Zacznijmy od najważniejszej rzeczy: pieniądze w ogóle szczęścia nie dają. Często wynika to z zazdrości innych wobec tych, którzy je mają, obsesyjnego pragnienia ich powiększenia, zachowania i strachu przed ich utratą. Za pieniądze można kupić dużo, ale nie zdrowie, nie miłość, nie rodziców, nie przyjaciół i, co najważniejsze, nie szczęście. I znowu najważniejsza sprawa (ważniejsze są jednak pieniądze): posiadanie dzieci nie wpływa na poczucie szczęścia. W życiu rodziny i dziecka są bardzo trudne okresy życia i przeżywania, których nie można nazwać szczęściem: na przykład okres dojrzewania. Albo dziecko „poszło na złą drogę”... Nie mniej ważna jest miłość, która z jakiegoś strachu trwa trzy lata! Nie, to trwa, a raczej zakochiwanie się, tylko rok. Po czym wchodzi w życie kolejna faza rozwoju relacji – autonomiczna: zanik „zwiewno-różowych” złudzeń i szczere pragnienie bycia samemu, w towarzystwie przyjaciół, spacerowania po mieście, ale bez małżonka czy partnera. Jeśli małżonkowie odpuszczą sobie nawzajem i nie będą się tym martwić (a co jeśli będzie z kimś innym?), wówczas miłość powróci i pozostanie na zawsze. Jeśli nie odpuszczą, rozpęta się piekło. Cóż, zupełnie jak wtedy, gdy byłem nastolatkiem! Jaki rodzaj szczęścia istnieje? A jednak istnieje na świecie! Oto znaki, które warto rozpoznać: - ekstrawertycy z wysokim poziomem erotyzmu są szczęśliwsi od innych; - szczęśliwe są dzieci, które dorastają w miłości, zrozumieniu i szczerej trosce; - szczęśliwe są osoby starsze, które pozytywnie przemyślają swoje życie; lubiący oglądać filmy o przyrodzie, komedie, dramaty miłosne z dobrym zakończeniem – szczęśliwi, którzy potrafią doświadczyć więcej radości niż negatywnych emocji – szczęśliwi, którzy mają silne wsparcie społeczne: przyjazną rodzinę, przyjaciół – szczęśliwi; to ci, którzy kochają, cenią i rozumieją humor (pomaga zdewaluować stresujące sytuacje) – szczęśliwi są ci, którzy mają ciekawą, dobrze płatną pracę. Dla mężczyzn czynnik ten odgrywa ogromną rolę, dając im poczucie własnej wartości i pewność siebie. Dla kobiet praca jest nie mniej ważna niż dla mężczyzn: prace domowe szybko tracą na wartości, „znikają, wyparowują”, pozostawiając głód niespełnienia, który kobieta wyładowuje na swoich dzieciach, a szczęśliwi są ci, którzy mają hobby: robię to, co robię chcę, a nie to, co muszę zrobić. Jeśli dana osoba jest nieszczęśliwa, atakuje jedzenie. Myślę, że nie warto pisać o konsekwencjach: wszyscy o nich wiedzą. Prawa szczęśliwego życia.1. Nie możesz czuć się chory. Naucz się żyć tak, aby Twoje zdrowie pozwalało Ci robić maksymalnie to, na co masz ochotę.2. Musimy pamiętać, że starość nie jest wiekiem fizjologicznym, ale stanem umysłu.3. Kto chce być szczęśliwy, będzie potrzebował umiejętności przebaczania lub przynajmniej zapominania o krzywdach.4. Wizyty u psychologów i psychoterapeutów znacznie zwiększają Twój poziom i długość życia. Potwierdzone długowiecznością wielu znanych psychoterapeutów!5. Ucz się, ucz się i jeszcze raz ucz się! Wszystko, co jest wygodne, w miarę możliwości.6. Głębokość relacji z ludźmi. Szczerość i uczciwość w wyrażaniu uczuć i emocji. Szacunek dla życia i granic innych. Chęć uczynienia spotkania z drugim człowiekiem ciekawym, rozwijającym zarówno dla niego, jak i dla siebie.7. Sens i pełnia życia w odpowiedziach na pytania: „Czy żyję tu i teraz?”, „Dokąd idę?”, „Jak siebie widzę?”, „Jak się czuję?”, „Co się dzieje?” teraz do mnie?” 8. Przejście od nieszczęścia do szczęścia poprzez świadomość tego, jakie masz powody do szczęścia. Jeśli ich nie ma, to zdecydowanie musisz je znaleźć! Bądź szczęśliwy, dbaj o siebie i innych!