?". Oznacza to, że robi to PO CO? Rozważmy kilka przyczyn przejawu agresji: 1. Aby zbadać granice kontaktu (co można, a czego nie można tutaj zrobić) Co zrobić: Przejrzyj umowę rodzinną. W końcu wraz z pojawieniem się dziecka wiele się zmieniło w domu. Nadszedł czas na redystrybucję praw i obowiązków członków rodziny. Ustal nowe zasady. Oficjalnie „adoptuj” swoje dziecko jako ustawodawcę. O wiele trudniej jest złamać zasady, które zaakceptowałeś.2. Bronić swojego prawa do bycia „innym”. Wielu z nas kojarzy miłość i intymność z podobieństwem. Wydaje nam się, że jeśli myślimy tak samo, kochamy te same rzeczy, to jesteśmy sobie bliscy. Jeśli nie myślisz tak jak ja, to znaczy, że mnie nie kochasz! A potem ważne jest dla nas, aby uczynić tego, który jest nam bliski, podobnym do nas, niszcząc różnice! Brak różnicy to iluzja kontroli. Co zrobić: Zmień kontrolę nad sprawami dziecka. Ważne jest, aby dzieci zdobywały doświadczenie własnych decyzji, a nawet porażek.3. Nasz strach przed przeszłością dziecka (Zaprzeczając pochodzeniu dziecka, tak naprawdę wypieramy się jego samego. Być może jego uczucia wzniecają w nas całą burzę: niezrozumienie, urazę, złość... Przecież to My to robimy wszystko dla niego, a nie jego krewni, a on ich ubóstwia... Ale druga skrajność – nienawiść do biologicznych rodziców – też jest dla dziecka zbyt dużym ciężarem.) Co zrobić: Pozwól mu porozmawiać o swojej przeszłości, kiedy on chce. W końcu często jest to jedyna rzecz, która do niego należy. Pomóż dziecku podzielić się swoimi obawami i zmartwieniami. I tutaj raczej ważne jest, aby zrozumieć, jaki rodzaj strachu czyta od ciebie dziecko. Czego NAPRAWDĘ się boisz? Najprawdopodobniej będzie to historia o Tobie, a nie o nim. A potem najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla swojego dziecka, jest uporanie się z tą twoją historią.4. Aby zyskać intymność. A jeśli też go dasz, to kontakt fizyczny. (Skandal to intymność! Oczywiście! Tylko ty i ja! Cały świat schodzi na dalszy plan!!!) Co robić: Daj mu to, czego chce „bez walki”! Zwracaj na niego większą uwagę, spędzaj z nim więcej czasu. Uścisk! Słuchaj!5. Niemożność wyrażenia złości (Dokładnie wyrażaj, a nie kontroluj! Nasze uczucia możemy kontrolować dokładnie w takim samym stopniu, jak proces oddawania moczu. Czyli w zasadzie nie przestawaj tego robić, a jedynie dbaj o to, aby wszystko było zrobione jak należy) czas we właściwym miejscu.)Co robić: Naucz dziecko wyrażać swoją złość w rozsądny sposób. Trudne zadanie. Ale dzieci nie nauczą się tego, jeśli zabrania się im werbalnego wyrażania złości. Znowu musimy zacząć od siebie: jak wyrazić swoją złość? Może po prostu boję się gniewu innych ludzi? Jak na to reaguję? Jakie tradycje wyrażania złości istnieją w naszej rodzinie? Itd.6. Czuje się niekochany (To uczucie pojawia się u dzieci, ponieważ dorośli nie wiedzą, jak okazywać miłość lub nie uważają tego za konieczne.) Co robić: Porozmawiaj ze swoją drugą połową, w jaki sposób on (ona) rozumie, że jesteś jego (jej) ) ) Miłość? Jak przekazujesz miłość swojemu partnerowi? Oczywiście nie mam na myśli tylko słów! Czy on cię słyszy? A ty? Jak by mu się to podobało? A ty? Być może będziesz potrzebować kilku „sesji korepetycji”, aby opanować tę prostą sztukę.7. Nie mogę powiedzieć NIE. (Agresja nie zawsze jest atakiem. Mówiąc komuś „nie”, okazujemy agresję. Zabraniając dziecku okazywania agresji, nie uczymy go mówić „nie”, a to dla niego bardzo ważne słowo. Jesteś nieprzyjemny, gdy mówi Ci „nie”? Ale jeśli Tobie tego nie powie, nie powie tego tym, którzy częstują go papierosem,…. ”.