W dzisiejszych czasach tylko leniwi nie rozmawiają o interakcjach z zespołem stresu pourazowego (zespół stresu pourazowego). Specjaliści są przeszkoleni w identyfikowaniu objawów PTSD, kwalifikowaniu ich i pracy z traumą różnymi metodami. Ale w tym artykule nie będzie mowa o leczeniu istniejących przejawów zaburzenia, ale o ich zapobieganiu. Najpierw należy ustalić, jaka jest sytuacja awaryjna (sytuacja nadzwyczajna) dla danej osoby zgodnie z prawem federalnym Federacji Rosyjskiej „O ochronie ludności i terytorium przed sytuacjami nadzwyczajnymi naturalnymi i spowodowanymi przez człowieka” nr 68-FZ z dnia 21 grudnia 1994 r.: „Sytuacja nadzwyczajna to sytuacja na określonym terytorium, która powstała w wyniku wypadku niebezpieczne zjawisko naturalne, katastrofa, rozprzestrzenianie się choroby stwarzającej zagrożenie dla innych, klęska żywiołowa lub inna katastrofa, która może doprowadzić lub spowodowała śmierć ludzi, szkodę dla zdrowia ludzkiego lub środowiska, znaczne straty materialne i zakłócenia w funkcjonowaniu warunków życia ludzi.” Z punktu widzenia występowania niepożądanych reakcji psychicznych główną rolę odgrywa nie tylko samo zdarzenie kryzysowe, ale raczej to, jak jednostka postrzega, interpretuje i przeżywa to wydarzenie wydarzenie, które ma wpływ na życie ludzi i może spowodować nie tylko szkody fizyczne, ale także przynieść konsekwencje psychologiczne. Jeśli mówimy o jednostce, takie uszkodzenie nazywa się traumą, a zdarzenie traumatycznym. W przypadku, gdy sytuacja kryzysowa ma dla jednostki ogromne znaczenie, a jej przeżycie przekracza indywidualne kompensacyjne zasoby psychiczne, mogą wystąpić różne zaburzenia psychiczne. Po raz pierwszy zwrócono uwagę na rozwój tego typu zaburzeń już w czasie II wojny światowej. Jednocześnie podjęto pierwsze próby odprawy. Głównym celem była normalizacja nienormalnych reakcji ludzi, którzy brali udział w działaniach wojennych, co doprowadziło do zdolności do przetrwania sytuacji i kontynuowania życia. Stanowiło to podstawę współczesnego podsumowania. Obecnie metodę tę z powodzeniem wykorzystuje się w pracy z osobami, które doświadczyły: działań wojennych, różnego rodzaju katastrof, ataków terrorystycznych, klęsk żywiołowych i innych sytuacji kryzysowych. Definicję debriefingu podał amerykański psycholog John Mitchell w 1983 roku: Debriefing to środki korygujące stany psychiczne i zachowania osób, które doświadczyły stresu traumatycznego lub były świadkami traumatycznego wydarzenia. Co warto wiedzieć o debriefingu: - to nie jest terapia, ale zapobieganie możliwym psychologicznym konsekwencjom traumatycznego doświadczenia; grupowy i indywidualny, przy czym najskuteczniejszy jest praca w grupie osób, które przeżyły to samo. Emergency – mający na celu zrozumienie natury stresu traumatycznego, opanowanie sposobów jego przezwyciężenia i zapobieganie wystąpieniu negatywnych objawów przeżywania sytuacji kryzysowej; Głównym celem odprawy jest zmniejszenie nasilenia konsekwencji psychologicznych po doświadczeniu stresu. Zadania, które pozwala rozwiązać odprawa: - opracowanie i przeżywanie wrażeń, odczuć i reakcji na sytuację kryzysową, - zmniejszenie napięcia osobistego lub grupowego; własnych reakcji uczestników sytuacji kryzysowej; - nauka odnajdywania sensu osobistych doświadczeń poprzez zrozumienie wydarzeń i osobistych reakcji; - informacja i przygotowanie na możliwe doświadczenia i reakcje, które mogą się później wydarzyć; - poszukiwanie i omawianie sposobów samopomocy; przyszłości, omawiając metody samoopieki i informując uczestników, do jakich organizacji mogą w przyszłości zwrócić się o pomoc. A być może głównym zadaniem debriefingu jest sprawienie, aby uczestnik poczuł, że nie jest sam w tej sytuacji. ma wsparcie, wsparcie i zasoby, aby przetrwać to doświadczenie. Z kolei z punktu widzenia praktykującego psychologa prowadzącego debrieping, metoda ta doskonale sprawdza się na różnych etapach traumatycznej sytuacji. Świetnie sprawdza się zarówno ze świeżą kontuzją, jak i po pewnym czasie. Szczególne niebezpieczeństwo po wystąpieniu sytuacji awaryjnej +79990688860.